تحول ثنویت

دین غالب مردم ایران در عصر ساسانی دین زرتشتی بوده، اما چنان نبوده که یک صورت واحد از این دین وجود داشته باشد؛ نحله‌ها و فرقه‌های مختلف با معتقدان به ادیان دیگر، چون مانویت و مسیحیت در کنار هم می‌زیسته‌اند و ناگزیر به تعاطی عقاید و گاه به جدال‌های مذهبی می‌پرداختند. 
موضوع کتاب «تحول ثنویت»؛ تنوع آرای دینی در عصر ساسانی  بررسی این اختلاف و تنوع در عقاید از لابه‌لای متون و اسناد است. در واقع در ایران عصر ساسانی هرچند دین زرتشتی دین رسمی امپراتوری به‌شمار می‌رفت، اما ادیان و مذاهب دیگری نظیر مانویت، مسیحیت، دین یهود، مزدکی‌گری و بودیسم در این قلمرو دارای پیروانی بودند. درون دین زرتشتی نیز انشعابات و قرائت‌های جدید و به‌اصطلاح بدعت‌هایی شکل گرفت. 
نویسنده کتاب  «تحول ثنویت»؛ تنوع آرای دینی در عصر ساسانی، فارغ از اینکه تا چه اندازه می‌توان دین ایران ساسانی را ثنویت (دوگانه باوری) دانست، به این مسئله پرداخته که تا چه اندازه زرتشتیان عهد ساسانی خود را ثنوی می‌دانسته‌اند. 
نویسنده پس از بررسی این موضوع در متون قدیمی، چنین می‌پندارد که در بیشتر عهد ساسانی، زرتشتیان احتمالا به ثنوی بودن خود آگاه نبوده‌اند، زیرا در بیشتر تالیفات موجود ساسانی آنهایی که به قصد دفاع از ثنویت نوشته شده‌اند، کند. 
نشر ماهی این کتاب 230صفحه‌ای را به بهای 35هزار تومان منتشر کرده است.