لعنت به فعل خواستن

میثم قاسمی

سال‌هاست هرکدام از تیم‌های ملی یا ورزشکاران ما (در ورزش‌های انفرادی) در مسابقات بین‌المللی شرکت می‌کنند، کارشناسان و مجریان تلویزیونی جمله ثابتی را پیش از آغاز مسابقه یا در خلال آن به زبان می‌آورند: «اگر فعل خواستن را صرف کنند / کند، حتما پیروز می‌شوند / می‌شود.» این فعل خواستن چیست؟ چرا خیلی وقت‌ها درست صرف نمی‌شود. یعنی ورزشکاری که سال‌ها برای رسیدن به پیراهن تیم ملی تلاش کرده و می‌داند شاید دیگر چنین فرصتی برایش تکرار نشود، درست در لحظه اصلی زندگی‌اش در مسابقه حساس با مهم‌ترین حریف، تصمیم می‌گیرد فعل خواستن را درست صرف نکند؟ یعنی ممکن است او نخواهد در چنین میدانی پیروز شود؟
به‌نظر می‌رسد داریم خودمان را فریب می‌دهیم. در دنیایی که ورزش یک علم است، نمی‌توان تنها با خواستن، پیروز شد. خیلی‌ها می‌خواهند و از صمیم قلب هم می‌خواهند قهرمان شوند؛ اما این خواستن، کافی است؟
همین روزهای اخیر، تیم ملی کشتی ایران در 2رشته فرنگی و آزاد، نتایج ناراحت‌کننده و به دور از جایگاه ایران در کشتی را کسب کرد و ملی‌پوشان ما نتوانستند انتظارات را برآورده کنند. کسی که سال گذشته نقره گرفته بود در نخستین مسابقه‌اش باخت و از دور رقابت‌ها کنار رفت. گزارشگر با خنده می‌گوید هیچ کشتی‌گیر ایرانی تا‌کنون نتوانسته است فلان ورزشکار را شکست دهد. آن هم در طول بیش از یک دهه. آیا هیچ‌کس نیست که بتواند فعل خواستن را صرف کند؟
چند هفته قبل‌تر، تیم ملی والیبال، مسابقه‌ای که از حریف با اختلاف زیاد پیش بود را باخت. آنها هم بلد نبودند؟ تا چند ماه دیگر تیم ملی فوتبال به جام‌جهانی می‌رود تا لابد اتوبوس خود را مقابل دروازه پارک کند. به این امید که آنها بلد باشند.
این وسط، چرا مربی و بدنساز و آنالیزور و... با تیم به مسابقات می‌روند؟ یک معلم ادبیات هم بلد است صرف فعل را آموزش دهد. پس راهنمایی چه می‌شود؟ ورزشکار در میانه مسابقه و آنجا که زیر فشار حریف، مدام امتیاز از دست می‌دهد، نمی‌داند باید چه کند. تیم / ورزشکار رقیب می‌داند چطور باید نقاط قوت ایرانی‌ها را خنثی کند؛ اما وقتی پس از شکست از مربی ایرانی می‌پرسند ورزشکار رقیب را چقدر می‌شناسید، خیلی ساده می‌گوید آشنایی با او ندارد. وقتی تیم دارد امتیاز از دست می‌دهد، مربی به جای آنکه راهکار بدهد، مدام به بازیکنان می‌گوید «نباید امتیاز از دست بدهد» همین. خب این را که من هم می‌دانم؛ اما چطور؟ به‌نظر می‌رسد جواب این سؤال را مربیان ما نمی‌دانند که اگر می‌دانستند اینطور به حریفان نمی باختیم.