بگذارید بازی کنیم

قیل‌وقال‌های مربوط به بازی استقلال و فولاد هنوز نخوابیده و کشمکش بین طرفین همچنان ادامه دارد. استقلالی‌ها مدعی هستند 3پنالتی آنها نادیده گرفته شده است، کارشناسان داوری اما حداکثر یک پنالتی را تأیید می‌کنند و باشگاه فولاد هم که صد درصد تصمیمات داوری را تأیید می‌کند. با این همه اما، یک نکته در مورد حواشی این بازی کمتر مورد توجه قرار گرفت. در نوبت دومی که رضا میرزایی در محوطه جریمه فولاد سرنگون شد، کار حسابی بالا گرفت و استقلالی‌ها تا جایی که می‌توانستند به داور اعتراض کردند. شرایط طوری شد که حتی در کنار زمین شاهد هجوم کادرفنی استقلال به داوران بودیم و خسرو حیدری کارت زرد گرفت. اساسا دستیاران ریکاردو ساپینتو در تلاش بودند همزمان با محرومیت او نشان بدهند جای این مربی خالی نیست و هر یک از آنها می‌تواند یک ساپینتوی جدید باشد! در چنین شرایطی اما حسین حسینی، دروازه‌بان و کاپیتان استقلال وارد گود شد و ضمن دعوت مربیان خودی به حفظ آرامش، چندین بار تکرار کرد: «بگذارید بازی کنیم.»
اشاره حسینی کاملا صحیح و منطقی بود. داور مسابقه درست یا غلط پنالتی نگرفته بود و اعتراض‌ها هم تغییری در تصمیمش به‌وجود نمی‌آورد. در چنین شرایطی، فقط گذر زمان بود که به زیان استقلال جریان داشت. این وقفه نه‌تنها منجر به اتلاف وقت می‌شد بلکه در روند حملات استقلال هم وقفه می‌انداخت. حسینی بسیار تلاش کرد مربیان را آرام کند و نبض بازی را نگه دارد، اما کوشش‌های او به جایی نرسید و استقلالی‌ها در بازگشت با تأخیر به جریان مسابقه، آنقدر سرد شده بودند که تا پایان بازی تقریبا هیچ حمله خطرناک دیگری از آنها ندیدیم. متأسفانه در این قبیل مواقع است که حس می‌کنیم بازیکنان ما بعضا از مربیان فوتبال‌مان حرفه‌ای‌تر هستند! در شرایط طبیعی، کادرفنی باید بازیکن را دعوت به آرامش و ادامه تلاش کند، اما در این مورد اتفاق معکوس رخ داد. هرچند در فوتبالی که محمود فکری روی سکوها با کادرفنی حریف درگیری فیزیکی پیدا می‌کند، حرف زدن از چنین دغدغه‌هایی بیهوده به‌نظر می‌رسد!