مردم باور نمی‌کنند

بعد از مدت‌ها گمانه‌زنی و بلاتکلیفی، سرانجام انتقال علی نعمتی به پرسپولیس قطعی شد و این بازیکن با قراردادی 3 ساله به جمع سرخپوشان پایتخت پیوست. نعمتی مدافع خوبی است و علاقه‌اش به حضور در پرسپولیس را هم نشان داده، اما حرف‌هایی که در مورد تلاش او برای سرخپوش شدن به گوش می‌رسد مطلقا قابل اعتنا نیست. از این بازیکن نقل شده بود برای حضور در پرسپولیس حاضر است کلیه‌اش را بفروشد. با این حال خود نعمتی موضوع را تکذیب کرد که بالاخره کار ارزشمندی بود و نشان داد مدافع پیشین پدیده، آنقدرها هم اهل هندی‌بازی نیست. با این حال نعمتی برای اینکه رسانه‌ها را بی‌نصیب نگذاشته باشد، گفته: «خانه‌ام را فروختم تا بتوانم پرسپولیسی شوم.» او برای حضور در پرسپولیس به دریافت رضایتنامه از تیم مشهدی نیاز داشت و حالا ادعا می‌کند برای تهیه این پول، ناچار شده منزل مسکونی‌اش را بفروشد. این ادعای نعمتی یادآور اظهارنظر مشابه محمود فکری در زمان انتقال از نساجی به استقلال است. محمد نادری هم زمان جدایی از پرسپولیس و پیوستن به استقلال ادعا کرده بود رقم لازم برای دریافت رضایتنامه از کورتریک بلژیک را از جیبش پرداخته است. این حرف‌ها شاید گروهی از هواداران کم‌سال فوتبال ایران را متقاعد کند، اما واقعا برای عده کثیری از آنها قابل باور نیست. مگر می‌شود در فوتبال امروز بازیکنی مجانی برای یک تیم بازی کند؟ مگر می‌شود طرف حاضر باشد از جیبش هزینه کند و پیراهن فلان باشگاه را بپوشد. ریشه تعصب و تعلق خاطر هنوز خشک نشده است. تخفیف دادن و ارزان‌تر قرارداد بستن را قبول داریم، اما اینکه یک نفر خانه‌اش را بفروشد و با حراج سرمایه زندگی‌اش درحالی‌که ضرر کرده به تیمی دیگر برود، رسما توهین به شعور شنونده است. بله؛ شاید ظاهرا یک بازیکن یا مربی از جیبش بابت دریافت رضایتنامه پول بدهد، اما نهایتا به‌نحوی آن پول را با تیم جدیدش حساب می‌کند. این کارها هم نوعی «نمایش» است برای اینکه باشگاه‌های مختلف نشان بدهند اهل ریخت‌وپاش نیستند و مثلا ضوابط صرفه‌جویانه اقتصادی را رعایت می‌کنند. لطفا اما این بساط را جمع کنید و بلوغ فکری مردم را جدی‌تر بگیرید.