الناز عباسیان-دبیر ضمیمه پایداری
بهار به واپسین روزهای خود رسیده و قرار سپردن زمان، از دست نسیم بهاری به روزهای گرم تابستان نزدیک و نزدیک‌تر می‌شود. آرامش در کوچه‌پسکوچه‌های این شهر جاری است و شهروندان نعمت بزرگ امنیت را در حالی تجربه می‌کنند که در همین بهار 1402، جوانانی در مرزبانی از وطن در گوشه و کنار این سرزمین، پر پر شدند. سزاوار است برای این شهدای امنیت دست بر سینه گذاشت؛ شیرمردان گمنامی که تمام قد پای وطن از شمال به جنوب، از غرب به شرقش ایستادند. دور از خانه و کاشانه، در سرمای استخوان‌سوز و در گرمای طاقت‌فرسا برای خاکی که در آن ریشه و هویتش تجلی شده، پاسداری می‌کنند. ما مدیونیم لحظه‌لحظه آرامش را به اشک‌های مادری که به انتظار پسر مرزبانش نشسته! مدیونیم به دلهره‌های پدری که دلش در فراق پسری آشوب است. مدیونیم به روزهای بی‌پدری و بی‌همسری خانواده‌های مرزبانان؛ چه آنهایی که در این راه شهید و جانباز شدند و چه آنهایی که خدا را شکر سلامت‌اند. مردان مقتدر فراجا با تعطیلی و با استراحت زیر سقف امن خانه در کنار عزیزان‌شان سال‌هاست که غریبه‌اند.
و اما دل‌مان این روزها در خانه شهیدان سرباز گیر است. شهید سربازی چون محمد مهدی احمدی که چند هفته پیش در درگیری‌های مرزی سیستان و بلوچستان به شهادت رسید. زود بود برای پرپر شدنش... گرچه آرزوی دامادی بر دل مادر و پدرش نشست اما چه زیبا مادرش با ایراد خطبه‌ای زینب(س)گونه، فرزند شهیدش را به امام حسین(ع) هدیه کرد. زیبایی دیگر اینکه محمد محمدی بریمانلو، قهرمان جودوی آسیا، مدالش را به خانواده این شهید سرباز مرزبان تقدیم کرد؛ نشان طلایی که در مسابقات قهرمانی آسیای هانگژوی چین کسب کرده بود را هدیه داد تا به نمایندگی از مردم ایران بگوید که ما قدر این خون‌های مظلومی که در مرزها ریخته می‌شوند را می‌دانیم.
و حال مدال افتخاری عظیم بر سینه این شهداست که تا همیشه در این وطن از آنها به نیکی یاد می‌شود. اینها هم نام‌شان در میان «قهرمانان ملی» این سرزمین ثبت خواهد شد؛ مثل دریاقلی سورانی و هزاران هزار فدایی وطن.
شاید خبر رشادت‌هایشان به گوش ما نرسد، شاید هم در هیاهوی خبرهای خوب و بد رسانه‌ها، گم شوند، اما نام و یادشان از تاریخ قهرمانی این سرزمین هرگز فراموش نخواهد شد.
چه آنهایی که مقابل قاچاقچیان کالا و ارز ایستادند تا امنیت اقتصادی را برای کشور به ارمغان بیاورند و چه آنها که با سوداگران موادمخدر درگیر شدند تا جوانان کمتری در وطن درگیر این مواد افیونی شوند. فرقی نمی‌کند همه و همه برای حفظ حقوق و تمامیت ارضی ایران، برای آرامش مرزنشینان و آسایش هموطنان خود بی‌ادعا و بی‌منت ایستاده‌اند در نقطه صفر مرزی. و برماست که یادی کنیم از این عزیزان.
بی‌ادعا ایستاده در نقطه صفرمرزی
در همینه زمینه :
یادداشت