شورانگیزها به بهشت می‌روند؟
قائمشهر و بابل تنها چند کیلومتر با هم فاصله دارند. کمی بیشتر از فاصله نساجی و خونه‌به‌خونه، که در جدول رده‌بندی لیگ یک کاملا به هم چسبیده‌اند. تا قبل از مسابقه‌های حساس دوشنبه، بابلی‌ها دو‌امتیاز بیشتر از نساجی داشتند اما تساوی تیم اسکوچیچ در کرج و برتری تیم نکونام در مقابل فجرسپاسی، دو تیم را در جدول هم‌امتیاز کرد. اگر پنالتی نفت مسجدسلیمان در ثانیه‌های پایانی جدال با بادران به تور دروازه می‌رسید، حالا صعود این تیم قطعی شده بود و از بین نساجی و خونه‌به‌خونه نیز یک تیم به‌عنوان سهمیه دوم به لیگ‌برتر می‌رسید اما خراب شدن این ضربه پنالتی، شرایطی را به‌وجود آورد که در هفته پایانی هر 3تیم نفت، خونه‌به‌خونه و نساجی برای صعود بجنگند و این التهاب و هیجان تمام‌نشدنی، حداقل یک هفته دیگر نیز ادامه داشته باشد. در قائمشهر همچنان هیچ چیز به اندازه فوتبال و نساجی مهم به‌نظر نمی‌رسد. تماشاگران ببرها بعد از پیروزی این هفته و کنار زدن فجرسپاسی از کورس صعود، روی زمین چمن ورزشگاه وطنی جشن گرفتند اما این تیم برای صعود هنوز هم کار سختی در پیش خواهد داشت. آنها در سال‌های گذشته هیچ‌وقت به اندازه امروز به لیگ‌برتری شدن نزدیک نبوده‌اند و به هیچ قیمتی قصد ندارند این فرصت فوق‌العاده را از دست بدهند. در شهر کوچک شمالی زندگی حداقل برای یک هفته دیگر به حالت تعلیق درآمده و همه نفس‌ها به سرنوشت نساجی دوخته شده است.
آنچه در این فصل از لیگ یک برای نساجی اتفاق افتاده، شباهت زیادی به ماجراهای پرسپولیس در لیگ‌برتر پانزدهم دارد. دو تیم قرمزپوش. دو تیم شورانگیز و جذاب با هوادارهایی فوق‌العاده و استادیوم‌هایی کاملا شلوغ. هر دو‌تیم در مقاطعی از فصل کاملا ناامید شدند اما از دل آتش به زندگی برگشتند و تا آخرین لحظه برای آرزوی بزرگ‌شان جنگیدند. اگر نتایج افتضاح مهابادی روی نیمکت نساجی یادآور شروع بد پرفسور در لیگ پانزدهم بود، 6پیروزی نکونام در 8مسابقه می‌تواند یاآورد رنسانس بزرگی باشد که با برانکو در پرسپولیس رخ داد و اگر از دست دادن هادی، به عنوان یک ضربه روحی بزرگ تیم را کاملا متحد، جسور و پرانگیزه کرد، بازگشت ناگهانی محمد عباس‌زاده از پایتخت به قائمشهر نیز درست همان ضربه‌ای بود که نساجی برای حفظ روحیه جنگجویانه‌اش تا پایان فصل، به آن نیاز داشت. نساجی در جدال با فجر درست به سبک پرسپولیس لیگ پانزدهم، مسابقه را با حمله و برتری آغاز کرد و خیلی زود توانست به گل برسد. آنها همانند تیم دو‌سال قبل برانکو، موقعیت‌های گلزنی را پشت‌سر هم از دست دادند و تنها دوبار دروازه حریف را باز کردند تا سرنوشت‌شان در هفته پایانی به «تفاضل گل» بستگی داشته باشد. تفاضل گل شانس قهرمانی در لیگ را از پرسپولیس گرفت و حالا هواداران نساجی امیدوار هستند این پایان تراژیک برای داستان حماسی‌شان ساخته نشود.
شباهت بزرگ دیگر این نساجی و آن پرسپولیس، این است که هر دو‌تیم فصل را در مقابل راه‌آهن به‌پایان می‌رسانند. پرسپولیس باید 4گل به راه آهن می‌زد تا با توجه به گلزنی استقلال خوزستان در بازی همزمان، جام را بالای سر می‌برد. نساجی قائمشهر نیز در تفاضل گل 4پله پایین‌تر از دو رقیب دیگرش دیده می‌شود و برای صعود چاره‌ای به‌جز تحمیل یک شکست سنگین به میزبان تهرانی‌اش نخواهد داشت. جواد نکونام حتی به دورقمی شدن حریف توسط شاگردانش نیز خوشبین است اما اضطراب هفته پایانی و از دست رفتن بخشی از تمرکز تیم به واسطه آنچه در دیدارهای همزمان اتفاق می‌افتد، می‌تواند حسرت پرسپولیس را برای نساجی نیز تکرار کند. بدون تردید لیگ برتر با نساجی و هوادارانش، جذاب‌تر خواهد شد اما برای رقم خوردن این صعود سخت، آنها باید در هفته پایانی فراتر از استانداردهای عادی‌شان ظاهر شوند و به بازی قدرتمندانه تیم‌های روبه‌روی رقیبان صدرجدولی‌شان دل ببندند. تا این هفته، داستان نساجی از روی ماجرای خاص پرسپولیس کپی شده اما در قائمشهر، همه امیدوارند پایان داستان طور دیگری رقم بخورد. با لبخند به جای اشک. با فریاد به جای سکوت. آیا شورانگیزهای شمالی از دروازه بهشت عبور خواهند کرد؟
