صابرِ ابر ستاره

 تعجبی ندارد اگر این روزها همه درباره «صابر کاظمی» صحبت کنند. پدیده‌ای که نمایش‌اش در جام ملت‌های آسیا، درست به اندازه قهرمانی ملی جذاب بود. در جریان این تورنمنت، همه آن چیزهایی که از یک والیبالیست می‌خواستیم در بازی صابر کشف‌شدنی به‌نظر می‌رسید. آبشارهای دقیق و بی‌نقص، سرویس‌های عالی و مهارنشدنی، دفاع‌های به موقع و ادامه دادن به مسابقه، در هر شرایطی. صابر قبل از مسابقه نیمه نهایی، آسیب دید اما زمین را ترک نکرد. او در آخرین ست مسابقه فینال هم دوباره دچار مصدومیت شد اما به هیچ قیمتی راضی به خروج از زمین مسابقه نبود. این انگیزه و این گرسنگی برای والیبال بازی کردن، انگار حالا دوباره به تیم ملی برگشته است. ستاره‌های پرآوازه والیبال ایران، در چند سال گذشته کاملا «اشباع» شده بودند. نه زدن سرویس به تور غمگین‌شان می‌کرد و نه حتی باختن به رقبای آسیایی، آنها را به اوج ناامیدی می‌رساند. حالا اما با این نسل تازه؛ انگیزه دوباره در تیم ملی فوران می‌کند. «نماد» این انگیزه هم بدون تردید صابر کاظمی است. بهترین و امتیازترین بازیکن جام ملت‌های آسیا، تورنمنت فوق‌العاده‌ای را پشت سر گذاشت. او حالا مدال طلای جام ملت‌های آسیا را در کنار مدال طلای بازی‌های آسیایی قرار داد اما همه می‌دانند که سقف آرزوهای پسر ترکمن صحرای والیبال ایران، چقدر از موفقیت در قاره آسیا بلندتر است.
پدیده 2 متر و 50 سانتی‌متری والیبال ایران، در 22سالگی با پختگی مهره‌های 30ساله به زمین می‌رود. او که انگار نسبت مستقیمی با تجربه‌های هیجان‌انگیز دارد، مدتی هم برای والیبال به لیگ ترکیه ملحق شد و خیلی زود دوباره به لیگ والیبال ایران برگشت. با این حال، همان‌قدر که درخشش این نسل جذاب در آینده حتمی به‌نظر می‌رسد، تبدیل‌شدن صابر به یکی از بهترین‌های والیبال در جهان هم کاملا دست‌یافتنی خواهد بود. او با این پیشرفت و این اراده باورنکردنی، می‌تواند در بهترین لیگ‌های دنیا و برای بهترین تیم‌های دنیا به میدان برود. پسر شماره 11، حالا یک جواهر تمام‌عیار برای والیبال ایران است. او در دوران آلکنو هم پای ثابت اردوهای تیم ملی بود و با این مربی به المپیک هم رفت. در دوران خانه‌تکانی و تغییر نسل تیم ملی اما، صابر مهره‌ای بسیار کلیدی به‌نظر می‌رسد.
صابر کاظمی، موقعیت امروزش را تصادفی به‌دست نیاورده است. او سال‌ها در رده‌های پایه برای ایستادن در جایگاه امروز، جنگیده است. صابر در جام ملت‌ها، فراتر از سطح آسیا نشان داد و این آمادگی، درست همان چیزی بود که هواداران والیبال در ایران را به آینده امیدوار می‌کرد. دوران بی‌انگیزگی در تیم ملی دیگر به پایان رسیده و در چهره این ستاره‌های جوان، نشانی از رخوت دیده نمی‌شود. آنها می‌خواهند حتی از نسل طلایی قبلی هم بیشتر بدرخشند و به قله‌های بلندتری برسند. فعلا، هیچ‌چیزی وجود ندارد که بتواند شوق بازی برای تیم ملی را از صابر کاظمی بگیرد. بازیکنی که با بینی خونین و پای آسیب‌دیده، همچنان به هوا بلند می‌شود تا برای تیم ملی امتیاز بیاورد. با داشتن ستاره‌ای شبیه او، والیبال ایران درگیر نگاه مطلق به گذشته نخواهد شد.