نامرئی و کم‌دستمزد

پس از زلزله ویرانگر 2016 اکوادور، درحالی‌که دولت ملی هنوز سرگرم ارزیابی تلفات و خسارات بود، کارگران شهرداری در حال حفاری در میان آوار بودند. دیگو سلوریو، کارگر شبکه آب و فاضلاب در شهر «پدرنالس» در ساحل اقیانوس آرام، افرادی را دید که در یک ماشین گرفتار شده‌اند و هنوز زنده هستند. او و همکارانش به سرعت ماشین‌آلاتی را از شهرداری محل کار خود آوردند و سرنشینان را نجات دادند. در آن زمان هیچ متخصصی برای آواربرداری در این شهر 45هزار نفری وجود نداشت، اما سلریو و همکارانش توانستند جان 20نفر دیگر را هم از بین خرابه‌ها نجات دهند. میلیون‌ها کارگر شهری در نقاط مختلف جهان هستند که نه فقط شهر‌‌ها را تمیز و زنده نگه می‌دارند، بلکه نیروی انسانی قابل‌توجهی را تشکیل می‌دهند، اما دستمزد کمی می‌گیرند و از طرف دیگر شهرنشینان نادیده گرفته می‌شوند. حتی دولت‌ها هم توجهی به آنها ندارند و این بی‌توجهی تا قرن بیست‌ویکم ادامه داشته است. اشتغال نامطمئن، دستمزدهای کم، نبود آموزش و تجهیزات ایمنی و تعرض به حقوق اتحادیه‌های کارگری واقعیت‌های روزمره این کارگران در بسیاری از کشورهاست. پس از 17سال مبارزه طولانی، کارگران شهرداری بوئنوس‌آیرس در سال2015 با قانون «پاریتاریاس» به معنای برابری، به پیروزی بزرگی دست یافتند. به‌گفته هرنان دووال، رهبر اتحادیه شهرداری و سیاستمدار، قبل از این قانون، شهرداران دارای اختیاراتی شبیه ارباب‌های فئودالی بر کارگران شهرداری بودند و می‌توانستند به‌طور یکجانبه دستمزد، استخدام و اخراج و روابط کار را تعیین کنند. اکنون پاریتاریاس قوانین و رویه‌های حرفه‌ای را برای استخدام، انتقال و اخراج تعیین و استخدام‌های اتفاقی را محدود می‌کند. دستمزد معیشت را تعیین و شهرداران آرژانتین را موظف می‌کند تا با اتحادیه‌های کارگری شهرداری مذاکره کنند.