«عباس» در لغت به‌معنای شیر خشمگین است که شیرهای دیگر از او می‌ترسند. کنایه از شخص شجاع و با ابهت و با هیبت است که دیگران از او هیبت می‌برند. ابوالفضل در لغت به‌معنای صاحب فضل و بخشش و سخاوت است. عباس‌بن‌علی(ع)، شیرمردی مهربان و پرسخاوت بود تا آنجا که لقب باب‌الحوائج بر جانش نشست.ایشان چهارم شعبان سال 26هجری در مدینه منوره متولد شدند. داستان فداکاری و ارادت ایشان به مقتدا و مولایشان در نهایت ادب و تواضع زبانزد خاص و عام است. حضرت امام صادق(ع) در وصف عمویشان فرمودند: عموی ما، عباس، دارای بینشی ژرف و ایمانی راسخ بود؛ همراه با حضرت امام حسین علیه‌السلام جهاد کرد و نیک آزمایش داد و به شهادت رسید.(عمده الطّالب، ص 356) در معالی السّبطین آمده است که در آن هنگام که مولا علی علیه‌السلام در بستر شهادت بودند، عباس(ع) را طلبید و او را به سینه‌اش چسبانید و فرمودند: به‌زودی چشم‌ام در قیامت به وسیله وجود تو روشن می‌شود. همچنین فرمودند: هرگاه روز عاشورا فرا رسید و بر شریعه آب وارد شدی؛ مبادا که از آب بنوشی درحالی‌که برادرت حسین، تشنه است.وهمه می‌دانیم که حضرت قمر بنی‌هاشم به این وصیت چه زیبا عمل کردند.
با معرفت‌ترین برادر دنیا
در همینه زمینه :
