یادداشت
دو خبر در نسبت اخلاق و سیاست
محسن مهدیان؛ مدیرمسئول
یکم. عکس سلام و احوالپرسی آقای حدادعادل با آقای خاتمی بحث‌برانگیز شد. عده ای تاختند که چرا آقای حدادعادل از اصول خود کوتاه آمده است و عده‌ای در مقابل، این تصویر را نشانه‌ای از قرابت سیاسی دانستند.
دوم. آقای میرسلیم در مصاحبه‌ای گفته است که شهرداری‌تهران متهم 20هزار میلیارد تومان فساد اقتصادی است. یک نفر هم موقع دستگیری در شهرداری اسلحه کشیده است.
این دو خبر از جهتی آموزنده است:
واقع این‌است که فضیلت اخلاقی امری متفاوت از جهت‌گیری سیاسی است و قرار نیست جهت‌گیری سیاسی، فضایل اخلاقی را نادیده بگیرد.
بااین توضیح:
یکم. اینکه تکلیف آقای حداد عادل و آقای خاتمی هردو به جهت سیاسی روشن است و رعایت اخلاق انکار تفاوت‌های سیاسی نمی‌کند و معنای تسامح و تساهل نمی‌دهد. سلام و احوالپرسی آداب معاشرت و حسن خلق است و نه معنای عدول از گرایش‌های سیاسی.
دوم. ماجرای آقای میرسلیم روی دیگر همین سکه است. یک نماینده مجلس حق دارد نظارت و سوال کند؛ چه بسا افشاگری کند. اما حداقل‌های اخلاقی حکم می‌کند وقتی ادعایی قرار است مطرح شود پیش‌تر تأمل و پرس وجو و مستند شود.
آیا بازگرداندن 20 همت از ترک فعل ادوار گذشته به بیت‌المال یعنی فساد در شهرداری؟ مدیریت شهری باید تکریم شود یا تنبیه؟ ای کاش آقای میرسلیم از اتهامی که پیش‌تر به رئیس مجلس زدند و در دادگاه محکوم شدند عبرت می‌گرفتند که تقوا مقدم بر سیاست است.
خلاصه اینکه نه فضیلت اخلاقی به معنی تسامح و تساهل سیاسی است و نه اصولگرایی سیاسی مجوز بی‌اخلاقی و بی‌تقوایی.
