دنیای رنگارنگ کودکان کار روی بوم نقاشی

حسن حسن‌زاده

برای آینده کودکان کار دغدغه دارد که هنر نقاشی خود را نذر آموزش به بچه‌های کار کرده تا شاید لحظه‌ای آنها را از هیاهوی زندگی دور کند و به دل دنیای زیبای تابلوهای نقاشی ببرد. مبینا احمدی 17سال بیشتر ندارد، اما مربی نقاشی کودکان کار است و به آنها برای ساختن آینده‌شان امید می‌دهد.مبینا احمدی از 11سالگی سراغ یادگیری نقاشی رفت و حالا که 17سال دارد، به قدری در سبک سیاه قلم و مدادرنگی پیشرفت کرده که مسئولیت آموزش این سبک به کودکان کار را برعهده بگیرد. خودش می‌گوید: «نقاشی برای من شبیه تصویر‌کردن‌رؤیا روی بوم است.»

در برابر محله‌ام مسئولم
«من نقاشی مناظر طبیعی را دوست دارم اما در همین مناظر هم به‌دنبال امید می‌گردم.» شاید همین باور به امید بود که این هنرمند جوان را در مسیر کمک به کودکان کار و کم‌بضاعت محله‌اش قرار داد. می‌گوید: «من در محله فرحزاد رشد کردم و در کوچه‌هایش با بچه‌هایی بزرگ شدم که به‌دلیل مشکلات مالی خانواده مجبور بودند از همان کودکی کار کنند. وقتی دوره‌های آموزش نقاشی را در مؤسسه رویش نهال جوان شروع کردم، فرصتی پیش آمد که به این کودکان آموزش بدهم و قدمی برای آنها بردارم.»  مبینا تأکید می‌کند که اگر در آغاز، نقاشی برایش یک هنر بود که دلش می‌خواست آن را یاد بگیرد، حالا یک مسئولیت اجتماعی در قبال محله‌اش شده که می‌خواهد آن را به بچه‌های کار آموزش دهد.

وقتی کودکان کار خندیدند
حالا چند سالی است که این بانوی جوان، مسئولیت آموزش نقاشی را به کودکان کار برعهده گرفته و سبک‌های مختلف نقاشی را به این کودکان آموزش می‌دهد. می‌گوید: «در این مؤسسه، کودکان کار بعد از فراغت از کار روزانه نقاشی یاد می‌گیرند. وقتی تا حدی در نقاشی پیشرفت کردم، گاهی به جای مربی نقاشی مؤسسه به این کودکان آموزش می‌دادم و این شروع ماجرا بود. حالا بچه‌ها با کمک مسئولان مؤسسه در چند نمایشگاه نقاشی شرکت کرده‌اند و تابلوهای نقاشی خود را هم فروخته‌ و به درآمدزایی رسیده‌اند.»
یکی از کودکان کار این کلاس نقاشی می‌گوید: «روز اول، کلاس نقاشی را یک سرگرمی می‌دیدم که چند ساعتی من را از کار دور می‌کند. اما همین که توانستم نخستین تابلوی نقاشی خودم را در نمایشگاه بفروشم، همه‌‌چیز تغییر کرد. آن تابلو را 500هزار تومان فروختم و برای خودم یک هدیه کوچک خریدم. می‌خواهم یک روز به یک نقاش حرفه‌ای تبدیل شوم.»

تاریخ فرحزاد را روی بوم می‌کشم

فرحزاد آبادی هزار ساله است با تاریخی کهن و البته مناظر طبیعی بکر که چشم هر گردشگری را خیره می‌کند. مناظر فرحزاد برای این بانوی هنرمند بهترین فرصت بود که هم سوژه‌های مناسبی برای نقاشی بیابد و هم به قول خودش دین خود را به محله‌اش ادا کند. می‌گوید: «من در فرحزاد به دنیا آمدم و در کوچه‌باغ‌های زیبای آن زندگی کردم. وقتی دست به قلم بردم و نقاشی یاد گرفتم، اول از همه سراغ مناظر محله‌ام رفتم. پل ذوالفقار، طبیعت سرسبز روددره و مسیر قدیمی امامزاده‌داوود(ع) از مناطق زیبا و تاریخی محله ماست که روی بوم نقاشی کردم. می‌خواهم با به تصویر‌کشیدن کوچه‌باغ‌های محله‌ام، دین خودم را به محله‌ای که در آن زندگی می‌کنم ادا کنم. یک نقاش هم می‌تواند نسبت به هویت محله‌اش حساس باشد و شاید یک روز همین نقاشی‌های من از محله، باعث شد یک نفر در تهران از هویت و تاریخ فرحزاد بپرسد و این تاریخ کهن از یاد نرود.»