آخر زمستان، بهار اکران ۲

در دهه ۶۰ این موقع سال زمان مناسبی بود برای تماشای فیلم‌هایی که قبلاً فرصت یا امکان دیدنش پیش نیامده بود. آخر زمستان، بهار فیلم‌های اکران ۲ و اکران ۳ بود. هنوز خیلی مانده بود که فیلم‌ها وارد شبکه نمایش خانگی شوند. در روزگاری که ویدئو ممنوع بود، اگر فیلمی را در سینما نمی‌دیدی باید صبر می‌کردی تا شاید تلویزیون آن را پخش کند. به همین دلیل اکران 2 مهم بود و هیچ فیلمی با یک نوبت نمایش کنار نمی‌رفت. در فاصله پایان جشنواره فیلم فجر تا آغاز اکران نوروزی (که آن موقع مثل امروز اهمیت نداشت) بیشتر سینماها فیلم‌های قبلاً نمایش داده شده را اکران می‌کردند. آن هم نه فقط فیلم‌های اکران همان سال را، هر فیلمی که پروانه نمایش داشت حتی سال‌ها از اکران اولش می‌گذشت، ممکن بود به نمایش عمومی دربیاید. اینگونه بود که در اسفند ۶۸ می‌شد در یکی از سینماهای لاله‌زار «نقطه ضعف» (محمدرضا اعلامی) را تماشا کرد که از اکران اولش ۵ سال می‌گذشت. اکران اسفند بازار مکاره‌ای بود با تنوع چشمگیر که برای هر سلیقه‌ای متاعی داشت. از ملودرام خانوادگی تا اکشن مواد‌مخدری و فیلم‌های جنگی اروپای شرقی و تک و توکی هم فیلم هندی (مثل «مشعل»). آن سال‌ها اگر صاحب سینما ذوقی داشت هفته فیلم راه می‌انداخت. مثل سینما کریستال که مدیرش صابر رهبر، فستیوال جمع و جوری با حضور فیلم‌های شاخص ایرانی و خارجی راه می‌انداخت. در این ایام فیلم جدید هم اکران می‌شد ولی عموما آخر سال سهمیه فیلم‌هایی بود که به دلایل مختلف کسی روی فروشش حساب باز نکرده بود. یا زیادی هنری بود (مثل «آب، باد، خاک» نادری) یا از آن فیلم‌های تجاری بود که درجه کیفی جیم گرفته بود. آن موقع تکلیف اکران کل سال از همان ابتدا توسط وزارت ارشاد مشخص می‌شد. در داخل سالن انتظار می‌توانستی فهرستی را بینی که در آن برنامه سالانه نمایش فیلم‌های آن سینما قید شده بود. اینها برای زمانی بود که از دست دادن حتی یک فیلم، همان‌قدر خسران محسوب می‌شد که تماشای یک بازی پرسپولیس را در ورزشگاه آزادی از دست بدهی. هر فیلمی با هر کیفیتی باید دیده می‌شد. حتی اگر مجله فیلم حسابی پنبه‌اش را زده بود. ضیافت آخر سال با امتحانات ثلث دوم همزمان می‌شد و چه مصیبتی بود انتخاب میان درس و سینما که معمولا هم این سینما بود که پیروز می‌شد. سال‌ها گذشت و روزگار دیگر شد. اکران ۲ هم مثل خیلی چیزهای دیگر به خاطره‌ها پیوست. مثل اصرار بر دیدن هر فیلمی که روی پرده می‌آید.