عتاب سیدالشهدا ع به نخبگان و زبدگان

آیت‌الله العظمی خامنه‌ای(حفظه‌الله): من کلامی را از امام حسین انتخاب کردم که کمتر در مجامع خوانده شده و معنا شده. من فقط قسمت‌هایی از آن را انتخاب کردم که اینجا بخوانم تا نقطه‌نظرهای حسین‌بن‌علی(ع) در این قیام روشن شود. مخاطبان این کلام یک عده از برگزیدگان و زبدگان جامعه‌اند؛ علما، محدثین، صاحب‌نفوذها، پسران صحابه و کسانی که در بین مردم از احترام خاصی برخوردار بودند، مخاطب اینهایند. در این صحبت حسین‌بن‌علی به‌صورت بسیار صریح و تند با اینها حرف می‌زنند و خلاصه سخن امام‌حسین این است که مایه بدبختی این مردم شمایید؛ شما هستید که آگاه بودید و می‌توانستید مردم را آگاه کنید؛ شما بودید که بانفوذ بودید و می‌توانستید در بین مردم یک حرکت ایجاد کنید؛ شما بودید که موجه بودید و می‌توانستید نگذارید که دستگاه جبار و ظالم از وجهه شما استفاده کند؛ شما بودید که می‌توانستید بایستید، قیام کنید و از حق ضعفا و مستضعفین و محرومان دفاع کنید و نکردید. تکلیف بیدار کردن مردم و به راه انداختن این سیل خروشان و به تلاطم درآوردن این دریای عظیم نیروی انسانی، برعهده زبدگان است و حسین‌بن‌علی در این کلام، خطاب به آن زبدگان زمان خودش می‌کند، به آنها این کلمات را می‌گوید:«شما حق ضعفا را و توده مردم را ضایع کردید؛ اما آن چیزی را که حق خودتان می‌دانستید، مطالبه کردید، دنبال مقام خودتان، دنبال حقوق خودتان، دنبال امتیازات و مزایای خودتان دویدید. تواضع کردید، کوچکی کردید تا خودتان را به آن چیزی که فکر می‌کردید حق شماست، برسانید؛ اما از مردم غافل شدید، حق مردم را رها کردید، مردم مستضعف و فقیر و محروم مظلوم را به حال خود رها کردید.» در یک جای دیگر از این کلام عجیب و بسیار تکان‌دهنده، به ضعف و زبونی این زبدگان جامعه امام حسین اشاره می‌کند که :« شما از هیچ‌چیز حاضر نیستید بگذرید؛ نه از جان‌تان، نه از مال‌تان، نه از وجاهت و آبروی‌تان؛ نه حاضرید یک اخم کنید، نه حاضرید یک سیلی در راه احقاق حق ضعفا بخورید.» [در واقع] امام حسین اشاره می‌کند به اینکه اینها چقدر در مقابل ارزش‌های حقیقی و دین خدا بی‌تفاوتند، اما در مقابل مسائل شخصی خودشان متعصب.
منبع: کتاب آفتاب در مصاف، صص 154-152