رؤیای طلایی

به‌نظر می‌رسد باشگاه سپاهان را باید برنده مجموعه اتفاقات این فصل فوتبال ایران دانست؛ تیمی با حداکثر امکانات و حداقل مشکلات که به سمت قهرمانی در حرکت است. سپاهان امسال، قطعا تیم پرستاره‌ای است که از یک مربی امتحان پس‌داده و موفق مثل ژوزه مورایس سود می‌برد. جالب است که وقتی بحث انتخاب سرمربی تیم ملی داغ بود، خیلی‌ها از استحقاق مورایس برای رسیدن به این نیمکت حرف می‌زدند اما در نهایت فدراسیون فوتبال امیر قلعه‌نویی را انتخاب کرد و در پی آن کادرفنی گل‌گهر به‌عنوان یکی از تیم‌های بالانشین جدول تغییر کرد. دلایل زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد مورایس می‌توانست یک گزینه بهتر نسبت به قلعه‌نویی باشد. اگر سپاهان توانایی پرداخت دستمزد او را دارد، طبیعتا فدراسیون هم باید از همین تمکن برخوردار باشد. به علاوه مرد پرتغالی ماه‌هاست در ایران کار می‌کند و به شرایط کشور آشناست اما با وجود تمام این موارد، مورایس از سپاهان گرفته نشد تا آرامش این تیم پابرجا بماند.
مقایسه وضعیت طلایی‌پوشان با 2قطب سنتی فوتبال ایران هم جالب است. استقلال شاید این روزها بهترین فوتبال لیگ را بازی می‌کند اما عمیقا تحت‌تأثیر مشکلات مالی قرار گرفته و حضور در لیگ قهرمانان آسیا را از دست داده؛ اتفاقی که شاید تأثیر خودش را روی شرایط این تیم در لیگ برتر هم بگذارد. پرسپولیس هم تحت‌تأثیر پوشش رسانه‌ای وسیعی که غالبا در مورد این تیم وجود دارد، حسابی زیر ذره‌بین است. مثلا این هفته 2تصمیم داوری مهم به سود پرسپولیس و سپاهان گرفته شد. پنالتی سرخپوشان در برابر مس رفسنجان درست نبود و در عین حال برخی بر این باورند که روی تک گل سپاهان به نفت آبادان هم «شاید» توپ از خط دروازه عبور نکرده بود. با این حال بازتاب رسانه‌ای این دو اتفاق اصلا قابل مقایسه نبود. شاید به جرأت بتوان گفت راجع‌به گل سپاهان، به اندازه یک‌صدم پنالتی پرسپولیس هم بحث نشد. به هر حال سپاهان ثروتمند و پرستاره، بدون اینکه در میانه فصل مدیر یا مربی‌اش را از دست بدهد یا درگیر مشکلات مالی شود، در فضایی امن و امان به سمت قهرمانی در لیگ بیست‌ودوم پیش می‌رود، هرچند که هنوز 6گام تعیین‌کننده دیگر باقی مانده است.