بررسی دلایل مسدود شدن ۵ ماهه درهای ورودی مجتمع تجاری و فرهنگی رضوان با بلوک سیمانی
باز نشده، بسته شد
شهرداری می‌گوید تا زمانی که سازنده به تعهداتش عمل نکند اجازه بهره‌برداری از مجتمع داده نمی‌شود
مریم لطفی
در شرایطی که افزایش زیاد بهای مصالح ساختمانی و بی‌ثباتی قیمت زمین و آپارتمان، ساخت‌وساز در مناطق را به میزان بسیار زیادی کاهش داده و به تبع آن درآمد شهرداری کم شده است، نمی‌توان از این سازمان توقع اجرای طرح‌های بزرگ شهری داشت. بنابراین سرمایه‌گذاران خصوصی می‌توانند به کمک شهرداری آمده و ضمن نفع بردن از ساخت پروژه‌های شهری منافعی هم به شهروندان برسانند. خوشبختانه چندین طرح شهری با همکاری بخش خصوصی در منطقه ۱۷ اجرا شده که یکی از آنها ساخت مجتمع تفریحی، ورزشی، فرهنگی و تجاری امام رضا(ع) در محله امامزاده حسن(ع) است، اما افتتاح رسمی آن بارها به تعویق افتاده و چندی است ورودی‌های آن در آستانه افتتاح با بلوک‌های سیمانی مسدود شده است. برای اطلاع از علت این کار سراغ تعدادی از کاسبان رفتیم که در ادامه می‌خوانید.
بازار پوشاک امامزاده حسن(ع) سال‌هاست که بین ساکنان تهرانی و غیرتهرانی به محلی ایده‌آل برای خرید خانواده‌ها تبدیل شده است. این بازار در کنار حرم امامزاده حسن(ع) شکل گرفته و هزاران نفر در مغازه‌ها مشغول کسب درآمد هستند. رونق این بازار سبب ساخت پاساژها و مجتمع‌های تجاری زیادی هم در این محدوده شده که بیشتر آنها را کاسبان و سرمایه‌گذاران بخش خصوصی ساخته‌اند، اما به جرأت می‌توان گفت بزرگ‌ترین و شیک‌ترین آنها مجتمع تفریحی، ورزشی، فرهنگی و تجاری امام رضا(ع) است که از آن به‌عنوان مجتمع رضوان یاد می‌شود. در این مجتمع بیش از هزار و صد واحد تجاری ساخته شده و تعدادی از طبقات آن هم به سالن‌های ورزشی، تفریحی، فرهنگی، سینما و... تبدیل شده است. این مجموعه در بین پاساژهای دیگر امامزاده حسن(ع) خودنمایی می‌کند، اما‌گویی قرار نیست پس از ۱۲ سال از زمان کلنگ‌زنی به بهره‌برداری برسد و حتی از ابتدای سال تاکنون چند بلوک سیمانی در ورودی مجموعه و پارکینگ آن قرار داده شده که می‌توانست کسب وکارها را در این بخش از منطقه ۱۷ رونق دهد.
آرزوهایی که بر باد رفت
ساخت مجتمع فرهنگی، ورزشی، تفریحی و تجاری رضوان سال ۱۳۸۸ شروع شد و در ۱۳طبقه با زیربنای ۱۰۲ هزار‌مترمربع به سرانجام رسید. در این مجموعه حدود یک‌هزار و صدواحد تجاری در ۵ طبقه با مشارکت شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران و بخش خصوصی ساخته شده و ۳ طبقه از آن به سالن‌های ورزشی و سینما، ۴ طبقه به پارکینگ و یک طبقه به شهربازی اختصاص پیدا کرده است. ساخت این مجموعه را یک شرکت بین‌المللی برعهده داشته که مجتمع‌های تجاری و فرهنگی متعددی در مناطق مختلف پایتخت ساخته است. مسئولان این شرکت برای تسریع در ساخت مجتمع و تأمین هزینه‌های موردنیاز، از ابتدای کلنگ‌زنی اقدام به پیش‌فروش واحدهای تجاری کردند و افراد زیادی با آرزوی فعالیت در یکی از مغازه‌های آن و کسب درآمد‌دار و ندار خود را به حراج گذاشتند، اما انتظار آنها برای بهره‌برداری از مجموعه به پایان نرسید و اکنون با درهای بسته آن مواجه شده‌اند. یکی از مغازه‌دارها می‌گوید: «برای پیش خرید مغازه در این مجتمع مشکلات زیادی را تحمل کردم و مجبور شدم قطعه زمینی را که در یکی از شهرک‌های اطراف تهران داشتم بفروشم. طلاهای همسرم را فروختم و از آشنایان پول قرض کردم. قرار بود مغازه‌ام را سال ۱۳۹۳ تحویل بگیرم، اما ۶ سال بیشتر طول کشید. وقتی هم که مغازه را تحویل گرفتم سازنده به تعهداتش عمل نکرده بود و امکانات و تجهیزات لازم را نداشت. بارها برای اعلام مشکلات و اعتراضم به نماینده سازنده مراجعه کردم، اما هر بار اعلام کردند به‌زودی حل می‌شود. اما به یکباره ورودی مجموعه را با بلوک‌های سیمانی بستند. وقتی علت را جویا شدیم دلیل خاصی عنوان شد و گفتند مشکل کوچکی بین سازنده و شهرداری ایجاد شده و به‌زودی حل می‌شود. حالا بیش از ۵ ماه از آن روز گذشته و خبری از برداشتن بلوک‌ها نیست.»
کسبه بلاتکلیفند
هر یک از کاسبان دلایلی برای مسدود شدن ورودی مجتمع بیان می‌کند که نشان از بی‌خبری آنها از دلایل واقعی آن دارد. وقتی در این‌باره با آنها حرف می‌زنیم، اعلام می‌کنند تاکنون جواب منطقی از سازنده دریافت نکرده و هر بار بهانه‌ای برای این کار آورده‌اند. سراغ سازنده یا نماینده او می‌رویم. متأسفانه حضور ندارند و وقتی تلفنی با آنها صحبت می‌کنیم هرکدام اعلام می‌کنند که دیگر مسئولیتی در مجتمع ندارند یا اینکه باید در روز دیگری با هماهنگی قبلی سراغ‌شان برویم، اما در روزهای دیگر نیز موفق به دیدارشان نمی‌شویم. با این وجود منتظر می‌مانیم تا پاسخ آنها را بشنویم و حق پاسخگویی برای آنها محفوظ است. یکی از افرادی که مغازه‌ای در این مجتمع اجاره کرده و به فروش لوازم آرایشی مشغول است، می‌گوید: «با هزار بدبختی ۵۰ میلیون تومان جور کرده و این مغازه را رهن کردم. در این ۴ سال به امید اینکه مشکلات مجتمع حل شود صبوری کردم، اما دیگر نمی‌توانم این وضع را تحمل کنم. هر روز یک مشکل برای‌مان به وجود می‌آید. یک روز برق‌ها قطع می‌شود، یک روز درهای ورودی را پلمب می‌کنند، یک روز می‌گویند باید تخلیه کنید. هر دفعه که به مالک مغازه اعتراض می‌کنم، می‌گوید با وکیل سازنده صحبت کرده و او هم قول داده همه چیز به‌زودی درست می‌شود، اما هیچ خبری نمی‌شود. اصلاً نمی‌دانم مشکل اینجا چیست. حتی صاحب مغازه هم از این مشکلات خبر ندارد.»
سازنده به تعهداتش عمل نکرده است
مالک یکی از مغازه‌ها نیز می‌گوید: «سازنده به تعهداتش عمل نکرده است. به ما قول داده بودند مغازه‌ها را تکمیل کنند و تحویل بدهند، اما الان نه کنتور برق داریم و نه تهویه در مغازه‌ها کار گذاشته شده است. برق اینجا وصل نیست چون در زمان ساخت، پست برق جانمایی نکرده‌اند. به همین خاطر از ژنراتور برق می‌گیریم. البته مسئولان شهرداری یک قطعه زمین برای ساخت پست برق به سازنده داده‌اند که جزو تعهدات نبوده، اما سازنده حتی حاضر نشده این کار را به پایان برساند.»
۶۰ اجاره‌نشین رفتند
مغازه‌دار میانسالی هم می‌گوید: «مشکل اینجاست که سازنده، واحدهای فرهنگی و ورزشی را تحویل شهرداری نداده است. قرار بود در ۴ طبقه این مجتمع سالن‌های سینما، تئاتر و رشته‌های مختلف ورزشی بسازند و به شهرداری بدهند، اما این کار را نکرده‌اند و شهرداری اجازه نمی‌دهد که این مجموعه فعال شود.» آقای احمدی هم که اینجا مغازه‌ای اجاره کرده، می‌گوید: «در این سال‌ها خیلی‌ها ضرر کردند و برای فرار از این وضع مغازه‌های‌شان را با قیمت پایین‌تر فروختند. عده‌ای از مغازه‌دارها هم مغازه‌های‌شان را اجاره دادند، اما در همین ۵ ماه که بلوک‌های سیمانی را جلو درهای ورودی گذاشته‌اند، بیش از ۶۰ نفر از اجاره‌نشین‌ها مغازه‌ها را تحویل دادند و رفتند.»
پاسخ مسئول
شهرداری حامی کاسبان است
شهردار منطقه ۱۷ با اعلام اینکه ساخت مجتمع فرهنگی، ورزشی و تجاری رضوان با مشارکت شرکت توسعه فضاهای فرهنگی شهرداری تهران و سرمایه‌گذار در سال ۱۳۸۶ شروع شده است، می‌گوید: «این مجموعه سوم بهمن سال ۱۳۹۸ به شهرداری منطقه ۱۷ واگذار شد و متوجه شدیم شریک پروژه (سازنده) به تعهدات خود در قرارداد عمل نکرده است. به همین دلیل، شهرداری منطقه ۱۷ در مجتمع قضایی طرح دعوا کرده و تا زمانی که سازنده به تعهدات خود عمل نکند، نمی‌توان اجازه بهره‌برداری از آن را داد.»
«داود لطفی» ادامه می‌دهد: «شریک باید مشاعات و فضاهای اختصاصی را تکمیل کند. همچنین تأسیسات مجتمع ناقص است و باید برطرف شود. موارد دیگری هم در قرارداد وجود دارد که شریک باید به آنها عمل کند.»
بنا به گفته وی، مسدود شدن درهای ورودی این مجتمع و انجام تعهدات از سوی سازنده نه تنها به نفع شهرداری و احقاق حقوق بیت‌المال است، بلکه به نفع مغازه‌دارهاست و شهرداری در
کنار آنهاست.
لطفی با بیان اینکه شهرداری طرف حساب کاسبان نیست و آنها مغازه‌ها را از سازنده خریداری کرده‌اند، می‌گوید: «برای حل مشکلات کسبه، شهرداری قبول کرده که بخشی از نواقص را برطرف کند. به‌عنوان مثال، سازنده طبق نقشه عمل نکرده و پست برق در مجموعه جانمایی نکرده است. اکنون هم نمی‌توان پست برق را در مجتمع جانمایی کرد و امکان انجام این کار وجود ندارد. با این حال شهرداری منطقه ۱۷ قبول کرده زمین بایری را که کنار این مجتمع قرار دارد و مالک آن شهرداری است، دراختیار سازنده قرار دهد تا در آنجا پست برق بسازد.»