رمز شب را بگو!
بهاره خسروی
قدیم‌ها که هنوز اداره پایتخت سر و سامان چندانی نداشت، مسئولیت امنیت آن به بیگلربیگی یا کلانتر سپرده می‌شد. این کلانتر در هر محله‌ای یک نفر کدخدا داشت که مسئول نظم آن محل بود و مأموران پلیس یا فراش‌ها در استخدام شخص او یا کلانتر بودند. «منصوره اتحادیه» در کتاب «اینجا تهران است...» با اشاره به این موضوع نوشته است: «در دوره امیرکبیر، قراول‌هایی که در اصل سرباز بودند، برای امنیت شهرها تعیین شده بودند، ولی طبق گفته «ویلهم فلور» نقش آنها چندان روشن نیست. فراش‌ها شب و روز در شهر می‌گشتند، شب‌ها دروازه‌ها را می‌بستند و عابران می‌بایست برای عبور ومرور شبانه، نام شب را می‌دانستند.»
ناصرالدین‌شاه بعد از سفر دومش به دیار فرنگ و اروپا برای سر و سامان دادن به اوضاع تهران و برقراری نظم و امنیت، «کنت آنتوان دومونت فرت» ایتالیایی را با هدف اصلاح نظمیه به سبک اروپایی استخدام می‌کند. آقای کنت 12 سال در ایران خدمت می‌کند. اتحادیه در بخشی دیگر می‌نویسد: «کنت یک سال بعد از استخدام، کتابچه «قانون نظمیه و امنیه و بلدیه» را نوشت و به تأیید شاه رساند و شاه نیز آن را به نایب‌السلطنه، وزیر جنگ، ارجاع داد و سفارش کرد در نخستین دارالشورا قرائت کنند، وزرا هم آن را امضا و در نهایت چاپ و منتشر کنند. این قانون همان‌طور که در پایان آن آمده، نخستین رساله قانون پلیس بود. پلیس دستگاه اجرایی و مسئول اجرای همه قوانین دولتی که به دایره پلیس ابلاغ می‌شد، محسوب شده است. یکی از این وظایف، جمع‌آوری اطلاعات و جلوگیری از بی‌نظمی و بی‌عدالتی بود. از وظایف دیگر پلیس، جلوگیری از دزدی، منازعه، فساد، شرارت و قلب سکه بود.»
در همینه زمینه :
