به زوایای پنهان محله‌ای آسیب‌خیز در دل تهران سرک کشیده‌ایم
تاریک و روشن هرندی
سال‌هاست زخمی‌کاری بر عضوی از پیکر شهر وارد شده که همه ما تهرانی‌ها را می‌آزارد. این آزردگی البته از جنس تالمات درونی همراه با پرسشگری مداوم است که چرا تماشاگر بودیم و چگونه در درمان این جراحت وامانده‌ایم؛ جراحتی از جنس فقر، اعتیاد، فروش و خرید مواد، کودک‌فروشی و تن‌فروشی. چشم بر آن بسته‌ایم یا راه درمان را بلد نبوده‌ایم، فرقی نمی‌کندکدامین باشد؛ هرندی در قلب تهران هنوز هم ناخوش است و مجروح و مهم‌تر از درد مجروحیت، به یغما رفتن هویت وشناسنامه این محله اصیل است که روزگاری در شمار معدود محله‌های تهران قرار داشت و ساکنانش به سکونت در آن می‌بالیدند. دروازه غار با قدمت 150ساله مهد پهلوانان، لوطی‌ها و نامدارانی بوده که در بافت اجتماعی همگن تهران قدیم صاحب اسم و رسم و تأثیرگذار بوده‌اند و رجعت به تاریخ پایتخت بدون ذکر نام آنها می‌لنگد. از هرندی بسیار گفته‌اند، اما به‌عنوان یک نشریه محلی، بر همین نکته آخر انگشت گذاشته‌ایم و در این شماره احوال این محله را طبق روال معمول و به دور از سیاه‌نمایی و غوغاسالاری جویا شده‌ایم؛ چرایی تداوم آسیب‌ها را به چالش کشیده‌ایم و اقداماتی که با مشارکت چند نهاد اجرایی در قالب طرح اجتماع محور تحول محله‌ها شکل گرفته و نیز تلاش انجمن‌های مردم‌نهاد را به شکل یک پرونده در نخستین شماره دوره جدید بررسی کرده‌ایم.
در همینه زمینه :
