آقای وزیر! در دانشگاه‌ها قانون را اجرا کنید

احمدرضا حبیبی‌بابادی- کارشناس سیاسی

بیش از یک‌ماه است وضعیت دانشگاه‌های کشور به‌مانندخیابان‌ها درگیر فضای آشوب است که به بهانه زن، زندگی و آزادی باعث اختلال در روند عادی فعالیت علمی کشور شده است. اختلالی از نوع هرج‌ومرج که محیط دانشگاه را عملاً به محیطی پرتنش همچون بیرون کرده است. دانشجونمایانی که حرمت دانشگاه، استاد، دانشجو و علم را شکسته‌اند و تمام مؤلفه‌های دانشجویی را نقض کرده‌اند امابه‌زعم خود در حال اعتراض هستند و خود را محق چنین آشوبگری‌هایی می‌دانند!
اختلال بیش از یک‌ماهه دانشگاه‌ها در ابتدای ترم تحصیلی و همزمانی آن با ورود دانشجویان جدید به دانشگاه باعث شده که بهره‌وری برخی از این دانشگاه‌ها با مشکلات جدی روبه‌رو شده و عملاً مراکز علمی کشور تبدیل به جولانگاه شعارها و رفتارهای تند و ساختارشکنانه شود. روند کلاس‌ها از ابتدای سال تحصیلی جدید از حالت عادی خارج شده و فضای تحصیلی از دانشگاه‌ها رخت بربسته و دانشگاه تبدیل به محلی برای میتینگ‌های زرد سیاسی شده است. این روزها کارمندان حراست دانشگاه‌ها از اعضای محترم هیأت‌علمی بیشتر کار می‌کنند و با دانشجویان تعامل دارند. در چنین حالتی اما وزارت علوم که اساساً برای ساماندهی و آماده‌سازی بستر دانشگاه‌ها تأسیس شده است حرکت قابل‌توجهی برای برطرف‌کردن این مشکلات انجام نداده بلکه مسامحه و میدان دادن به این گروه اندک را در مقابل منفعت عمومی بیش از 4میلیون دانشجوی دیگر در دستور کار خود قرار داده است. دانشگاه‌های مطرح کشور که روزی در کنار دانشگاه‌های جهان نام آنها می‌آمد و خواستگاه اختراعات مختلفی بود اکنون در کنار خیابان‌ها و محلات شورشی شهر قرار گرفته و خروجی تصاویر ارسالی از آنها با بقیه نقاط شهر هیچ تفاوتی نمی‌کند. دانشجویی که در دانشگاه‌های تهران، سرانه تحصیل او از محل بودجه عمومی کشور قریب به 40میلیون تومان می‌رسد(که این مقدار بیش از 3برابر سرانه دانشگاه‌های سراسر کشور است) با یک اراذل و اوباشی که در گوشه شهر در حال آشوب است، یک شعار و یک عمل را تکرار می‌کند. وزیر علوم چرا با گذشت بیش از یک‌ماه در مقابل اعمال این عده قلیل و شعارهای زننده و رکیک آنها اقدام درخوری که کمیته انضباطی دانشگاه براساس مصوبات قانونی مشخص کرده، عمل نمی‌کند و از اعتبار و حیثیت نهاد علمی کشور آنطور که شایسته است دفاع نمی‌شود؟
محیط علمی دانشگاه و حرمت و حریم علم و دانش برای کشوری که نام دانشگاه‌های آن مزین به نام شهدایی است که برای ارتقای علم و فرهنگ این ملت و کشور از جان خود با ایثار و فداکاری گذشتند و منش و مسلک خود را برای ما به یادگار گذاشتند باید خط قرمز باشد. ملت ایران نمی‌خواهد محیط علمی دانشگاه محل حضور افرادی باشد که روش و مسلک آنان مغایر با عمل اندیشمندان و خادمان واقعی علم و دانش باشد. از وزیر علوم و تصمیم‌گیران و مسئولان دانشگاه انتظار می‌رود همانگونه که قانون تعیین کرده با خاطیان و آشوبگران در دانشگاه‌ها رفتار کنند.