روستا
هزارتوی مشکلات «هزارخانی»
خاکی بودن بخشی از جاده اصلی و نبود صنایع تبدیلی بخشی از مشکلات اهالی روستای هزارخانی است
روح الله زرین| سروآباد -خبرنگار :
هزارخانی روستایی در ۷کیلومتری سروآباد است. این منطقه دارای آب و هوایی کوهستانی با مراتع سرسبز و کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده است. این روستا قطب تولید محصولات کشاورزی، باغی، دامی و انواع عسل کوهی است. با وجود این، به دلیل کمبود امکانات رفاهی، نبود درآمد پایدار و عدم اشتغال‌زایی برای جوانان، شاهد مهاجرت آنان به شهرها هستیم. این در حالی است که هزارخانی نزدیک‌ترین روستا به شهر است و در زمینه تولید صنایع دستی برای درآمدزایی ظرفیت‌های طبیعی دارد.
معرفی روستا
دهیار هزارخانی می‌گوید: این روستا ۷کیلومتر با سروآباد فاصله دارد و جزو بخش مرکزی آن است.
«مظفر ازدست» ادامه میدهد: طبق سنگ‌نوشته‌های روی قبور قدیمی، قدمت این روستا حدود ۵۰۰ سال است. همچنین گویش مردم آن سورانی است.
وی می‌افزاید: هزارخانی دارای ۲۴۵ خانوار با هزار و ۱۰۰ نفر جمعیت است. به دلیل کمبود امکانات رفاهی شاهد مهاجرت نیمی از این خانواده‌ها به شهرهای مجاور هستیم.
ازدست تاکید میکند: هزارخانی دارای ۳۰ خیابان و کوچه است. از این میزان، حدود ۳هزار متر سنگفرش شده و ۵۰۰ متر نیز برای هدایت آبهای سطحی روستا جدول‌گذاری شده است.
وی می‌افزاید: با وجود فاصله اندک با سروآباد، بیش از ۴ کیلومتر از جاده اصلی این روستا خاکی است. در زمان بارش برف و باران تردد برای ساکنان روستا با مشکلات فراوانی همراه است. همچنین به دلیل کوهستانی بودن جاده روستا و نبود علائم هشداردهنده راهنمایی و رانندگی، گاهی شاهد تصادفات سهمگین در این مسیر هستیم. دهیار هزارخانی ادامه میدهد: با اعتبار ۳۵۰میلیون تومانی، بخش عمده‌ای از طرح هادی در روستا اجرا شده است. با وجود این، برای ادامه سایر طرح‌های عمرانی و توسعه هزارخانی نیازمند تخصیص اعتبارات مالی از سوی دستگاه‌های اجرایی هستیم.
وی می‌افزاید: این روستا دارای بافتی پلکانی و منسجم است. این مسأله موجب کند شدن انجام عملیات عمرانی در هزارخانی شده است.
طرح‌های نیمه‌کاره
رئیس شورای اسلامی روستای هزارخانی می‌گوید: برای هدایت فاضلاب خانگی نزدیک به هزار و ۶۰۰ متر عملیات لوله‌گذاری در کوچه‌های روستا با اعتبار ۱۵میلیون‌تومانی انجام شده است.
«احمد فتاحی» ادامه میدهد: اجرای طرح تصفیه‌خانه فاضلاب و احداث چاه سپتیک نیازمند اعتبار ۲۰میلیون تومانی است.اما به دلیل نبود چنین شرایطی فاضلاب روستا به تنها رودخانه حاشیه هزارخانی وارد می‌شود که علاوه بر آلودگی آبهای سطحی، خطرات زیست‌محیطی و نابودی گونه‌های جانوری و پرندگان را به همراه داشته است.
فتاحی تصریح میکند: بسیاری از طرح‌های عمرانی روستا مانند تجهیز پارک کودک، آسفالت جاده و نوسازی معابر نیمه‌کاره مانده است. طبق برآورد‌های صورت‌گرفته، ادامه این طرح‌ها نیازمند اعتبار مالی ۵۰۰ میلیون تومانی است که باید برای آن اقدام شود، زیرا ضعف زیرساخت‌های عمرانی و عدم توسعه روستا چهره‌ای نازیبا به این منطقه خواهد داد و پیامدهای مختلفی مانند مهاجرت را به همراه خواهد داشت.
وی می‌افزاید: تنها درمانگاه روستا فاقد داروهای خاص و پزشک متخصص است. عمده ساکنان روستا که شامل زنان و کودکان هستند برای رفع مشکلات درمانی و دارویی به شهرهای اطراف مانند مریوان و سروآباد می‌روند. اما به دلیل نبود خطوط مسافربری عمومی و هزینه فراوان کرایه ماشین، این امکان برای همه میسر نیست.
فتاحی ادامه میدهد: در حاشیه این روستا چند سد بزرگ (آزاد بنیر، گاران)، رودخانه سیروان و بیش از ۳۰ چشمه طبیعی وجود دارد. به دلیل عدم مدیریت و هدایت این منابع آبی، کمبودهایی در حوزه کشاورزی و باغداری وجود دارد. همچنین خشکسالی‌های اخیر و برداشت بی‌رویه از آبهای سطحی موجب تغییرات چشمگیری در اکوسیستم منطقه و زیست‌بوم‌های طبیعی شده است.
کمبود آب کشاورزی
یکی از ساکنان روستای هزارخانی می‌گوید: بیش از ۶۰۰ هکتار اراضی کشاورزی در این منطقه وجود دارد که ۳۰۰ هکتار آن به صورت آبی است. همچنین ۲۵۰ هکتار آن اراضی دیم است و ۵۰هکتار دیگر را باغ‌ها تشکیل میدهد.
«امین محمدی» ادامه میدهد: عمده محصولات کشاورزی این منطقه گندم، جو، حبوبات و توت‌فرنگی است. همچنین میوه‌هایی مانند آلو، آلبالو، گیلاس، زردآلو و گردو نیز در باغ‌های این روستا وجود دارد.
وی می‌افزاید: با وجود چنین ظرفیت‌هایی شاهد عدم قیمت‌گذاری این محصولات هستیم که موجب نرخ‌گذاری از سوی دلالان می‌شود. همچنین بیشتر این محصولات به صورت تازه‌خوری روانه بازار فروش می‌شوند.
وی تصریح میکند: زنان هزارخانی در زمینه انواع صنایع دستی مانند کلاش‌بافی، گلیم‌بافی و قالی‌بافی مهارت دارند. اما به دلیل نبود تعاونی و کارگاه مجهز، از این توانایی به صورت خانگی و برای تولید محصولات اندک بهره می‌برند. این کار برای آنان صرفه اقتصادی ندارد و فقط برای پر کردن اوقات بیکاری است.
محمدی ادامه میدهد: این منطقه علاوه بر گیاهان دارویی دارای کوه‌های سربه‌فلک‌کشیده «پیازه»، «قلعه برد» و «کوره میانه» با طبیعت دیدنی و آبشارهای طبیعی است.
همچنین آرامگاه عارفان مختلفی در این روستا وجود دارد. مردم در کنار این آرامگاه‌ها نذور خود را در ولادت پیامبر(ص) جمع‌آوری می‌کنند و در اختیار نیازمندان قرار می‌دهند. این ظرفیت‌ها می‌تواند به گردشگری روستا و به طبع اشتغال‌زایی کمک کند.
نبود اشتغال پایدار در روستا
یکی از ساکنان روستای هزارخانی می‌گوید: بیشتر مردم این روستا در زمینه دامداری، کشاورزی، باغداری و پرورش زنبور عسل فعالیت دارند که سالانه مقادیر قابل توجهی محصولات مرتبط با فعالیت خود تولید می‌کنند.
«امین محمدی» ادامه میدهد: با وجود چنین ظرفیت‌هایی، به دلیل نبود اشتغال پایدار با درآمد مناسب شاهد مهاجرت مردم به شهر هستیم. در چند سال اخیر بیش از ۳۵۰ نفر از جوانان هزارخانی برای اشتغال‌زایی و کسب درآمد پایدار به شهرهای مختلف کشور مهاجرت کرده‌اند.
در همینه زمینه :