برقی شدن تهران پس از 2دهه

*محمد عندلیب

برقی شدن وسایل نقلیه، گزینه مناسبی است که اگر ناوگان حمل‌ونقل در شرایط ایده‌آل قرار داشته باشد، می‌توان به آن فکر کرد. وقتی ناوگان حمل‌ونقل عمومی در کلانشهری چون تهران فرسوده و بخش اعظمی نیاز به اورهال دارد، فکر کردن و سرمایه‌گذاری روی موضوع برقی‌شدن این ناوگان اصلا منطقی نیست اما به هر حال دنیا حرکت به سمت و سوی برقی شدن ناوگان حمل‌ونقل را شروع کرده و چاره‌ای جز قدم گذاشتن در این مسیر نیست. چرا که آلودگی هوا در پایتخت به بحران تبدیل شده و برقی‌شدن این ناوگان می‌تواند در کاهش آلاینده‌ها بسیار تأثیر‌گذار باشد. علاوه بر این، برقی‌شدن ناوگان حمل‌ونقل اعم از  انبوه‌بر، موتور و... در مصرف بهینه سوخت هم مؤثر است و می‌تواند میزان مصرف سوخت‌های فسیلی را به حداقل برساند که همین امر سبب حفظ منابع می‌شود. با توجه به شرایط کنونی تهران(گره‌های ترافیکی و آلودگی هوا) مدیریت شهری دغدغه‌مند است و برای استفاده از ناوگان برقی مانند اتوبوس، برنامه‌ریزی کرده است و در راستای کاهش آلایندگی موتورسیکلت‌های کاربراتوری هم تصمیم دارد تا موتورهای برقی را جایگزین کند. درخصوص اسکوترهای برقی، نه‌تنها در تهران بلکه در دنیا به‌دلیل مهارت و حفظ تعادل، چالش‌هایی وجود دارد و از این‌رو نمی‌توان خیلی برای آینده این مد حمل‌ونقلی امیدوار بود. مدیریت شهری برای موفقیت در حوزه برقی کردن موتورسیکلت‌ها باید از تمهیداتی چون اقساط و تخفیف استفاده کند که به‌دلیل عدم‌اطلاع‌رسانی درست، به‌نظر می‌رسد برنامه مشخصی در این حوزه وجود ندارد و اگر هست باید به شیوه‌های درست اطلاع‌رسانی شود تا مورد اقبال عموم مردم قرار گیرد. در کل می‌توان اینطور جمع‌بندی کرد که دنیا در مسیر پیشرفت است و امیدواریم بتوانیم علاوه بر برقی‌کردن ناوگان حمل‌ونقل عمومی(اتوبوس، تاکسی، موتور و...)، خودروهای شخصی را هم هیبریدی کنیم، چرا که اتحادیه اروپا در برنامه اولیه سال2030 را برای خروج سوخت‌های فسیلی از چرخه منابع انرژی تعیین کرده بود اما اخیرا با تغییر در برنامه‌ها سال2025 را برای این امر هدفگذاری کرده و با شرایط کنونی، به‌نظر می‌رسد در کلانشهری چون تهران بیش از 2دهه طول می‌کشد تا به این هدف؛ یعنی برقی‌شدن وسایل نقلیه و خروج سوخت‌های فسیلی از چرخه منابع انرژی دست یابیم. البته که کاری بسیار سخت و دشوار است، اما غیرممکن نیست.