یحیی کاملا بی‌تقصیر است؟
مشکلات دفاعی پرسپولیس، فقط به‌خاطر جدایی بازیکنان نیست
بهروز رسایلی
شانزدهمین گل دریافتی این فصل پرسپولیس، نهمین گلی بود که نفت مسجدسلیمان به ثمر رساند. تیمی که در 21مسابقه گذشته لیگ برتر تنها موفق به زدن 8گل شده بود، برابر پرسپولیس یک گل زد و دست‌کم 3موقعیت بسیار خوب گلزنی دیگر را هم از دست داد. بنابراین طبیعی بود که در ساعات بعد از بازی پرسپولیس و نفت مسجدسلیمان، عمده بحث‌ها در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی مربوط به تزلزل شگفت‌انگیز ساختار دفاعی پرسپولیس باشد. به مجرد اینکه در این مورد صحبت می‌شود، گروهی از مدافعان کادرفنی فعلی توپ را در زمین جدا شدن تدریجی ستاره‌هایی مثل علیرضا بیرانوند، شجاع خلیل‌زاده، محمدحسین کنعانی‌زادگان و احمد نوراللهی می‌اندازند. صد البته کیفیت این بازیکنان که همگی هم ملی‌پوش هستند مشخص است و هر تیمی آنها را از دست بدهد دچار مشکل می‌شود. داستان اما فقط همین نیست. قطعا کادرفنی پرسپولیس هم می‌توانست در زمینه مدیریت اوضاع عملکرد بهتری داشته باشد.
خریدهای ناموفق
یحیی گل‌محمدی بعد از جدایی تدریجی بازیکنانش، برای ترمیم ساختار دفاعی پرسپولیس خریدهای زیادی انجام داد. او فرشاد فرجی و علی نعمتی که از شاگردان قدیمی خودش بودند را جذب کرد، همینطور علیرضا ابراهیمی را از گل‌گهر سیرجان گرفت و وحدت هنانوف و منوچهر صفروف تاجیکستانی را هم به آنها افزود. در خط میانی نیز شاهد جذب گران‌قیمت و پرماجرای رضا اسدی بودیم تا شاید جای خالی نوراللهی پر شود. آخرین خرید یحیی هم در خط دروازه بود؛ جایی که او احمد گوهری را از صنعت‌نفت سیرجان گرفت. پرسش اینجاست که چه تعداد از این خریدها موفق بودند و کادرفنی با خیال راحت از آنها استفاده می‌کند؟ فرجی و نعمتی مدام بین نیمکت و ترکیب اصلی جابه‌جا می‌شوند، علیرضا ابراهیمی به شکل بسیار عجیبی کاملا مفقود شده است، رضا اسدی اغلب اوقات بیرون است و مخصوصا در کارهای دفاعی ضعیف نشان می‌دهد، منوچهر صفروف تبدیل به توریست شده و هموطن او وحدت هنانوف هم که اغلب در ترکیب اصلی به میدان می‌رود، موافقان و منتقدانی دارد. در هر صورت انتظار می‌رفت با خرید این همه بازیکن، بالاخره حفره‌های دفاعی پرسپولیس تا حدی پر شود. اینکه چنین اتفاقی نیفتاده، بی‌ارتباط با کادرفنی نبوده است. حتما آنها خریدهای موجهی نکردند که امروز چنین وضعی ایجاد شده است.
بقیه کدام مدافعان را دارند؟
اگر پرسپولیس را با خودش مقایسه کنیم، چنان که گفتیم این تیم مدافعان مهمی را از دست داده است، اما اگر پرسپولیس را با بقیه تیم‌های حاضر در لیگ برتر مقایسه کنیم، می‌بینیم که موجودی فعلی سرخ‌ها هم آنقدرها ناچیز نیست. پرسپولیس از تیمی همچون «هوادار» بیشتر گل خورده و گل‌های دریافتی تیم‌هایی همچون آلومینیوم اراک و صنعت نفت آبادان هم نزدیک به این تیم است؛ خب مگر ساختار دفاعی این تیم‌ها از چه بازیکنانی تشکیل می‌شود؟ آیا آنها کیه‌لینی را در ترکیب‌شان دارند؟ به علاوه پرسپولیس امسال برابر ضعیف‌ترین خطوط حمله لیگ مثل هوادار، پدیده و نفت مسجدسلیمان هم تسلیم شده است. واقعا شاید لازم نباشد برای کلین‌شیت مقابل این تیم‌ها، شما شجاع و کنعانی را در اختیار داشته باشید.
جدایی مدافعان استقلال را دیدید؟
در عین حال یک نکته دیگر را هم نباید فراموش کرد؛ اینکه استقلال به‌عنوان رقیب اصلی پرسپولیس به تازگی 2 مدافع اصلی‌اش را برای اعزام به خدمت سربازی از دست داد. این اتفاق در میانه‌های فصل شاید چیزی کم از کوچ تدریجی ستارگان سرخ نداشته باشد، اما به هر حال چاره‌ای نیست و کادرفنی هم درصدد رفع این مشکل با جانشینی سایر بازیکنان برآمده است. قرار نیست حالا که چند مهره مؤثر جدا شده‌اند همه‌‌چیز تعطیل شود. هنر کادرفنی این است که با مواد اولیه نه‌چندان فوق‌العاده هم یک غذای مطبوع بپزد. منصفانه باید گفت این اتفاق در جمع سرخپوشان رخ نداده است. حفره ازلی و ابدی کشف استعدادهای جدید در تیم گل‌محمدی هم که کلا یک داستان دیگر است. در پرسپولیس فعلی، جایی برای جوانان نیست.
