احزاب اصلاح‌طلب آب می‌روند؟

آرایش سیاسی جریان‌ها و گروه‌های سیاسی در پایان سال انتخاباتی1400 در رکود فعالیت جریان اعتدالگرا و اصلاح‌طلب به‌سر می‌برد؛ 9ماه بعد از فصل بهاری انتخابات رقبای جریان مستقر هنوز موفق به بازیابی ساختار سیاسی خود نشده‌اند و چشم‌انداز مشخصی نیز برای حرکت بعدی‌شان ندارند. انتشار برخی اخبار از جلسات روسای جمهور دولت‌های اصلاحات و اعتدالگرا و برخی چهره‌های دیگر نزدیک سیاسی عملا با تکذیب هرگونه خط‌مشی‌گذاری و راهبردنویسی در خلال این جلسات مواجه شد.
اصلاح‌طلبان در جریان حداقل 5انتخابات اخیر مجالس، شوراها و ریاست‌جمهوری توانستند به جامع‌ترین سازوکار تشکیلاتی خود طی 3دهه اخیر و گردهمایی 31تشکیلات سیاسی ذیل این جریان دست پیدا کنند. با این حال شدت انتقادات گروه‌های عضو نسبت به تصمیمات سیاسی پراکنده و مواضع متفاوت و غیرپیرو احزاب در انتخابات مجلس یازدهم و ریاست‌جمهوری سیزدهم یک‌بار دیگر آنها را به مرز واگرایی از هم نزدیک کرد. ارائه فهرست انتخاباتی غیرائتلافی برخی احزاب اصلاح‌طلبی در سال1398 برای مجلس و ائتلاف نیم‌بند آنها روی عبدالناصر همتی، دولتمرد حسن روحانی برای ریاست‌جمهوری سیزدهم یک‌بار دیگر جبهه اصلاح‌طلبان را متشتت و متفرق از هم ساخت.
برخی چهره‌های عضو جبهه اصلاح‌طلبان و همسو، از ضرورت کاهش این 31تشکیلات سیاسی اصلاح‌طلب به 3 تا 4 حزب سیاسی سخن می‌گویند و معتقدند این کار شانس موفقیت‌های سیاسی آنها در آینده را افزایش می‌دهد. مصطفی کواکبیان، عضو شورای مرکزی حزب مردم‌سالاری پنجشنبه گذشته در جریان برگزاری کنگره سالانه این حزب ضمن بیان اینکه ما به‌عنوان حزب مردم‌سالاری حاضریم که جبهه اصلاحات 3 یا 4حزب شود، گفت: اگر نظام حزبی حاکم شود می‌تواند راهکار خوبی برای جمع‌وجور شدن 31حزب اصلاح‌طلب باشد. احمد شریف، دبیرکل حزب همبستگی دانش‌آموختگان ایران اسلامی نیز اخیرا به فارس گفته: «انسجامی که داخل جبهه اصلاحات در قالب 31حزب هست، با 3گرایش مطرحی که وجود دارد می‌تواند تبدیل به 3حزب شود. کارگزاران به‌عنوان یک رویکرد با گرایش کسب قدرت و صندوق رأی، حزب اتحاد ملت طیف دیگر که به‌دنبال جامعه‌پردازی هستند و طیف میانه همچون احزاب مردم‌سالاری و حزب اسلامی کار که بنا به اقتضا هر دو رویکرد را لازم می‌دانند، 3طیف هستند که می‌توانند در قالب 3حزب اصلاح‌طلب بروز و ظهور داشته باشند.»
هم‌اکنون تحرک سیاسی آنها آنچنان کم‌فروغ است که بعید است به هدف تجمیع ساختارهای سیاسی آنها بینجامد. آنها شاید به تعطیلات تاریخی مدنظر محمدرضا تاجیک تئوریسین این جریان رفته باشند.