آغوش باز پایتخت برای سرمازدگان سیبری و اروپا

تهران میزبان خیلی‌ها از خیلی جاها بوده و هست. آدم‌های زیادی از گوشه گوشه ایران و فراتر از آن، پای کوه‌های قشنگ و با ابهت آن خانه کرده‌اند و اینجا را، برای همیشه یا مدتی، خانه خود خوانده‌اند. این شهر سخی، خودش و گوشه و گوشه‌اش را از هیچ‌کس دریغ نکرده است. همین مهمان‌نوازی بوده که مهمانان متفاوتی را به‌سوی خود خوانده است؛ مهمانانی که نه برای همیشه، که برای چند ماه، در تهران، ‌خانه که نه، لانه می‌کنند. پرندگان مهاجری که از سرمای سیبری و شمال اروپا فرار می‌کنند تا از سرمای استخوان‌سوز به گرمای دلپذیر تالاب‌های ایران پناه ببرند، تهران و دریاچه چیتگر را هم لانه خود می‌دانند و در این شهر مهربان هم چند هفته‌ای را گذران می‌کنند. دریاچه شهدای خلیج‌فارس در چیتگر، محیط مراقبت‌شده‌ای برای پرندگان دارد و مهمانان شمالی، در آن احساس خطر نمی‌کنند و مقصد امنی برایشان است. این دریاچه همچنین منابع غذایی خوبی ازجمله آبزیان و فیتوپلانگتون‌ها که گزینه‌های مناسبی برای پرندگان هستند، دارد.
در این میان، کاکایی‌ها یا همان مرغان دریایی هم تهران را برای قشلاق خود برگزیده‌اند و با جثه‌های متوسط و گاهی بزرگ خود و رنگ سفید و خاکستری‌شان، جلوه تازه‌ای به آسمان تهران داده‌اند. این پرنده‌ها چند هفته‌ای مهمان تهران و گرما و غذایش هستند و بعد، دوباره به سیبری برمی‌گردند. باشد که خاطره‌ای خوش از ما و تهران به دیارشان ببرند.