زاده جنجال

فارغ از اینکه سرنوشت علیرضا بیرانوند چه خواهد شد و در نهایت او کدام تیم را برای ادامه دوران فوتبال خود انتخاب می‌کند، باید اذعان کرد که تا همین حالا او بزرگ‌ترین جنجال سال‌های اخیر فوتبال ایران را ساخته؛ غائله‌ای که با هر نوع پایان‌بندی، تا مدت‌ها فراموش نخواهد شد. با این همه اما، این نه نخستین جنجال بیرو است و نه احتمالا آخرین آنها خواهد بود. حقیقت آن است که علیرضا به راه انداختن سر‌و‌صدا عادت دارد و انگار اگر مدتی ساکت و‌ آرام باقی بماند، تعادلش به هم می‌خورد!
قصه‌های بیرانوند و پرسپولیس از روزی شروع شد که او اواخر لیگ شانزدهم و پس از قهرمانی سرخپوشان خیلی ناگهانی از حضور در تراکتور سخن گفت و استدلالش هم این بود که «باید به فکر آینده خودم باشم». اظهارات او با واکنش تند هواداران پرسپولیس در فضای مجازی همراه شد و کار را به رویارویی حقیقی در ورزشگاه هم کشاند؛ جایی که بیرو هو شد و «هیس» نشان داد. این رفتار او حکم بنزین روی آتش را داشت، تا جایی که در جریان بازی با ذوب‌آهن، هواداران به شکل اعتراضی مدت‌ها احمدرضا عابدزاده را تشویق کردند. در نهایت هم این داستان با پرتاب گل از سوی بیرو به سمت پرسپولیسی‌ها در آغاز مسابقه بعدی به پایان رسید.
در لیگ نوزدهم هم فاز جدیدی از ناسازگاری‌های بیرانوند با پرسپولیس آشکار شد؛ جایی که او هوس کرد لژیونر شود و تا جایی که می‌‎توانست حاشیه‌ساز شد. گابریل کالدرون، سرمربی وقت پرسپولیس که متوجه کاهش انگیزه بیرانوند شده بود، او را نیمکت‌نشین کرد و بیرو هم با «خمیازه»‌کشیدن به این موضوع واکنش نشان داد. بعد هم یک روز تمرین را نصفه‌کاره گذاشت و رفت باشگاه تا رضایتنامه‌اش را بگیرد. بیرانوند آنقدر به این رفتارها ادامه داد تا نهایتا رضایتش را گرفت و لژیونر شد. خلاصه اینکه جنجال این‌دفعه شاید «شدید» باشد، اما به هیچ‌وجه «جدید» نیست. بیرو در هر تیم دیگری هم که باشد، از این کارها خواهد کرد.