قلعه نو برای امیر!

فدراسیون فوتبال ایران بیستمین روز اسفندماه را برای اعلام نام سرمربی جدید تیم ملی انتخاب کرده بود، اما روز شنبه هیچ خبر رسمی درخصوص نیمکت تیم ملی منتشر نشد. با این حال، طبق معمول منابع آگاه و افراد نزدیک به فدراسیون، خبر داشتند که مهدی تاج و همکارانش بین مربیان داخلی و خارجی که نام‌هایشان را هفته‌های پیش ردیف کرده بودند، به جز یک سرمربی داخلی، گزینه دیگری برای نیمکت تیم ملی در ذهن ندارند. حدس‌زدن نام آن مربی هم چندان سخت به‌نظر نمی‌رسید؛ چراکه در فهرست منتشرشده از سوی فدراسیون، فقط یک نام وجود داشت که قبلا تجربه نشستن روی این نیمکت را داشت؛ امیر قلعه‌نویی. با این حال، حتی بعد از نزدیک‌شدن همه گمانه‌زنی‌ها به انتخاب امیر، اخبار ضدونقیض از اطراف فدراسیون به گوش می‌رسید. در نهایت اما رئیس فدراسیون انتخاب نهایی را انجام داد و گزینه مطلوب هیأت رئیسه را برای یک دوره تازه روی نیمکت ایران نشاند. عصر دیروز و پس از دیدار گل‌گهر، قلعه‌نویی رسما به‌عنوان سرمربی تیم‌ملی معرفی شد تا  ژنرال برای دومین‌بار در جام ملت‌ها و به فاصله نزدیک به 2دهه از تجربه قبلی، سرمربی تیم ملی ایران لقب بگیرد.

   فلیکس سانچز؛ بن‌بست پول و زمان
فهرست مربیان خارجی مدنظر فدراسیون فوتبال، اصلا فهرست بزرگی نبود. همین چند وقت قبل، وزیر ورزش به فدراسیونی‌ها توصیه کرده‌ بود که زیدان را به خدمت بگیرند و نگران مسائل مالی نباشند! با این حال، در واقعیت اتفاق دیگری در فدراسیون جریان داشت و اتفاقا مسائل مالی نیز بسیار مهم بود. طبیعتا بخش مهمی از پاداش جام‌جهانی به بازیکنان و اطرافیان تیم پرداخت می‌شود و بدهی وحشتناک به ویلموتس نیز همچنان به قوت خودش باقی است. در نتیجه جذب یک مربی خارجی در این شرایط تصمیم پرریسکی برای مهدی تاج بود و آقای رئیس ترجیح داد این ریسک را قبول نکند. سانچز نه روی مسائل مالی با فدراسیون به توافق رسید و نه در زمینه مدت زمان قرارداد با مهدی تاج هم‌نظر بود؛ اتفاقی که موجب شد بیستم اسفند نه زمانی برای اعلام رسمی نام او، بلکه زمانی برای اعلام قطعی پایان مذاکره با این مربی شود.

   ژنرال، آماده برای بازگشت
پس از به بن‌بست رسیدن مذاکره با سانچز، نام امیرقلعه‌نویی دوباره در اطراف تیم ملی به گوش رسید. چند رسانه به‌صورت غیررسمی از انتخاب او خبر دادند و یکی از خبرگزاری‌ها اعلام کرد که قلعه‌نویی تحت هر شرایطی سرمربی تیم ملی خواهد بود. در حقیقت بیستم اسفند در شرایطی به پایان رسید که امیر گزینه اصلی هدایت تیم ملی به شمار می‌رفت و حتی خیلی‌ها توقع داشتند صبح روز بیست‌و‌یکم اسفند، این ماجرا رسانه‌ای شود و به تأیید رسمی فدراسیون نیز برسد؛ اتفاقی که البته عصر دیروز رخ داد.

   یک رقیب دقیقه نودی
صبح بیست‌و‌یکم اسفندماه، در برخی رسانه‌ها یک رقیب تازه برای نیمکت تیم ملی و قلعه‌نویی تراشیده شد. این بار صحبت از جواد نکونام بود؛ چراکه ظاهرا برخی از بازیکنان باتجربه تیم علاقه زیادی داشتند تا با این مربی جوان کار کنند. او از حمایت بخشی از بدنه تیم ملی برخوردار بود اما نحوه جدایی‌اش از فولاد، کار را کمی سخت ‌کرد. حالا صحبت از این است که درصورت رسمی‌شدن جدایی قلعه‌نویی از گل‌گهر، نکو روی نیمکت این باشگاه بنشیند و هدایت تیم سیرجانی را بر عهده بگیرد. این سناریو محتمل‌تر از انتخاب نکونام به‌عنوان سرمربی جدید تیم ملی است. شاید اگر نکو در تیم ملی دستیار کی‌روش می‌شد و به جام‌جهانی می‌رفت، حالا سرمربی تیم ملی ایران بود اما آن تصمیم، شرایط را برای این مربی تغییر داد.
 
   انصراف بده، سرمربی شو!
جالب اینجاست که امیر قلعه‌نویی، نخستین مربی انصرافی از فهرست مربیان مدنظر فدراسیون فوتبال بود. ظاهرا هر کسی زودتر انصراف می‌داد، شانس بیشتری برای هدایت تیم ملی داشت! او آنقدر زود انصراف داد که حتی فرصت ارائه برنامه به فدراسیون پیش نیامد؛ موضوعی که نشان می‌دهد برنامه‌گرفتن از مربیان، اصلا برای فدراسیون در مسیر این تصمیم اهمیت نداشته است، چرا‌که این برنامه‌ها به‌طور کلی تضمینی برای اجرا نداشته‌اند. به هر حال، نخستین واکنش قلعه‌نویی به این فهرست، انصراف بود. او در یک نوشته بلندبالا، خودش را کنار کشید اما هیچ وقت به شکل مستقیم نگفت که سرمربی تیم ملی نخواهد شد. امیر که قبل از معرفی اسکوچیچ به‌عنوان سرمربی تیم ملی نیز گزینه جدی کار‌کردن در تیم بود، این بار در حالی مرد اول نیمکت تیم ملی شده که حتی جلسه‌ای با فدراسیون نداشته است. ظاهرا نمایشی که مهدی تاج با کنار هم قرار‌دادن چندین مربی درست کرد، به مذاق امیر خوش نیامده بود اما تبدیل‌شدن به تنها گزینه تیم ملی، برای او خوشایند به‌نظر می‌رسد.