منهای مهدی

تیم ملی فوتبال ایران در روزهای 20و 25آبان‌ماه به‌ترتیب به مصاف لبنان و سوریه می‌رود تا تعداد بازی‌هایش را در رقابت‌های مقدماتی جام‌جهانی 2022به 6بازی برساند. به همین منظور دراگان اسکوچیچ بلافاصله بعد از پایان هفته چهارم لیگ برتر، لیست نفرات تیم ملی را برای این دو بازی اعلام کرد که نکته جالب و غیرمنتظره این لیست، عدم‌دعوت از مهدی طارمی بود. 27بازیکنی که اسکوچیچ به اردوی جدید تیم‌ملی دعوت کرده علیرضا بیرانوند، امیر عابدزاده، پیام نیازمند، شجاع خلیل‌زاده، حسین کنعانی‌زادگان، سیدمجید حسینی، سیاوش یزدانی، میلاد محمدی، امید نورافکن، صادق محرمی، صالح حردانی، احسان حاج‌صفی، سعید عزت‌اللهی، احمد نوراللهی، وحید امیری، میلاد سرلک، سامان قدوس، سروش رفیعی، یاسین سلمانی، علی قلی‌زاده، علیرضا جهانبخش، مهدی ترابی، مهدی قایدی، سردار آزمون، کریم انصاری‌فرد، کاوه رضایی و‌اللهیار صیادمنش هستند.

   بازگشت بازیکن مازاد
دراگان برای 2بازی قبلی (امارات و کره‌جنوبی) 26بازیکن را دعوت کرده بود اما این بار یک بازیکن بیشتر در لیست تیم ملی جا داده است. سروش رفیعی که مدت‌ها بود جایی در لیست‌های تیم ملی نداشت، بعد از درخشش‌های اخیرش در ترکیب سپاهان دوباره فرصت حضور در تیم ملی را به‌دست آورده است. او آخرین‌بار تحت هدایت کارلوس کی‌روش در تیم ملی بازی کرد و بعد از آن مدت‌ها از لیست تیم ملی دور بود. رفیعی در این مدت حتی توسط کالدرون از پرسپولیس و توسط یحیی گل‌محمدی از پدیده کنار گذاشته شد اما در سپاهان دوباره اوج گرفت و حالا باز هم در لیست تیم ملی قرار گرفته است.

  تاکتیک‌پذیر و نقدناپذیر
اما مهم‌تر از دعوت سروش رفیعی، جابه‌جایی 2 نام در میان مهاجمان تیم ملی است. مهدی طارمی بعد از ماجرای توییت معروفش و پاسخی که به انتقاد اسکوچیچ داده بود، از لیست تیم ملی خط خورده و به جای او ‌اللهیار صیادمنش وارد لیست شده است. صیادمنش در دوره مربیگری اسکوچیچ فقط یک‌بار در بازی دوستانه با سوریه و آن هم به‌مدت 5دقیقه برای تیم ملی بازی کرده است. او جانشین مهدی طارمی شده که به استثنای بازی دوستانه با بوسنی در 10بازی دیگر تیم ملی تحت هدایت اسکوچیچ بازی کرده است. طارمی بهترین گلزن تیم ملی در بازی‌های اخیر هم بوده اما اسکوچیچ برای حفظ اتوریته‌اش در تیم ملی و برخورد با بی‌انضباطی، نام او را در لیست جدید تیم ملی قرار نداده است. تصمیمی که واکنش‌های متفاوتی را در محافل فوتبالی برانگیخته و نظرات مثبت و منفی زیادی را باعث شده است. البته شاید اینکه 2 بازی آبان‌ماه تقریبا آسان‌ترین بازی‌های تیم ملی در این گروه هستند نیز در تصمیم اسکوچیچ بی‌تأثیر نبوده است. شاید دراگان بدون مهدی از سد لبنان و سوریه بگذرد و بعدا در فرصتی مناسب به ترمیم رابطه‌اش با ستاره فوتبال ایران بپردازد. شاید هم کار تیم ملی در این دو بازی گره بخورد  که در آن صورت گره رابطه اسکوچیچ و مهدی هم کورتر خواهد شد.

  نامزدهای جانشینی مهدی
مهدی طارمی در این فصل طی 9بازی در لیگ پرتغال 7گل برای پورتو به ثمر رسانده تا روزهای پرفروغش را در این تیم تداوم ببخشد. او در لیگ قهرمانان اروپا نیز بعد از بازکردن دروازه یوونتوس و چلسی در فصل گذشته، امسال دروازه لیورپول را هم باز کرد و تعداد گل‎هایش در این لیگ را به 3رساند. دیگر مهاجم ثابت تیم ملی در دوره اسکوچیچ یعنی سردار آزمون نیز در این فصل طی 11بازی 7گل در لیگ روسیه زده و او هم مثل طارمی یک گل به گل‌هایش در لیگ قهرمانان اضافه کرده است. کریم انصاری‌فر که در تمام بازی‌های اخیر تیم ملی نیمکت‌نشین بوده با آمار 2گل در لیگ یونان به اردوی جدید تیم ملی می‌آید و ‌اللهیار صیادمنش که جانشین طارمی شده با 6گل در 12بازی روزهای خوبی را در لیگ اوکراین می‌گذراند. صیادمنش 2گل هم در لیگ کنفرانس اروپا برای زوریا به‌ثمر رسانده است. مهدی قایدی اما بعد از اینکه در یک بازی برای شباب ‌الاهلی درخشش فوق‌تصوری داشت و 2گل زد، روند گلزنی‌هایش متوقف شد و در پایان هفته نهم لیگ امارات تعداد گل‌هایش همان 2گل است. قایدی در دوره اسکوچیچ همواره ذخیره طارمی و سردار بوده و شاید این بار در غیاب طارمی فرصت بازی به او هم برسد.

یادداشت
فکر کنید اسمش کی‌روش است!
رسول بهروش

یکی از مشکلات ما در ایران این است که همیشه خدا نگاه‌مان به «فاعل» بوده، نه «فعل». اغلب کاری نداشته‌ایم که چه کاری با چه کیفیت و نتیجه‌ای در حال انجام است، فقط به این نگاه کرده‌ایم که چه‌کسی مشغول انجام آن است؛ اگر جزو خودی‌ها بوده از آن حمایت کرده‌ایم و اگر جزو خودی‌‌ها نبوده، چوب لای چرخش گذاشته‌ایم. در فرهنگ و هنر و سیاست همین بوده و در ورزش هم همین بساط پهن است. مثال می‌خواهید؟ به همین ماجرای خط‌خوردن مهدی طارمی از تیم ملی توسط دراگان اسکوچیچ نگاه کنید. حیرت‌انگیز است که برخی به انتقاد از سرمربی کروات برخاسته‌اند و رفتار او را زیر سؤال می‌برند. چرا؟ چون اسمش اسکوچیچ است و مثلا کارلوس کی‌روش نیست!
برخوردی که اسکوچیچ با مهدی طارمی انجام داد، همان کاری است که هر مربی آزاده‌ای با یک سر سوزن جنم و اقتدار باید انجام بدهد. مهاجم توانای تیم ملی مدت‌هاست به کادرفنی نیش و کنایه می‌زند و نهایتا در ماجرای پیغام توییتری‌اش، این داستان را به اوج رساند. او اظهارنظر بسیار ساده و فنی مربی کروات را به تندترین شکل ممکن سرکوب کرد. اسکوچیچ با تمجید از استعداد بازیکنان ایرانی، تنها ضعف آنها را در مسائل تاکتیکی دانسته بود؛ آنچه به وضوح درست و دقیق است. تازه این کشف هم مال خود اسکو نیست؛ از تومیسلاو ایویچ تا کارلوس کی‌روش، خیلی از مربیان خارجی به دفعات روی این مسئله تأکید کرده بودند. طارمی اما چنین اظهارنظری را در حکم توهین به ساحت خودش دانسته و در توییتر سرمربی تیم ملی را سنگ روی یخ کرده است؛ خب، دراگان چه باید می‌کرد؟ دوباره دعوتش می‌کرد تا ثابت کند تیم ملی هر کی به هر کی است؟ اینطوری سنگ روی سنگ بند می‌شد؟ جالب است که اسکوچیچ با مرخصی‌دادن به طارمی در اردوی آبان سال گذشته نقش مهمی در تثبیت جایگاه این بازیکن در پورتو داشت. او حتی در مصاحبه با رسانه‌های اروپایی صراحتا گفته بود حق طارمی و سردار آزمون است که در بهترین تیم‌های جهان، ولو رئال مادرید بازی کنند. با این حال، مهاجم پورتو چنین جوابی به حسن‌نیت سرمربی تیم ملی داده و عجیب اینکه امروز برخی از طارمی حمایت می‌کنند.
شاید اگر سجل اسکوچیچ هم صادره از پرتغال بود، حالا خیلی‌ها در ستایش از اقتدار او و مبارزه‌اش با بازیکن‌سالاری سینه چاک می‌دادند؛ شبیه همان کاری که در مورد کی‌روش کردند. کارلوس در روزهایی مهدی رحمتی را از تیم ملی کنار گذاشت که فوتبال ایران به‌شدت با کمبود دروازه‌بان استاندارد مواجه بود. مربی پرتغالی بار تیمش را با یکی مثل رحمان احمدی به مقصد رساند، اما ناز رحمتی را نکشید. الحق که چه کار خوبی کرد و چه میراث نیکویی به جا گذاشت. بعد از او هم برانکو همین رفتار را با امثال مسلمان و رضاییان انجام داد و از پرسپولیس یک امپراتوری ساخت، اما به اسکوچیچ که رسید، انگار آسمان تپید. کاری به سطح و اندازه و توانایی‌های اسکو نداریم، اما او در دفاع از جایگاه حقوقی سرمربی تیم ملی این کار را کرده و لازم است که همه از مرد کروات حمایت کنند. اگر قرار است این مملکت پیشرفت کند، بالاخره یک روز باید نگاه‌مان را از سمت فاعل به فعل بچرخانیم. کار خوب، خوب است، حتی اگر کسی آن را انجام بدهد که از او خوش‌مان نمی‌آید و دوست نداریم سر به تنش باشد.