دردهای استخوانی و عضلانی را جدی بگیرید

یکی از بیماری‌هایی که ممکن است افراد آگاهی کمتری نسبت به آن داشته باشند، تومورها و توده‌های بافت استخوان و عضلات است که به‌صورت خوش‌خیم و بدخیم وجود دارند؛ توده‌هایی که نخستین علائم ظهورشان دردهای استخوانی و عضلانی است که استخوان‌ها را در سنین نوجوانی هم درگیر می‌کنند و باعث تخریب آنها می‌شوند. دلیل به‌وجود آمدن سرطان یا تومور استخوانی هنوز مشخص نیست، اما عواملی ازجمله ژنتیک، پرتو درمانی و صدمات استخوانی در این‌باره مطرح است و گاهی اوقات ممکن است افراد حتی در سنین کودکی هم به‌دلیل شکستگی استخوان به این تومورها موسوم به استئوسارکوما مبتلا شوند. طبق تحقیقات دانشکده بین‌المللی سرطان، سرطان اولیه استخوان کمتر از یک‌درصد همه انواع سرطان‌های استخوان را تشکیل می‌دهد.
مسعود میرکاظمی، فلوشیپ جراحی تومورهای استخوانی و عضلانی و متخصص ارتوپدی و تورماتولوژی و آسیب‌های ورزشی تأکید می‌کند که دردهای استخوانی و عضلانی باید جدی گرفته شوند و بیماران در سنین 10 تا 30سالگی به‌سرعت مراحل درمانی خود را آغاز کنند. به‌گفته این پزشک، در مراحل اولیه بروز بیماری، سلول‌های توموری در استخوان با چند دوره شیمی‌درمانی از بین می‌روند و 70یا 80 درصد بهبودی قطعی است، اما مشکل اینجاست که مردم به‌دلیل نداشتن آگاهی کافی درباره این تومورها، زمانی به پزشک مراجعه می‌کنند که بیماری پیشرفت می‌کند و روند طبیعی درمان با مشکل روبه‌رو می‌شود. میرکاظمی درباره علائم اصلی تومورهای استخوانی و عضلانی هم توضیح می‌دهد: «در این‌باره کودکی 10ساله را درنظر بگیرید که با شکایت درد در ناحیه زانو یا بازو به پزشک مراجعه می‌کند و حتی در عکس‌های او مسئله نگران‌کننده‌ای مشاهده نمی‌شود، اما با گذر زمان، درد همچنان وجود دارد. همچنین زمانی که فرد متوجه توده‌ای در حال رشد در قسمتی از بدن می‌شود (این قبیل تومورها برخلاف تومورهای استخوانی همراه با درد نیستند) بیمار باید به پزشک مراجعه کند. اگر بیماری هم در گذشته سابقه سرطان بهبودیافته‌ای داشته باشد و دچار دردهای استخوانی و عضلانی جدید شود با توجه به اینکه استخوان شایعه‌ترین نقطه برای بروز تومورهای سرطانی است باید به پزشک مراجعه کند.» او همچنین با بیان اینکه درمان تومورهای در حال رشد و دردهای استخوانی و عضلانی به فاکتورهای مختلفی بستگی دارد، تأکید می‌کند: «اگر بیماری در مراحل اولیه تشخیص داده شود و پاتولوژی از نوع غیرمهاجم‌تر باشد، معمولاً بهبود پیدا می‌کند، اما اگر بیمار در مراحل پیشرفته مراجعه کند، شانس بهبودی از 70درصد به 30درصد کاهش خواهد داشت. البته 60 تا 70درصد بیماری‌ها با درمان‌های موجود قابل درمان هستند، اما اگر پیشرفته شوند و عروق و اعصاب را درگیر کنند، 30درصد احتمال بهبودی دارند. البته این مسئله به‌معنای آن نیست که افرد با پیشرفت بیماری پیگیر درمان‌شان نشوند. نکته مهم این است که مردم آگاهی بیشتری درباره بیماری‌ها داشته باشند تا در مراحل اولیه مراجعه، نتایج مطلوب‌تری کسب کنند.»