تا پای جان

امشب شب فوتبال ایران است. شبی برای به‌خاطر سپردن. شبی برای جنگیدن. تا پای جان. تا نفس آخر. امشب، شبی فراموش‌نشدنی خواهد بود. یک بازی بزرگ برای یک نسل. یک تجربه بزرگ، برای ملتی که ضربان‌شان با این تیم تنظیم شده‌ است. که یک عمر با این تیم بالا و پایین پریده‌اند. که یک عمر با این تیم، سقوط در اشک یا پرواز در فضای ناکافی اتاق را تجربه کرده‌اند. امشب نمی‌شود چشم از این تیم برداشت. امشب نباید چشم از این تیم برداشت. تیمی که کابوس مسابقه اول را به رؤیای بازی دوم گره زد. تیمی که با شجاعت به زمین رفت و اگرچه دیر اما به هر چه می‌خواست، رسید. مهم نبود اگر دیرک‌های دروازه در مقابل این تیم مقاومت به خرج بدهند. مهم نبود اگر مصدومیت و بدشانسی در کمین باشد. مهم نبود که توپ‌ها راه دروازه را بلد نباشند. ما اصرار کردیم، ما به درهای بسته شده کوبیدیم، ما از منفذ کوچک کلید دری که به رویمان بسته شده بود، همه‌‌چیز را دیدیم و رویاپردازی کردیم. ما باور داشتیم و این همان چیزی بود که از این تیم برنده ساخت. باوری که حالا در جدال حساس با آمریکا هم باید دست‌مان را بگیرد. این بازی، سخت‌تر و بزرگ‌تر از نبرد قبلی است. این بازی، دشوارتر و نفس‌گیرتر از بازی قبلی است. ما با تیمی دقیق و فرصت‌طلب بازی می‌کنیم. ما با تیمی سریع و جنگجو بازی می‌کنیم. برای رفتن به مرحله بعدی، حتی نباید یک لحظه غفلت در کار باشد. برای رفتن به مرحله بعدی، حتی نباید یک اشتباه کوچک انجام بدهیم. ما باید در بهترین حالت خودمان باشیم. ما باید حتی از بهترین حالت‌مان هم کمی بهتر باشیم. این شبی است که می‌تواند تیم ملی را به دل تاریخ ببرد. این شبی است که می‌تواند ما را در مسیر جاودانگی قرار بدهد.
 اگر به گذشته برگردیم متوجه یک حقیقت ساده می‌شویم. ما قبل از این، بازی‌های «سوم» حساس زیادی در جام‌جهانی داشتیم. 98 مقابل آلمان، 2014مقابل بوسنی و 2018روبه‌روی پرتغال. هر بار اگر برنده بازی می‌شدیم، به مرحله بعدی می‌رفتیم. هر بار کافی بود 3 امتیاز بگیریم و صعود کنیم. در همه تاریخ اما هرگز اینطور نبوده که بتوانیم طعم صعود را بچشیم. پس تا امروز هرگز تا این اندازه به صعود نزدیک نبوده‌ایم. این فرصت ویژه‌ای است که نباید از دست برود. مهم‌تر از همه‌‌چیز اما، بودن در این موقعیت و تجربه کردن این هیجان است. این لذتی است که هر ثانیه همراه تیم خواهد بود. تیمی که به‌معنای واقعی کلمه، متحد است. تیمی که همه نفرات اصلی و نیمکت‌نشینش برای یک هدف می‌جنگند. تیمی که می‌خواهد تاریخ‌ساز شود. تیمی که همه‌‌چیزش را در زمین می‌گذارد تا با ناامیدی برخورد نکند. این تیم، قصه‌ای می‌سازد که برای سال‌ها تکرار شود. این تیم کاری می‌کند که هیچ‌وقت از یادها نرود.