سال2022 میلادی دارد به روزهای آخرش نزدیک می‌شود. از چندی پیش رسانه‌های مختلف شروع به انتشار فهرست برترین‌های سینمایی سال بنا به رسم معمول کرده‌اند. در جدیدترین فهرست برترین فیلم‌های سینمایی سال، کارگردانان سینما انتخاب‌های خود را در نشریه ورایتی اعلام کردند.
«الویس» باز لورمن
گی‌یرمو دل‌تورو: مثل یک کنسرت بود؛ تجربه‌ای سرشار از جزئیات و رفتارهای عیان با سرنخ‌های پنهان. آستین باتلر (بازیگر نقش الویس) و لورمن توانستند جهان لرزان الویس، استعداد، شادی، روح، غم و اندوه او را تصویر کنند.
«برفک سفید» نوآ بامباخ
وس اندرسون: این فیلم شاید ادبی‌ترین و زبان‌محورترین فیلم نیمه علمی-تخیلی عظیمی باشد که تا‌کنون ساخته شده است؛ یک ابر سمی عظیم بر فراز سر استادان دانشگاه که یک استعاره است. این فیلم خیره‌کننده و مرموز و شاعرانه و به‌شدت سرگرم‌کننده است.
«او گفت» ماریا شریدر
لنا دانهام: فیلم شریدر با کارگردانی عالی توانسته وحشت از هاروی واینستین را از دریچه چشم زنان نشان دهد.
«آتش‌بس در جبهه غرب» ادوارد برگر
کیمبرلی پیرس: به تصویر کشیدن جنگ در پرده بزرگ بیننده را به یک حالت ذهنی دعوت می‌کند، نه صرفا یک تهوع بی‌حس‌کننده و تزلزل‌ناپذیر از وحشت فانی. فیلم مجلل، مسحور‌کننده و برانگیزاننده است.
«باردو، وقایع‌نگاری دروغین مشتی حقیقت» آلخاندرو گونزالس اینیاریتو
لولو وانگ: این فیلم به همان اندازه که نامه‌ای عاشقانه به مکزیک است، شعری وجودی برای کسانی است که در تبعید زندگی می‌کنند و تکه‌تکه‌شدن زندگی بین زبان‌های مختلف را نشان می‌دهد.
«فابلمن‌ها» استیون اسپیلبرگ
جاد آپاتو: به‌عنوان فرزند طلاق، ارتباط عمیقی با این داستان در مورد خانواده‌ای که تلاش می‌کنند کنار هم بمانند، برقرار کردم و درک کردم چگونه آسیب‌های ناشی از یک ازدواج متلاشی‌شده بر یک جوان تأثیر می‌گذارد و باعث می‌شود از خلاقیت برای پردازش دردش استفاده کند.
«افترسان» شارلوت ولز
کلر دنی: نگاه‌های رد و بدل شده بین پدر و دختر، ما را فرامی‌گیرد تا نشان دهد زمان شکننده‌ای به پدری شکننده تعلق یافته تا ساعاتی در کنار دخترش باشد.
«پرستار خوب» توبیاس لیندهولم
توماس وینتربرگ: این 3 نفر شامل توبیاس لیندهولم، جسیکا چستین و ادی ردمین با فیلمشان مرا شگفت‌زده کردند. آنها با استادی مکث و تنشی را که ناگفته‌ها در میان مردم ایجاد می‌کنند، تصویر کرده‌اند و نشان می‌دهند حتی بسیاری از قتل‌ها با چنان آبرویی ارائه می‌شوند که چیزی بر چگونگی شروع غیرمحتمل بین آنها دخالت نمی‌کند.
«زمان آرماگدون» جیمز گری
السکاندر پین: اکنون او مستقیما نقطه عطفی از تجربه خود به‌عنوان یک پسر را از حافظه بیرون آورده و فیلمی که از آن حاصل شده، تکان‌دهنده، خنده‌دار، هولناک، احساسی اما نه احساساتی، معتبر و حیرت‌آور است.
«مثلث غم» روبن اوستلوند
ادگار رایت: اغلب اوقات، چرخه جوایز می‌تواند مانند یک غوغای کسالت‌آور باشد، اما این فیلم که جوایز بسیاری برده، سرگرمی هوشمندانه و شوخ‌طبعی است، ساختاری درخشان، عالی اجرا شده و کارگردانی استادانه‌ای دارد تا از ابتدا تا انتها تجربه‌ای صرفا تئاتری را خلق کند.
«نُچ» جردن پیل
آندرس موشیتی: از مهارت و سختگیری تاد در انتخاب بازیگران، اجراها، ویژگی‌های ساخت جهان، دوربین‌های هیجان‌انگیز و ناخودآگاه، دمای رنگ‌ها، ترکیب، تمپو و... متحیر شده‌است.
«نزدیک» لوکاس دونت
مری هارون: با زیبایی و ظرافت فوق‌العاده، لحظه‌ای را به تصویر می‌کشد که حباب دوران کودکی را خائنانه به سمت زمین نوجوانی رها می‌کنید.
«استخوان‌ها و همه» لوکا گوادانینو
کارین کوساما: طنز و استعاره غنی، فیلم را خنده‌دار، غم‌انگیز و عمیقا سازش‌ناپذیر کرده است.
«سیزده زندگی» ران هاوارد
جان لی هنکاک
فیلم‌دیدن با پیشنهاد کارگردانان
در همینه زمینه :
