6ماه ناکامی

تیم ملی بسکتبال ظهر دوشنبه در بندیگو با تیم ملی استرالیا بازی کرد و چند ساعت بعد این کشور را ترک کرد ولی تا بامداد امروز به تهران نرسیده بود. تیم ملی که برای بازی در پنجره چهارم انتخابی جام‌جهانی2023 به استرالیا رفته بود، 40ساعت در راه بود و همین زمان را هم طی کرد تا به ایران برگردد. این یکی از نقطه‌های تاریک کارنامه 6ماهه ریاست جواد داوری در فدراسیون بسکتبال است.
مدیریت فدراسیون با این انتقاد روبه‌روست که چرا بدترین مسیر پروازی را برای رفت‌وبرگشت تیم ملی انتخاب کرده است. تیم می‌توانست به دوبی برود و از آنجا مستقیم راهی ملبورن شود اما از ترکیه به اندونزی رفت و از آنجا راهی استرالیا شد. ناگفته مشخص است که فدراسیون ارزان‌ترین مسیر را برای سفر تیم ملی انتخاب کرد. محسن معزی‌فر، سرپرست دبیری فدراسیون گفته است فدراسیون منتظر بوده تا کمیته ملی المپیک برای این سفر کمک کند اما این اتفاق نیفتاده است. مگر غیراز این است که یکی از وظایف اصلی فدراسیون تامین هزینه‌های جاری است. فدراسیونی که نمی‌تواند برای تیم ملی امکانات یک سفر را مهیا کند، در دیگر زمینه‌ها می‌تواند موفق باشد؟ در شکست سنگین ایران به استرالیا که با حضور بازیکنان درجه سوم و چهارم رقم خورد، بی‌شک خستگی‌ تأثیرگذار بود و در ست چهارم بازیکنان توانی برای بازی کردن نداشتند.
این تنها ایرادی نیست که به مدیریت فدراسیون گرفته می‌شود. همین چند روز پیش مسابقات قهرمانی جوانان آسیا در تهران برگزار شد اما در نبود استرالیا و نیوزلند هم تیم ایران نتوانست روی سکو برود و سهمیه جهانی بگیرد. قبل از جوانان هم نوجوانان سهمیه جهانی را از دست داده بودند. هر دوی این ناکامی‌ها را می‌شود به تغییرات کادر فنی ربط داد. داوری سرمربیگری تیم نوجوانان را به محسن شاه‌علی سپرد، مربی‌ای که در 4سال گذشته سابقه مربیگری نداشته است. سیامک ویسی از چهره‌های قابل احترام در بسکتبال است ولی در فروردین‌ماه تیم 3نفره با مربیگری او در گرفتن سهمیه جام‌جهانی ناکام بود. با این حال سرمربیگری تیم جوانان هم به او سپرده شد و جوانان در تهران پنجم شدند.

وضعیت تیم ملی هم که مشخص است. در کاپ آسیا تیم ایران به جمع 4تیم برتر نرسید. در انتخابی جام‌جهانی هم کار صعود گره خورده است. درحالی‌که از منطقه آسیا 8تیم به جام‌جهانی می‌روند، جای تعجب دارد که هنوز ایران از صعود مطمئن نیست. شاید نتایج بد تیم ملی از فدراسیون قبلی به فدراسیون جدید منتقل شده اما ضعف مدیریتی فدراسیون فعلی را نمی‌شود نادیده گرفت. همین یک مورد آخر برای تأیید این ضعف کافی است. در سفر طولانی تیم به بندیگو 4بازیکن حاضر نشدند تیم ملی را همراهی کنند. اگر فدراسیون برنامه‌ریزی درست و سرمربی تیم ملی اقتدار داشت ، آنها می‌توانستند تیم را تنها بگذارند؟
از بسکتبال زنان هم که خبری نیست. بیشترین خبر درباره اعزام نشدن تیم‌‌های زنان به مسابقات آسیایی بوده است. این کارنامه 6ماهه فدراسیون داوری، جامعه بسکتبال را بیشتر از قبل ناامید کرده است.