فعلا تیم ملی روی هواست

لیلی خرسند

سپاهانی‌ها تا قبل از هفته شانزدهم یکی از مدعیان قهرمانی لیگ برتر فوتبال زنان بودند اما تساوی یک‌-‌یک مقابل ملوان ‌انزلی آنها را از کورس قهرمانی دور کرد. به‌خاطر همین است که شقایق روزبهان، کاپیتان این تیم می‌گوید: «خیلی ناراحتیم.» سپاهان با 38امتیاز بعد از خاتون بم 43امتیازی و شهرداری سیرجان 41امتیازی در رده سوم جدول است. با توجه به شرایطی که در فوتبال زنان هست، بعید است که سپاهان بتواند در هفته‌های باقی‌مانده، خودش را به صدر برساند. روزبهان اما در کنار این ناراحتی بابت یک اتفاق فوتبالی دیگر خوشحال است؛ قهرمانی نساجی در جام‌حذفی مردان.

  قائمشهری هستی و حتما از قهرمانی نساجی خوشحالی؟
همه قائمشهری‌ها طرفدار نساجی هستند. این تیم خیلی محبوب است و قهرمانی‌اش در جام حذفی هم خیلی باعث خوشحالی است. البته برای من صعود این تیم به لیگ برتر اتفاق مهم‌تری بود به‌خصوص که آن سال در قائمشهر بودم و با همه مردم بیرون رفتیم و شادی کردیم.

 این‌بار نتوانستی شادی کنی؟
قهرمانی نساجی شب قبل از بازی خودمان در لیگ بود. با بچه‌ها نشستیم و بازی را تماشا کردیم ولی اجازه نداشتیم که بیرون برویم.

 خوب است تنها نبودی.
اکثرا نساجی را دوست دارند. بچه‌های تیم ما هم بیشتر طرفدار نساجی بودند تا تیم اراکی. بازی را هم نساجی برد، همه با هم خوشحالی کردیم.

 برای همه قائمشهری‌ها نساجی تیم اول است یا بعد از تیم‌های آبی یا قرمز، طرفدار تیم شهرتان هستید؟
همه قائمشهری‌ها عرق تیم نساجی را دارند ولی برای من که چهار پنج سال در سپاهان بازی می‌کنم، اولویت اول و آخر سپاهان است.

 مطمئن باشیم که رنگ دیگری نداری؟
فقط زرد سپاهان.

 و برسیم به بازی تیم خود شما. با این تساوی شانس قهرمانی خیلی کمرنگ شد.
از بعد بازی تا الان خیلی ناراحتیم. نیم‌فصل اول چند باخت داشتیم اما هیچ‌کدام از آنها به اندازه این تساوی ما را ناراحت نکرد. این تساوی ما را از کورس قهرمانی دور کرد. وقتی چند موقعیت داری و گل نمی‌زنی، مسلم است که گل می‌خوری. ولی با این حال ما هنوز هم امید داریم. 6هفته از لیگ مانده و ممکن است که هر اتفاقی بیفتد.

 بله فوتبال است و اتفاقات غیرقابل پیش‌بینی. ولی شرایط لیگ زنان طوری است که می‌شود همه‌‌چیز را پیش‌بینی کرد. در شرایط فعلی سپاهان تقریبا شانس قهرمانی را از دست داده.
درست است لیگ ما مثل لیگ مردان نیست. ولی ما نمی‌توانیم امیدمان را از دست بدهیم. تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم این است که 6بازی بعدی خودمان را ببریم و امتیاز کامل بگیریم و بقیه اتفاقات را هم به خدا بسپاریم.

 بعد از اینکه سیرجان را بردید، روحیه گرفتید ولی چه شد که در این بازی نتوانستید نتیجه بگیرید؟
ما از اول خیلی بازی را محکم شروع نکردیم و هر چه زدیم گل نشد. دقیقه80 به بعد هم استرس گرفتیم. هر طور شده بود می‌خواستیم بازی را ببریم و همین موضوع استرسمان را بالا برد و اجازه نداد کارمان را درست انجام بدهیم.

 در ماه رمضان از ورزشگاه صفاییه که نور نداشت به نقش‌جهان آمدید و بازی آخر هم در فولادشهر برگزار شد. این تغییرات زمین روی عملکرد تیم تأثیر منفی نگذاشت؟
نه مشکلی نبود. بازی در زمین نقش‌جهان که خیلی خوب بود. در بازی با ملوان هم به‌خاطر اینکه یکی از تیم‌های مردان بازی داشت، مجبور شدیم به زمین فولادشهر برویم. این زمین هم خیلی خوب بود.

  امسال کیفیت لیگ چطور بود؟
خوب بود ولی 4-3 تیم خیلی ضعیف داریم. مثلا شهرکرد در هر بازی 15-10 گل می‌خورد. من نمی‌گویم همه تیم‌ها باید کیفیت 4-3 تیم اول را داشته باشند اما کیفیت پایین بعضی از تیم‌ها سطح لیگ را خیلی پایین می‌آورد. من بیشتر برای بازیکنان شهرکرد ناراحتم. غروری برای این بازیکنان نمی‌ماند و انگیزه‌شان را برای فصل‌های بعد از دست می‌دهند. سازمان لیگ باید یک فکری بکند. لیگ 8 یا 10 تیمه داشته باشیم بهتر از این است که لیگ را 12تیمه با کیفیت پایین برگزار کنیم.

 فقط مشکل همین بود؟
لیگ به‌خاطر تیم ملی خیلی طولانی شد. قرار بود بازی‌ها 6ماهه تمام شود ولی 9ماهه شد. این طولانی شدن بازیکنان را هم خسته می‌کند و هم مصدوم. امیدواریم از سال بعد برنامه‌های لیگ را با برنامه‌های تیم ملی طوری هماهنگ کنند که این مشکل پیش نیاید.

 فعلا که تیم ملی تعطیل است.
بله تعطیل شده. بعد از اینکه برای نخستین بار تیم به جام ملت‌ها رفت، فکر کردیم نگاه‌ها عوض می‌شود اما باز هم فقط اولویت با مردان است. پیگیری کردیم و هیچ خبری از اردوها و برنامه‌های تیم ملی نیست و همه‌‌چیز روی هواست. حتی حاضر نشده‌اند دستمزد خانم ایراندوست، سرمربی تیم ملی را هم بدهند!

تجربه‌های متفاوت 
فوتبال زنان 14دوره است که لیگ برگزار می‌کند اما بیشتر بازی‌های آنها در این‌ سال‌ها در بدترین روزها و بدترین ساعت‌ها برگزار شده است؛ صبح‌های روز جمعه در زمین‌هایی که کمترین شباهت را به زمین چمن دارند. امسال به‌خاطر بازی‌های تیم ملی در جام ملت‌های آسیا، لیگ طولانی شد و زنان بازی‌های متفاوتی را تجربه کردند. همزمانی مسابقات با ماه رمضان، سازمان لیگ را مجبور کرد که بازی‌ها را بعد از افطار و شب‌ها برگزار کند. این اتفاق خوبی برای زنان بود. در بعضی از ورزشگاه‌ها به تماشاگران اجازه داده شد تا روی‌ سکوها بنشینند و بعضی از تیم‌ها مثل سپاهان هم به‌خاطر مشکل نور در زمین‌هایی که همیشه بازی داشتند، به استادیوم اصلی باشگاه رفتند و بازی در زمین‌های باکیفیت را تجربه کردند. اینکه چرا در روزهای عادی سال باز‌ی‌های آن در ساعت بهتری و زمین‌های بهتری انجام نمی‌شود، سؤالی بی‌جواب است. وقتی در یک‌ماه می‌شود مدیریت کرد و زمین و زمان مناسبی به زنان داد، در ماه‌های دیگر نمی‌شود؟ زنان سؤال دیگری هم از سازمان لیگ دارند؛ چرا در همین یک ماه رمضان بعضی از بازی‌ها تماشاگر داشت و بعضی از بازی‌ها بدون تماشاگر برگزار شد؟