به فکر مانایی زمین باش!

زهرا کریمی

یک پلاستیک دسته‌دار برای یک کیلو پرتقال. یک کیسه پلاستیکی برای سیب‌زمینی. دوباره یک کیسه پلاستیکی دیگر برای پیاز. یکی دیگر برای موز. باز هم یکی دیگر برای بادمجان و باز هم.....
 وقتی همه خریدها در یخچال یا سرجایشان چیده می‌شوند، فقط کلی پلاستیک باقی می‌ماند که مچاله مچاله توی سطل زباله می‌روند. حالا این مدل دورریزی پلاستیک را در هر خانه‌ای فرض کنید.
 اما یک خانم‌ این مدل مصرف کیسه پلاستیکی همیشه برایش دغدغه بود که چرا باید برای خرید حتی دو حبه سیر یک کیسه پلاستیکی مصرف شود. همین دغدغه او را به این فکر انداخت که می‌توان با دوخت کیسه‌ پارچه‌ای مصرف بی‌رویه کیسه پلاستیکی را کم و کمتر کرد، حداقل به سهم خودش. اما 3 یا 4سالی می‌شود که ادای سهم خودش، او را راضی نکرد و با مشورت چند دوست به نقطه نظر مشترکی رسیده‌اند تا کیسه‌های پارچه‌ای بدوزند و بین مردم پخش کنند. این تصمیم بعد از چند سال به جایی رسید که گروه چندنفره به یک تیم ۵۰نفره رسید. بعضی به بازار می‌روند پارچه می‌خرند. بعضی دیگر طراحی و کار دوخت را انجام می‌دهند، تعدادی هم بسته‌بندی می‌کنند و در نهایت برخی دیگر به سوپر یا بازارهای تره‌بار شهر برای ترویج این فرهنگ می‌روند.
در واقع  این خانم کاری کرد که هم به تعداد افراد این کمپین فرهنگی در حوزه مانایی زمین اضافه و از طرفی هم کمتر کیسه‌ پلاستیکی مصرف شود.