نشسته بر بام جهان

13مسابقه و 8قهرمانی؛ همین یک مورد برای نشان دادن اقتدار یک تیم کافی است ولی تیم ایران نشانه‌های دیگری هم برای اثبات برتری‌اش در والیبال نشسته جهان دارد. اینکه در یک دوره مسابقه حتی یک ست از دست نداد؛ حتی در فینال در مقابل میزبان.
سیزدهمین دوره مسابقات قهرمانی والیبال نشسته جهان در بوسنی‌هرزگوین برگزار شد. قبل از اینکه مسابقات شروع شود، پیش‌بینی می‌شد که ایران و بوسنی فنیالیست باشند اما با توجه به کری‌هایی که میزبان خوانده بود، به‌نظر می‌رسید آخرین ساعت‌های روز جمعه، سخت‌ترین ساعات برای بازیکنان ایران باشد؛ یا قهرمانی را از دست بدهند یا اینکه به سختی روی سکوی اول برسند اما اینطور نبود. ایران که در همه بازی‌های ماقبل فینال مقتدرانه و در بازی‌های 3سته به پیروزی رسیده بود، در بازی آخر هم هر چند کار راحتی نداشت اما اجازه نداد بوسنی حتی یک ست برده به نام خود ثبت کند.
بوسنی از امتیاز میزبانی استفاده کرده و در سالن پرتماشاگر مقابل ایران قرار گرفته بود. این امتیاز در 2ست اول کارساز بود و ایران به سختی به پیروزی رسید؛ 26 بر 24 و 32 بر 30. اما در ست سوم ایران قدرتش را نشان داد، جایی که بازیکنان بوسنی حتی به نصف امتیازات ایران نرسیدند؛ 25 بر 12 نتیجه این ست بود. هادی رضایی، سرمربی تیم ملی، سالن هتل آرناهیلز در شب مسابقه را به جهنم تشبیه کرده است: «به بچه‌ها گفتم باید از جهنم سربلند بیرون بیاییم. جمعیت زیادی به همراهی گروهی از سربازان در سالن بودند.» و این خروج پیروزمندانه از جهنم، رضایی و بازیکنانش را سرخوش کرد: «این پیروزی و قهرمانی واقعا شیرین بود.» رضایی بعد از این بازی توانمندی بازیکنانش را بیش از پیش باور دارد: «یک بازی ایرانی انجام دادیم. بارها عقب افتادیم اما ناامید نشدیم، برگشتیم، تلاش کردیم و این توانمندی ما را نشان داد.» به‌گفته رضایی میزبان نه‌تنها تماشاگرانش را داشت که داوری هم کمک‌حالش بود: «به بازیکنان گفته بودم 3امتیاز برای خطاهای داور کنار بگذارند اما اشتباه کردم باید به آنها می‌گفتم 5امتیاز کنار بگذارند. داوری اذیت‌مان کرد.»
با همه این شرایط ایران به قهرمانی رسید و سهمیه بازی‌های پارالمپیک پاریس را صاحب شد. در 13دوره‌ای که مسابقات جهانی برگزار شده‌، فقط 3تیم روی سکوی قهرمانی رفته‌اند. ایران 8قهرمانی، بوسنی 3قهرمانی و هلند 2قهرمانی دارد.
شب آخر بهترین‌های مسابقات هم معرفی شدند. ایران در این لیست 3بازیکن داشت. صادق بیگدلی بهترین مدافع شد. مرتضی مهرزاد عنوان بهترین اسپکر را گرفت. رمضان صالحی هم از نظر کارشناسان فدراسیون جهانی بهترین لیبرو بود. 4بازیکن دیگر این فهرست از تیم‌های دیگر انتخاب شدند. بوسنی 2بازیکن، برزیل و مصر هم هر کدام یک بازیکن در جمع بهترین‌ها داشتند.

مهرزاد: قهرمان زندگی خودمان باشیم
مرتضی مهرزاد مثل چند سال گذشته این بار هم جذاب‌ترین چهره تیم ایران بود. او که دومین مرد قدبلند جهان است، بعد از مسابقه گفت‌وگویی با سایت فدراسیون جهانی پاراوالیبال داشت. مهرزاد که خودش با والیبال از انزوا بیرون آمده، با این سؤال مواجه شد که آیا او می‌تواند برای بقیه معلولان و ورزشکاران الهام‌بخش باشد؟ مهرزاد جواب داد: «مطمئن نیستم که آیا شرکت من در مسابقات والیبال نشسته می‌تواند الهام‌بخش دیگران باشد یا نه اما چیزی که می‌بینم این است که این ورزش به افراد دارای معلولیت اختصاص دارد و کاری که انجام می‌دهد، این است که آنها را از انزوا در جامعه بیرون می‌کشد و ثابت می‌کند که می‌توانند در ورزش فعال باشند.» او با فروتنی گفته است: «من آنقدرها آدم مهمی نیستم که بتوانم برای کسی پیام ارسال کنم، اما تنها چیزی که می‌توانم بگویم، این است که همه ما باید قهرمان زندگی خود و یا قهرمان جهان زندگی‌مان باشیم و اگر خواهان تغییر هستیم، باید از درون شروع کنیم.»
مهرزاد بازی‌های 2016 ریو و 2020 توکیو با تیم ملی در بازی‌های المپیک به قهرمانی رسید. بعد از قهرمانی جهان در سال2018 این برای دومین بار بود که در سطح جهانی به کاپ قهرمانی ‌رسید اما این قهرمانی‌ها او را قانع نکرده است: «برای دومین بار بود که در مسابقات قهرمانی جهان شرکت می‌کردم و خدا را شکر که دوباره قهرمان شدیم. تیم والیبال نشسته ایران همیشه تیم قدرتمندی بوده است. چیزهای زیادی کسب کرده‌ایم و می‌خواهیم با مدال‌های بیشتر جهانی و پارالمپیک دستاوردهای‌مان را حفظ کنیم. ما می‌خواهیم به روند پیروزی‌های‌مان ادامه بدهیم.»
دیگر بازیکنان ایران هم بعد از قهرمانی از حس‌وحال خوبشان گفتند و این پیروزی و جام قهرمانی را به مردم تقدیم کردند.