کشف 4حقیقت

بهروز رسایلی

تیم ملی فوتبال کشورمان دور رفت مرحله انتخابی جام‌جهانی را با یک پیروزی دشوار و خاطره‌انگیز برابر لبنان به پایان برد و از امروز دور برگشت را با بازی مقابل سوریه آغاز خواهد کرد. این تیم ماه‌ها و هفته‌های دشواری را پشت سر گذاشت و مخصوصا در روزهای اخیر با فوجی از حواشی دست به گریبان بود. با این حال، از دل این همه اضطراب و التهاب، چند حقیقت کشف شد که مرورشان خالی از لطف نیست.

  روی هر زمینی می‌شود برد
حالا که به‌خیر گذشته، راحت می‌شود در موردش حرف زد، اما واقعا یکی از هولناک‌ترین اتفاقات این سال‌های فوتبال ایران این بود که میزبانی از مسابقات باقیمانده مرحله قبل را به بحرین دادند. ما در مسابقه رفت در منامه به این تیم باخته بودیم و حالا همین شهر در بازی برگشت هم میزبان شده بود. این برای ایران که نیاز حیاتی به پیروزی داشت، بدترین خبر ممکن بود. آن‌روزها اما دراگان اسکوچیچ، سرمربی تیم ملی یک جمله کلیدی گفت: «آنها می‌توانند زمین بازی را تغییر بدهند، اما از اصل تقابل با ایران راه فرار ندارند. هر جای دنیا با این تیم بازی کنیم می‌بریم.» از قضا بازی کردیم و بردیم. این تئوری در مسابقات بعدی هم ادامه یافت. ما مشکلات زیادی داشته‌ایم؛ ازجمله اینکه برابر کره‌جنوبی نتوانستیم از حضور تماشاگران سود ببریم. زمین افتضاح شهر صیدا هم معضل بعدی بود، اما عزم جزم و روحیه شکست‌ناپذیری تیم ملی باز هم خودش را نشان داد و 3 امتیاز شیرین از لبنان گرفتیم. ما در حالی در آستانه صعود به مرحله نهایی جام‌جهانی هستیم که از 9مسابقه قبلی در مراحل انتخابی فقط 2میزبانی داشته‌ایم، حتی یک هوادار هم نتوانسته تیم ملی را تشویق کند و یک اردو یا بازی تدارکاتی هم برای این تیم ترتیب داده نشده است.

 یک نفر، همه تیم نیست
قطعا مهدی طارمی فوق‌العاده فوتبالیست خوبی است و چه‌بسا هم‌اکنون بهترین بازیکن ایران و آسیا به‌شمار بیاید، اما در عین حال در دیدار با لبنان ثابت شد او «همه» تیم ملی نیست. آنقدر جوگیر نشده‌ایم که تصور کنیم پیروزی در همین یک دیدار به‌معنای بی‌اهمیت‌بودن نقش طارمی است، اما به هر حال سایر بازیکنان در صیدا نشان دادند در غیاب مهدی هم حرف‌هایی برای گفتن دارند. فراموش نکنیم کره‌جنوبی روی چمن مخملی و مسطح سئول با هزار مکافات لبنان را یک بر صفر شکست داده بود و بردن این تیم نمی‌‌توانست آنقدرها هم کار راحتی باشد. مصاف با سوریه اما چالشی دیگر برای تیم ملی بدون طارمی است و شاید تصویر روشن‌تری در این زمینه به مخاطب بدهد.

  کودتایی وجود ندارد
بعد از غائله مهدی طارمی، یک نگرانی جدی دیگر هم به‌وجود آمده بود مبنی بر اینکه شاید گروهی از بازیکنان به هواخواهی از او کمی کار را شل بگیرند و تلاش و جدیت لازم را برابر لبنان نداشته باشند. زمانی که از تیم حریف عقب افتادیم و بازی به سرعت به سوت پایان نزدیک می‌شد، این شایعه در فضای مجازی جان بیشتری هم گرفت. با این همه، نهایتا دیدیم که تلاش همه‌جانبه بازیکنان تیم ملی و ناامیدن‌نشدن آنها تا آخرین ثانیه کار خودش را کرد و تیم ملی بعد از 17سال موفق به ثبت کام‌بک در یک بازی رسمی شد. آنچه به وضوح در زمین دیدیم، تعهد و تلاش تمام بازیکنان و وفاداری آنها به تیم و پرچم کشورشان بود. این بچه‌ها آنقدر حرفه‌ای هستند که بدانند منافع تیم در بالاترین اولویت قرار دارد. در این سطح هیچ‌کس خودش را به‌خاطر یک بازیکن دیگر خراب نمی‌کند.

  اسکوچیچ یک روی دیگر هم دارد
گذشته از تمام اینها اما التهابات و حساسیت عجیب دقایق آخر بازی با لبنان نشان داد دراگان اسکوچیچ یک روی دیگر هم دارد و لزوما همان آدم صورت‌یخی و بی‌احساس معمول نیست. او بعد از گل مساوی ایران، رو به نیمکت لبنان شادی کرد تا شاید از نمایش فریبکارانه میزبان انتقاد کرده باشد. رفتار اسکوچیچ موافقان و مخالفانی پیدا کرد و حتی او بابت این اتفاق کارت قرمز هم گرفت، اما به هر حال معلوم شد مربی کروات هم زیر فشار هیجان و استرس می‌تواند آن روی خودش را نشان  بدهد.