مشکل عمومی پزشکان عمومی

فاطمه عباسی
« پذیرایی از ساعت 14تا 18» نوشته شده روی تابلوی رنگ و رو رفته جلوی در و البته آن قاب عکس خاک گرفته پرستاری که به نشانه سکوت انگشت اشاره‌اش را روی لب‌ها گذاشته، تصویر آشنایی از مطب یک پزشک عمومی است. پزشکانی که سال‌های دور در بیشتر محله‌ها مطب داشتند، طبابت می‌کردند و تبدیل به دکتر خانوادگی اهالی محل می‌شدند. حالا اما چند سالی است که رد پای این مطب‌های محلی کم رنگ شده و دکترهای عمومی محبوب ما به‌خاطر کم شدن بیمار و بالا رفتن هزینه‌ها، مطب را تعطیل کرده و اکثرا در سالن‌های زیبایی یا مشغول بوتاکس و ارائه خدمات زیبایی به مشتریان‌اند یا در مراکز ترک اعتیاد متادون نسخه می‌کنند. مصداقش هم صحبت‌های معاون فنی و نظارت سازمان نظام پزشکی کشور است که گفته: «در سال‌های اخیر مطب‌های زیادی بسته شده است. در ۱۰ سال گذشته در بسیاری از شهرها اصلا شاهد نبودیم که یک مطب پزشک عمومی، افتتاح شده باشد. بلکه عمدتا در مراکز ترک اعتیاد و مراکز پوست، مو و زیبایی فعال بوده‌اند. این موضوع نشان می‌دهد که همکاران ما نمی‌توانند در این شرایط با کار پزشکی خالص معیشت خودشان را تامین کنند.»  یکی از دلایل کساد شدن کار پزشکان عمومی، باور غلطی است که در بین مردم رایج شده و آن این است که اغب افراد به گمان اینکه پزشک متخصص حاذق‌تر از پزشک عمومی است، برای هر بیماری ساده‌ای راهی مطب پزشکان متخصص می‌شوند و دیگر پزشکان عمومی را قبول ندارند. از سوی دیگر برخی از پزشکان عمومی نیز آنطور که باید و شاید برای بیماران وقت نمی‌گذارند. اگر تورم زیاد و گران شدن هزینه ویزیت پزشک عمومی را هم به این موارد اضافه کنید، در می‌یابید که این عوامل باعث شده تا دیگر کمتر چشممان در کوچه و خیابان‌های محل به تابلوی پزشک عمومی روشن شود و پزشکان جوان هم تمایلی برای باز کردن مطب ندارند چون برایشان به صرفه نیست. از هزینه منشی گرفته تا مالیات و هزار خرج مطب‌داری دیگر باعث شده که کار پزشکی به‌صرفه نباشد. حالا مسئولان وزارت بهداشت نگرانند که بخش خصوصی خدمات سلامت به‌خاطر تورم و افزایش هزینه‌ها در کشور تعطیل شود. همانطور که اگر توجه کرده باشید، تعداد مطب‌ ماماها در کشور کم شده و این خطر برای مطب‌ پزشکان عمومی هم چندان دور از ذهن نیست.