والیبال دیگر به معروف نیاز ندارد
باشگاه پیکان بعد از قهرمانی در جام باشگاههای آسیا از سعید معروف تجلیل کرد معروف میگوید دیگر از او انتظار بازگشت به تیم ملی را نداشته باشید
سعید معروف به چیزی که میخواست رسید؛ یک خداحافظی در سالن پر از تماشاگر و همراه با پیروزی. جمعهشب بعد از قهرمانی پیکان در جام باشگاههای آسیا در سالن 12هزار نفری، تماشاگران بیشتر از اینکه برای قهرمانی پیکان شادی کنند، نام سعید را فریاد کشیدند، برای او پایکوبی کردند، با او احساساتی شدند، با بغض او بغض کردند و با اشکش، اشک ریختند. صحنههایی که شاید حسرت خیلی از ستارههای والیبال باشد و حتی بازیکنی در حد سعید هم انتظارش را نمیکشید: «این قدردانی برایم جالب بود. بازیکنان والیبال راحت کنار گذاشته میشوند بدون اینکه مراسمی برای آنها گرفته شود. ولی خدا اینقدر مرا دوست داشت که در سالن پر از تماشاگر آزادی و با پیروزی و مدال از من تجلیل شد. حسی که دارم وصفنشدنی است.» سعید سال گذشته بعد از شکست تیم ملی به ژاپن و حذف از المپیک با یک خاطره تلخ و در یک پست اینستاگرامی از والیبال ملی خداحافظی کرده بود. در این یک سال همه امیدوار به بازگشت او بودند و حالا هر چند تأکید میکند که از بازگشت حرفی نزنند ولی هنوز عدهای امیدوارند با تغییرات احتمالی در فدراسیون و تغییر در کادر فنی باز هم او را در تیم ملی ببینند: «در زندگیام هیچوقت تصمیم احساسی نگرفتهام. تصمیمم برای خداحافظی منطقی بود و از مدتها قبل به آن فکر کرده بودم. اینطور نبود که بعد از بازی در رختکن یک دفعه بگویم دیگر بازی نمیکنم. بحث نیاز ملی فرق میکند، شاید اگر نیاز باشد یک دوره دیگر هم بازی کنم. اما شرایط را میدانم. نسل آینده ما به معروف نیاز نخواهد داشت. حالا هم بهتر است درباره بازگشت صحبت نکنیم. ما بازیکنان خوبی داریم که باید از آنها حمایت کنیم.»
از وقتی که خداحافظی معروف از تیم ملی مطرح شده، یکی از نگرانیهای والیبال جایگزین او است. جواد کریمی مصدوم و محمدطاهر وادی هر چند پاسورهای مطمئنی هستند اما بهگفته کارشناسان فاصله زیادی با معروف و پاسورهای سطح اول جهان دارند و در این مدت ایرادی که به فدراسیون گرفته شده، این است که چرا به فکر ساخت پاسور نبوده است. با این حال سعید به آینده امیدوار است: «پاسور خوب داریم. نسل بعدی والیبال هم نسل قوی، فیزیکی و بااستعدادی است. البته بستگی دارد که ما چطور از این استعدادها استفاده کنیم و فدراسیون چه برنامهای برای آنها داشته باشد. این مسئله تعیینکنندهای است. نمیشود همهچیز را از بازیکن انتظار داشت، استعداد تا یک جایی زورش میرسد. اگر برنامهریزی باشد، میتوانیم نتیجه بگیریم اگر نه باید چند سالی پایین رفتن والیبال را تحمل کنیم.» کادر فنی تیم ملی بعد از نزدیک به 2دهه ایرانی شده است. آیا این استعدادها میتوانند با مربیان ایرانی نتیجه بگیرند؟ معروف ترجیح میدهد سکوت کند: «نظری ندارم.» این سکوت شاید تأییدکننده نظر افرادی باشد که میگویند معروف کادر فنی تیم ملی را قبول ندارد و بیشتر بهخاطر همین حاضر به بازگشت نشده است.
والیبال به سعید بدهکار بود
سعید که یک سال پیش از تیم ملی خداحافظی کرد و قراردادش هم برای فصل بعد با تیم فنرباغچه ترکیه تمدید شد؛ پس او جمعهشب از کجا و از کدام تیم خداحافظی کرد؟ معروف از سال1395بهمدت 2 فصل برای باشگاه پیکان بازی کرد. او در سالهای بازیگریاش تیمهای زیادی عوض کرده و بازیکن ثابت هیچ باشگاهی نبوده است. حالا چرا باید پیکان مراسم خداحافظی و تجلیل برایش برگزار کند و پیراهن شماره4این باشگاه را برای او بایگانی کند؟ اگر قرار بود برای معروف جشن خداحافظی برگزار شود باید در بازی ملی برگزار میشد نه باشگاهی. نظر بعضیها این است که این کار پیکان بیشتر جنبه تبلیغاتی داشت. امیر عطابخش، مدیرعامل باشگاه پیکان میگوید: «این بازی ملی نبود ولی بینالمللی بود. والیبالیها یک مراسم باشکوه به سعید بدهکار بودند. مراسم ما مراسم خداحافظی نبود اما فقط بهخاطر زحماتی که این اسطوره بیتکرار برای والیبال کشیده بود، از او تجلیل کردیم. پیراهن او در باشگاه بایگانی شد و هر وقت خواست در این تیم بازی کند، میتواند دوباره این پیراهن را بپوشد. ما خوشحالیم که در حضور بازیکنان بزرگ جهان مثل انگابت، نیمیر و... از سعید تجلیل کردیم.»
چند هزار دلار؟
عبدالعزیز نیمیر هلندی و اروین انگابت فرانسوی بعد از بازی آخر پیکان به کشورهایشان برگشتند اما مشخص نشد که آنها با چه دستمزدی حاضر شدند در جام باشگاههای آسیا برای پیکان بازی کنند. بعد از پایان جام باشگاهها گفته شد که نیمیر 70هزار دلار، انگابت 60هزار دلار، سعید معروف 50هزار و سیدمحمد موسوی 30هزار دلار از باشگاه گرفتهاند. عطابخش این رقمها را تأیید نمیکند: «ما این پولها را ندادهایم. سعید که بدون چشمداشت برای ما بازی کرد و حتی پاداشی را هم که به او دادیم قبول نمیکرد. به بقیه هم فقط پاداش دادیم. رقم نمیتوانم بگویم ولی این قیمتها نیست. ما ارگان دولتی هستیم و هر پولی که هزینه میکنیم مشخص است. سازمان بازرسی هم همه اسناد را بررسی میکند. من فقط میتوانم بگویم هر هزینهای هم که شد، از بودجه پیکان نبود و اسپانسر هزینهها را داد ولی با این حال این رقمها درست نیست.»
شلوغترین سالن
جمعهشب بعد از 3سال کرونایی، بزرگترین جمع غیرفوتبالی در سالن 12هزار نفری دور هم جمع شد. برخلاف انتظار فینال جام باشگاههای والیبال آسیا کامل ایرانی نشد. تیم شهداب یزد، قهرمان فصل پیش لیگ در مرحله نیمهنهایی به سانتوری ژاپن باخت و به فینال نرسید. ولی پیکان تیم دوم لیگ با پیروزی مقابل تاراز قزاقستان به فینال رسید. بازی سانتوری و پیکان هم آنطور که انتظار میرفت پیش نرفت. پیکانیها که مثل شهداب ستارههای بزرگ جهان را به خدمت گرفته بودند 2ست اول بازی را از دست دادند اما در 3ست بعدی بازی متفاوتی را به نمایش گذاشتند و به پیروزی رسیدند. حضور پرتعداد تماشاگران اتفاق مهم این بازی بود. قرار بود فقط 2هزار بلیت فروخته شود اما به جز دو سه سکو همه صندلیهای سالن پر بود. تماشاگران زن هم مثل سابق گزینشی و با تأیید فدراسیون وارد سالن شده بودند. تماشاگران مثل بازیکنان پیکان در 2 ست اول بازی را جدی نگرفته بودند. آنها از اواخر ست سوم تازه هیجانی شدند و به بازی شور دادند. شاید بعد از 3سال تشویق یادشان رفته بود و شاید هم عرقی به پیکان نداشتند. آنها بیشتر برای دیدن ستارهها به سالن آمده بودند.
کفشهای انگابت
بعد از بازی درحالیکه همه خودشان را برای جشن قهرمانی آماده میکردند، انگابت مشغول باز کردن بندهای کفشش بود. او به سمت سکوهای تماشاگران رفت و کفشهایش را به پسربچهای داد که در طول بازی بیشتر از همه او را تشویق کرده بود.
رایزنی برای داورزنی
در طول برگزاری جام گفته شد حکم سرپرستی فدراسیون والیبال به نام یکی از کارمندان وزارت ورزش صادر شده است و محمدرضا داورزنی بهخاطر بازنشستگی باید از فدراسیون برود. طبق خبرهایی که از وزارت ورزش به بیرون درز کرده بود قرار بود دیروز این حکم ابلاغ شود اما خبری نشد. حالا گفته میشود نزدیکان و دوستان داورزنی و حتی پیشکسوتان والیبال واسطه شدهاند تا حمید سجادی، وزیر ورزش را قانع کنند تا یک سال و نیم دیگر که دوره 4ساله ریاست داورزنی به پایان میرسد، دست نگه دارد و در مدیریت فدراسیون تغییری ندهد.