می‌خواهم زنده بمانم!

 آخرین مسابقه باقی‌مانده از 11 هفته اول لیگ برتر، شباهتی به یک بازی ساده و معمولی ندارد. دوطرف این مسابقه، تیم‌هایی هستند که وضعیت‌شان در این فصل با نقشه‌های‌شان در شروع لیگ تفاوت‌های زیادی دارد. 2 تیمی که به هیچ وجه انتظارها را برآورده نکرده‌اند و حالا در جست‌وجوی بردی هستند که حداقل قبل از تعطیلات طولانی‌مدت لیگ، آرامش را به آنها برگرداند. مازیار زارع فصل گذشته ملوان را بعد از مدت‌ها انتظار به لیگ برتر آورد و به‌شدت مورد ستایش قرار گرفت. درست همانطور که نکونام با فولاد نتایج ایده‌آلی تصاحب کرد و این تیم را از دور گروهی لیک قهرمانان عبور داد تا گزینه‌ای برای هدایت همه تیم‌ها باشد. این دو مربی اما در این فصل، روزهای امیدوارکننده‌ای را پشت سر نگذاشته‌اند. ملوان از همان هفته‌های اول لیگ، در منطقه سقوط گرفتار شده و در این 10مسابقه، فقط یک پیروزی به‌دست آورده است. آنها به جز نفت آبادان هیچ حریفی را شکست نداده‌اند. تیمی که در جدول از خودشان هم پایین‌تر است. فولاد هم که تا همین 2 هفته قبل تنها تیم بدون شکست لیگ برتر بود، حالا درست به تعداد بردهای این فصل بازنده شده است. 2 شکست متوالی برای تیم پرستاره جنوبی، اصلا پذیرفتنی به‌نظر نمی‌رسد. تیمی که بعد از شکست دادن سپاهان در هفته چهارم لیگ برتر، دیگر حتی یکی از زمین‌های لیگ را به‌عنوان تیم برنده ترک نکرده است.
تقابل ملوان و فولاد که یک‌بار به‌خاطر بارندگی لغو شده، حالا تلاشی برای زنده ماندن از سوی هر دو تیم است. تیم میزبان اگر برنده این بازی باشد، بالاخره از منطقه سقوط جدا می‌شود و به‌خاطر تفاضل بهتر، بالاتر از نفت مسجدسلیمان قرار می‌گیرد. تیم مهمان هم اگر در این بازی به پیروزی برسد، جایگاه تراکتور را در رده هفتم جدول تسخیر خواهد کرد. فولاد در حالی به این مسابقه قدم می‌گذارد که فقدان تمرکز کافی این تیم را آزار داده است. آنها همیشه روبه‌روی تیم‌هایی با دفاع فشرده به مشکل می‌خورند. در مقابل، ملوان نیز در این فصل معضل جدی نداشتن یک تمام‌کننده را احساس می‌کند. قاعدتا بازی ورزشگاه قایقران، نباید یک مسابقه پرگل باشد. این یک بازی نزدیک و حساس و البته بسیار کلیدی برای هر دو تیم است.