از گزارشم بیشتر از مدال استقبال شد
گفت‌وگو با پویا دادمرز که با وجود بیماری در مسابقات امیدهای جهان مدال نقره کشتی‌فرنگی را گرفت و آن را به شهید لندی تقدیم کرد
محسن محمودصفری| پویا دادمرز در وزن 55کیلوگرم کشتی‌فرنگی در مسابقات امیدهای جهان به مدال نقره رسید و به‌گفته خودش این باارزش‌ترین مدال عمر ورزشی او تا این مقطع بوده است. دادمرز به‌دلیل ابتلا به بیماری در جریان مسابقات امیدهای جهان شرایط خاصی داشت و حتی از تهران به او پیغام داده بودند که می‌تواند کشتی نگیرد. ولی به اصرار خودش کشتی گرفت و تا فینال مسابقات هم پیش رفت. دادمرز در گفت‌وگو با همشهری از شرایطش در مسابقات می‌گوید و اینکه با تب 39درجه چطور وزن کم کرده است.
بعد از کسب مدال نقره عنوان کردی این باارزش‌ترین مدالی است که گرفتی. دلیلش چه بود؟
چون این مدال با سختی زیادی برایم به‌دست آمد. کسی فکر نمی‌کرد بتوانم روی تشک بروم، چه برسد به اینکه صاحب مدال شوم. بارها به من گفتند می‌توانی کشتی نگیری ولی من مدال می‌خواستم و خدا را شکر به مدال امیدهای جهان رسیدم و دست خالی برنگشتم.
در همان بلگراد بیمار شدی یا از تهران این مشکل را داشتی؟
در اردوی آخر که بودیم چند تا از بچه‌ها مریض شدند ولی من سریع اتاقم را عوض کردم و از آنها فراری بودم، برای همین مشکل خاصی پیش نیامد. البته آخرین تمرینی که در تهران داشتیم گلویم خشک شد ولی با این حال اذیت نشدم و به صربستان رفتیم. به‌محض رسیدن به بلگراد همه‌‌چیز تغییر کرد. تب کردم، حالم به‌هم خورد و تب و لرزهایم شروع شد. همه اینها در حالی بود که در رژیم بودم و داشتم وزن کم می‌کردم. کار به جایی رسید که من را به بیمارستان نظامی‌های صربستان بردند و آنجا سرم زدم که یک مقدار حالم بهتر شد. وقتی از بیمارستان به هتل آمدم دوباره حالم بد شد؛ تب و لرز شدید کردم و بعد تب 39درجه که مربیان را خیلی نگران کرد. حتی در نخستین تمرین تیم‌ملی در صربستان هم حضور نداشتم و فقط یک نرمش با بچه‌ها کردم. خیلی شرایط سختی بود و هنوز هم با گذشت یک‌هفته بدنم برنگشته است.
از تهران چه کسی گفت کشتی نگیری؟
آقای دبیر جویای حالم بود و وقتی شنید تب شدید دارم گفته بود می‌تواند کشتی نگیرد چون سلامتی‌اش برای ما مهم‌تر است. اما من مسابقات بزرگسالان را از دست داده بودم و دوست داشتم در امیدها مدال بگیرم تا شروع خوبی برای مسابقات آتی داشته باشم. برای همین فقط به مدال فکر می‌کردم.
از کشتی‌هایت برایمان بگو.
این مریضی باعث شد خیلی حساب‌شده کشتی بگیرم و حرکت اضافه‌ای نداشته باشم. برای همین هم شاید با آن حال بد نتیجه گرفتم. با حالی‌که من داشتم همه فکر می‌کردند در همان اول کار، کشتی را واگذار کنم. نخستین کشتی با حریف ازبک بود که او را بردم. ولی با حریف آذربایجانی جانم به لبم رسید، طوری که وقتی به سالن گرم آمدم روی تشک دراز کشیدم. نه کششی رفتم، نه سرد کردم، فقط گفتم بگذارید دراز بکشم این‌طوری بدنم برمی‌گردد. در کشتی ماقبل فینال با حریف آمریکایی هم خیلی اذیت شدم ولی هرچه داشتم گذاشتم تا فینالیست شدم.
گویا اسم حریف آمریکایی تو هم تیلور بود؟
بله، حریف خیلی خوبی بود. به شوخی می‌گفتم حسن یزدانی به زور تیلور را برد، من مریض الان با این چه‌کار کنم؟! ولی خدا را شکر من هم تیلور را بردم.
ماجرای گزارش کردنت با لحن هادی عامل چه بود؟
(با خنده) آن فیلم اصلا قرار نبود پخش شود ولی پخش شد و چقدر هم سروصدا کرد! جالب بود که وقتی مدال گرفتم فقط نزدیک به 400، 500نفر در اینستاگرام صفحه‌ام را فالو کردند ولی بعد از این فیلم نزدیک به 5هزار دایرکت داشتم. من همیشه عادت دارم قبل از مسابقات کشتی خودم را گزارش می‌کنم و یک‌جورهایی به‌خودم روحیه می‌دهم. این دفعه هم این کار را کردم و فیلم گرفتند. البته قرار نبود پخش شود ولی پخش شد و مردم هم خدا را شکر دوست داشتند. در کل از گزارش کردنم بیشتر استقبال شد تا مدال
گرفتنم!
پیام‌هایی که مردم داده بودند چه بود؟
خیلی خوش‌شان آمده بود و می‌گفتند باز هم گزارش کن. کلا همه پیام‌ها خوب بود.
لابد کشتی خودت را که گزارش می‌کنی در همه مسابقه‌ها برنده می‌شوی! در گزارش‌های خودت تا کسب چه مدال‌هایی پیش رفته‌ای؟
(با خنده) بله همه را برنده می‌شوم. معمولا هر مسابقه‌ای که قرار است اعزام شوم همان را در ذهنم بازسازی می‌کنم.
بعد از پخش شدن فیلم گزارش، با هادی عامل صحبت کردی؟
صحبت نکردم ولی قطعا دیده‌اند. مردم که خیلی دوست داشتند آقای عامل هم ان‌شاءالله دوست داشته باشند.
مدالت را هم به شهید لندی تقدیم کردی. چه شد تصمیم به این کار گرفتی؟
قبل از مسابقات با خودم عهد کرده بودم که اگر مدال گرفتم به قهرمان شهرم شهید لندی تقدیم کنم. این مدال را با تمام جانم کسب کردم ولی در مقابل رشادت شهید لندی بسیار کم است. ایشان با سن کم خودش جان 2انسان را نجات داد که روی این کار به‌هیچ‌وجه نمی‌شود قیمت گذاشت. روحش شاد باشد.
