یادداشت
لیگ سرخابی‌ها
سعید مروتی- روزنامه‌نگار
1- هر هفته که از رقابت‌های لیگ برتر می‌گذرد، به فاصله‌گرفتن بیشتر سرخابی‌ها از بقیه تیم‌ها می‌انجامد. جوری که می‌شود گفت همه تیم‌ها جدای از تلاش برای کسب امتیاز بیشتر برای قرار‌گرفتن در جایگاه بالاتر در جدول و فاصله‌گرفتن از منطقه سقوط، عملا دارند برای استقلال و پرسپولیس بازی می‌کنند. از همین نساجی می‌شود مثال زد که در آخرین بازی‌اش استقلال را مثل دور رفت متوقف کرد و در مقابل رفت و برگشت مقابل پرسپولیس باخت. اگر سرخپوشان موفق شوند برای ششمین‌بار جام قهرمانی را بالای سر ببرند، بخشی از این موفقیت محصول ۴ امتیازی است که نساجی از رقیب سنتی‌شان کسر کرد و در مقابل ۶ امتیاز به پرسپولیس داد. همانطور که هفته گذشته گل‌گهر با تساوی مقابل پرسپولیس فاصله این تیم با آبی‌پوشان صدر‌نشین را به ۵امتیاز رسانده بود. 2تیم بالا‌نشین پایتخت حسابشان را از بقیه جدا کرده‌اند و در کورس قهرمانی رقیبی جز یکدیگر نمی‌شناسند. فاصله پرسپولیس به‌عنوان تیم دوم جدول با سپاهان که فعلا در جایگاه سوم است، به ۱۰امتیاز رسیده است. سپاهان که ابتدای فصل به‌عنوان پر‌مهره‌ترین تیم لیگ، یکی از مدعیان جدی قهرمانی بود امتیازاتی را از دست داده که بعید است بشود در ادامه جبرانش کرد. رؤیای قهرمانی هر هفته دست‌نیافتنی‌تر می‌شود. آنچه هنوز در دسترس است، رسیدن به لقبی است که نزدیک به 2دهه است از ادبیات فوتبالی حذف شده بود؛ عنوان بهترین تیم شهرستانی که محصول دوران تسلط مطلق سرخابی‌ها بود و حالا سپاهان اصفهان برای رسیدن به آن باید با مس رفسنجان، گل‌گهر سیرجان و احتمالا فولاد اهواز رقابت کند.
2- از نتایج این فصل استقلال فقط با صفت درخشان می‌شود یاد کرد. تنها تیم بدون باخت لیگ که حتی در روزهای بدش هم نه‌تنها نمی‌بازد که بیشتر از هر تیم دیگری طعم دلچسب برد را می‌چشد. برای تیمی که به بردن پی در پی عادت کرده، یک تساوی در روز درخشش دروازه‌بان تیم رقیب، نباید چندان نگران‌کننده باشد. البته وقتی نفس گرم پرسپولیس را پشت گردنت حس می‌کنی، داستان می‌تواند متفاوت باشد. اما حتی این موضوع هم نباید شکیبایی کادر فنی و بازیکنان استقلال را بر هم بزند. واکنش کادر فنی استقلال به تنها صحنه جنجالی بازی با نساجی، که هیچ کارشناس داوری‌ای آن را پنالتی تشخیص نداد، ناامید‌کننده و البته مسبوق به سابقه بود. این میزان فرافکنی و رفتار‌های غیرحرفه‌ای البته منحصر به فرهاد مجیدی نیست ولی از او در بهترین فصل مربیگری‌اش، می‌شود انتظار داشت که کمی شکیباتر باشد. استقلال در هفته‌های آتی بازی‌های سختی را پیش رو دارد و باید از بحران‌هایی که اغلب خود مولدش بوده (مثل ماجرای سربازی یزدانی و مرادمند) عبور کند. تیمی که بالا‌نشین جدول است، نیازی به نمایش مبتذل تعصب از سوی مدیرعاملش ندارد. در یک دهه اخیر، هیچ سالی استقلال به این میزان به قهرمانی نزدیک نبوده است. هوادارانی که سال‌هاست جام ندیده‌اند، امسال بیشتر از همیشه بی‌تاب قهرمانی‌اند. راه پایان‌دادن به این حسرت، توهین به رقیب، زیر سؤال بردن قهرمانی‌هایش و ناپاک‌دانستن فوتبال ایران نیست.
3- بردن مقابل یکی از تیم‌های خوب لیگ وقتی با توقف رقیب همراه می‌شود، شادی مضاعفی را به‌دنبال دارد. قهرمان 5دوره اخیر لیگ برتر، همچنان در قامت مدعی حضور دارد. نمایش هجومی پرسپولیس مقابل مس همان چیزی بود که از آنها انتظار می‌‌رفت. پرسپولیس یحیی، با وجود مشکلات مالی و بحران‌های مدیریتی همچنان در کورس قهرمانی است و با اینکه تیم متوازنی نیست و در خط دفاع و دروازه، متزلزل نشان داده است، در هجومی‌ترین روزهایش هم وقتی دروازه‌اش زیاد باز شده، نتوانسته قهرمان شود. پس برای سرخپوشان محکم‌کردن کمربند دفاعی، از نان شب واجب‌تر است. تیمی که مفت گل می‌خورد و با هر نسیمی دروازه‌اش باز می‌شود، بعید است بتواند قهرمان شود. تیم یحیی در خط آتش تنوع تاکتیکی قابل‌قبولی دارد و با وجود عملکرد ضعیف در نقل و انتقالات و مصدومان پرشمار، هنوز هم تیم پرمهرهای است؛ تیم پرمهرهای که پشت سر رقیب سنتی در حال حرکت است و اگر قدر بازی‌های راحتش را دانسته بود، امروز صدر‌نشین جدول بود. هرچند هنوز هم فرصت جبران هست و می‌شود در یکی دو بازی پیش‌رو برنده از زمین بیرون آمد و در حساس‌ترین داربی همه این سال‌ها، کار را درآورد. پرسپولیس شجاع و متمرکز همچنان می‌تواند شاهد موفقیت را در آغوش بکشد. و چه چیزی شیرین‌تر از لحظه‌ای که کاپیتان سیدجلال برای ششمین‌بار پیاپی جام قهرمانی را بالای سر ببرد؟
4- داربی با حضور تماشاگران. این می‌تواند هیجان‌انگیز‌ترین خبر فوتبالی روزهای پایانی سال باشد. وقتی تماشاگران می‌توانند در سالن‌های سربسته بسکتبال ببینند و هنگامی که سالن‌های سینما و تئاتر باز هستند و کنسرت‌های موسیقی برقرار، چرا فقط رفتن به استادیوم خلاف دستورالعمل‌های بهداشتی است؟ مصلحت یا احتیاط، هر چه بود گذشت و حالا حضور تماشاگران در داغ‌ترین داربی سال، می‌تواند موخره مناسبی برای یک سال فوتبالی باشد.
در همینه زمینه :
