به قول آقا تختی مدال از دستمان افتاد

تیم ملی واترپلو رویاهای بزرگی داشت؛ در فینال مسابقات قهرمانی آسیا بازی کند، روی سکو برود و سهمیه جهانی را بگیرد ولی هیچ‌یک از این اتفاقات نیفتاد و تیم چهارم شد.
روزهای خوب واترپلو از چند سال پیش آغاز شده بود، از بازی‌های 2018جاکارتا که با سرمربیگری الکساندر چیریچ صربستانی روی سکوی سوم رفت و یاد باز‌ی‌های آسیایی تهران و قهرمانی در این بازی‌ها را زنده کرد. به پشتوانه همین مدال برنز بود که خیلی‌ها منتظر اتفاقات بهتر بودند. با روندی که سال‌ها پیش طی شده بود، توقع این بود که امسال در بانکوک تیم روی سکو برود و سهمیه مسابقات قهرمانی جهان 2023را بگیرد. بازی‌های مرحله گروهی رویاها را به واقعیت نزدیک‌تر کرد. پیروزی مقابل قزاقستان و کره‌جنوبی با تحسین روبه‌رو شد و در بازی‌های دیگر هم ایران اقتدارش را نشان داد و همه را به این اطمینان رساند که مدال تیم و سهمیه جهانی قطعی است. خواسته خود بازیکنان فراتر از سکوی سوم بود؛ آنها می‌خواستند به فینال برسند. صعود به مرحله نیمه‌نهایی آنها را به خواسته‌شان نزدیک‌تر کرد. در این مرحله ایران باید چین را شکست می‌داد و فینالیست می‌شد. تا ست سوم ایران خودش را حداقل روی سکوی دوم می‌دید، اما به یکباره ورق برگشت. نادر غفوری، سرپرست تیم می‌گوید تیم در همان ست همه‌‌چیز را از دست داد: «ما در رده‌بندی به قزاقستان نباختیم. ما یک روز قبل در بازی با چین همه‌‌چیز را از دست دادیم. مقابل چین 8بر 5جلو بودیم و یک دفعه عقب افتادیم.» ایران این بازی را با اختلاف یک گل و 11 بر 10 از دست داد و به فینال نرفت. غفوری می‌گوید: «باور این شکست برای بازیکنان سخت بود. تصور آنها این بود که در فینال بازی می‌‌کنند، اما به یکباره همه‌‌چیز را از دست رفته دیدند. بازگرداندن روحیه به تیم کار خیلی سختی بود.» روحیه به تیم برنگشت و دیروز در بازی رده‌بندی 8بر5مقابل قزاقستان شکست خورد. این پیروزی می‌توانست تیم ایران را برای نخستین بار به مسابقات قهرمانی جهان ببرد ولی قزاقستانی که در مرحله گروهی به ایران باخته بود، به مسابقات جهانی می‌رود. غفوری دلیل این شکست را همان ضعفی می‌داند که تیم در همه بازی‌ها داشت:‌ «در همه بازی‌ها نقطه ضعف تیم در ست سوم بود. در ست اول و دوم و چهارم عالی بودیم اما در ست سوم تیم مثل بادکنکی بود که بادش کرده‌ باشند و یک دفعه بادش را خالی کنند. در بازی با قزاقستان 4بر 3جلو بودیم، 2پنالتی نزدیم و همان توپ برگشت و آنها جلو افتادند.» همه حسرت مدال برنز و سهمیه‌ای را می‌خورند که دیروز از دست رفت، اما غفوری به یک روز عقب برمی‌گردد چرا که حسرت بزرگ‌تری به دل او و تیم است: «لیاقت ما حتی بیشتر از مدال برنز بود ما باید چین را می‌بردیم و در فینال بازی می‌‌کردیم. به قول آقا تختی مدال دستمان بود و خودمان به زمین انداختیم. بچه‌ها همه ناراحت هستند و بعد از بازی قزاقستان گریه‌شان در آمد. ما واقعا تأسف خوردیم.» اگر ایران دیروز قزاقستان را شکست می‌داد برای سومین بار می‌توانست به مدال آسیایی برسد. تیم ایران سال 1984و 1995برای 2بار روی سکوی سوم رفته بود. در مدال دوم غفوری هم سهیم است. او آن سال عضو تیم ملی بود.