حتی شما دوست عزیز

سیداحمد بطحائی

معروف است که هرکاری را آدمی با لذت انجام دهد، 5 دقیقه به عمر او اضافه می‌شود. انگاری خوردن یک برگر زغالی با 33 چوق کلسترول، نوشیدن یک قوطی کوکا با 51درصد کله قند و کشیدن یک پاکت مگنا قرمز با نیکوتین و قطران 10درصد، به ازای هر گاز و جرعه و پک، جای کم کردن، مقادیری به وقت اضافه زندگی اضافه می‌کند. جدا از درست و غلط و راست و دروغش، اگر چنین نباشد که لذت در کار، به زندگی‌مان اضافه کند، فکر می‌کنم اگر درست و اصولی و علمی نباشد آن ور دیگرش رد خور ندارد. اینکه وقتی حرفی را با عصبیت بزنیم، جایی را به اکراه برویم، رابطه‌ای را با نفرت بنا کنیم، بی‌شک چیزی از ما کم می‌کند. از غروری که لای چرخ دنده‌های خشک و خشن یک صاحب کار بی‌پدر و مادر خرد می‌شود؛ شور و شوقی که در یک رابطه زناشویی اشتباه به خشم و خشونت تبدیل می‌شود گرما و حرارتی که در بی‌تفاوتی بی‌رحمانه آدم‌های اطراف‌مان، سرد و ساکن می‌شود. نه که حواسمان نباشد، ولی انگاری باید حساسیتِ ورودی زندگی را در تجاوزِ قازورات، تیز و شفاف‌تر کنیم. یک گارد یا نگهبانی برای محوطه زندگی‌مان بگذاریم که راه برای ورود خار و خنجر تنگ‌تر کند. هر آدم بی‌ربط و نشانه‌ای برای شادی‌های کوتاه‌مدت، زندگی بلندمدت‌مان را تباه نکند. داستان تا اینجاش، با وَر و وِرهاش، بالا و پایین‌هاش، سر و ته و زیر و بمش، تا حدودی آشنا و مشخص است. مشکل اما از جایی شروع می‌شود که ما با خودمان روراست نیستیم. تعارف و رودربایستی داریم. ‌شأن و جایگاهی برای من و خودِ واقعی مان قائل نیستیم. می‌فهمیم و می‌دانیم تهش تف سربالاست و چرک کف دست، لیک باز درش را بازتر می‌کنیم که آن نکبت و کثافت تند و سفت‌تر چنبره بزند رویمان و جاگیر شود. سرمان را که بلند می‌کنیم، می‌بینیم نصف این زندگی را با بوی تعفن گذرانده‌ایم و افتاده‌ایم به سرازیری‌ش، تهش. رَحِمَ‌الله مَن قَرَاالفاتحه مع الصلوات.
اما ماهی را هر وقت از آب بگیری، اگر تازه نباشد لااقل احتمال گندیدگی و کپک‌زده‌گی‌ش کمتر است. می‌شود همانجا که لزوما سرش نیست، وسطش هست حتی، زیپ تعارف و خجالت و رودربایستی را کشید و سیخ و راست ایستاد جلوی این زجر منتشر. چَکی را خشک و ترش خواباند توی گوشش که بس است دیگر. از الان دیگر نه. از امروز نیستم. گاهی بیش از آنکه نیاز باشد برای 5دقیقه عمرِ بیشتر، لذتی را بخوریم و بنوشیم و بکشیم، برای جلوگیری از تباه شدن کل عمر، تیغ و قیچی دست بگیریم. با هرکس و هر چیزی که اشتباهی آمده و شده. حتی شما دوست عزیز.