پریمو لِوی
همه به یکدیگر می‌گفتیم روس‌ها به‌زودی از راه می‌رسند، شاید همین فردا.
همه از این موضوع اطمینان داشتیم و با اطمینان از آن حرف می‌زدیم، اما هیچ‌کس در دل به آمدنشان باور نداشت، چون آدمی در «لاگر» عادت به امیدواری و حتی اعتماد به مشاعر خویش را از دست می‌دهد. بیشتر وقایع به شکلی پیش‌بینی‌ناپذیر رخ می‌دهند و از همین رو فکرکردن در لاگر نه‌تنها بیهوده که زیانبار هم است، زیرا حساسیتی را زنده نگه می‌دارد که سرچشمه رنج است، حساسیتی که وقتی رنج از حد معینی فراتر می‌رود، قانون طبیعی مبارکی آن را کند می‌کند.
دو شنبه 8 آذر 1400
کد مطلب :
146779
+
-
کلیه حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به روزنامه همشهری می باشد . ذکر مطالب با درج منبع مجاز است .
Copyright 2021 . All Rights Reserved