انتخابات و صیانت از محیطزیست
فرزاد علیزاده- فعال محیطزیست
آخــرین منـاظــره کاندیداهای ریاستجمهوری 1400برگزار شد؛ اما متأسفانه هیچیک از نامزدها در برنامههای مدون خود جایگاهی برای محیطزیست قائلنشدند و برنامه چندانی برای بهبود وضعیت محیطزیست ایران ارائه نکردند.
در دنیای معاصر در اکثر کشورهای جهان سیاستمداران عموما محیطزیست را یک کالای لوکس تجملاتی میدانند. چون جایی که نگاه به همهچیز اقتصادی و دلار محور است محیطزیست هیچ ارزشی ندارد. چون بهره اقتصادی کوتاهمدت ندارد.
اما این روزها تبلیغات انتخابات شوراهای شهر و روستا نیز در جریان است. مردم در شهرها و روستاها، میتوانند با انتخاب افرادی که پیشینه شفاف محیطزیستی دارند بهعنوان اعضای شورای شهر و روستا به حفظ و پاسداشت محیطزیست پیرامون خود و تحویل این میراث به فرزندان ایران کمک کنند.
در عرصه محیطزیست باید مطالبهگر بود و از اعضای شوراهای شهر و روستا تضمین گرفت که چه ضمانت اجراییای وجود دارد که آنها پس از راهیابی به مناصب مدیریتی، جذب جریان تخریبگران محیطزیست نشوند؟ باید از آنها پرسید نگاهشان به مقوله محیطزیست و زیستمندان چیست؟ چه برنامه عملی و فرهنگی برای مدیریت پسماند و زباله دارند؟
بسیاری از شهرها و روستاهای کشور با فعالیت معادن مخرب و متخلف دستوپنجه نرم میکنند و بهرهبرداریهای مخرب معادن متخلف به بهانه اشتغالزایی و تولید ثروت به تخریب منابع طبیعی و میراث آیندگان انجامیده است. طرحهای انتقال آب، سدسازی بیحساب و کتاب، احداث کارخانههای پرآببر نظیر فولاد و... که بدون درنظر گرفتن موقعیت جغرافیایی تنها به بهانه اشتغال احداث شدهاند، پرشمارند.
نادیده گرفتن کشاورزی بومی برجای مانده از پیشینیان که سالها منابع آبی کشور را مدیریت کرده بود، گسترش گردشگری ناپایدار و... بیانگر آن است که باید در انتخاب اعضای شوراهای شهر و روستا بیش از پیش دقت و همت داشت تا شاید در این شرایط بحرانزده محیطزیست ایران بتوان با انتخاب افرادی که دغدغه محیطزیست دارند، شهرها و روستاهای سبزتری داشت.
توسعه پایدار با تخریب محیطزیست شکل نمیگیرد و توسعه و تکنولوژی اگر با خردورزی همراه نشود جز تخریب سرزمینی نتیجهای ندارد. شاید با بهرهگیری از تکنولوژی در توسعه ناپایدار، صدها شغل در کوتاهمدت ایجاد شود، اما در درازمدت هزاران شغل و معیشت بومی از بین خواهد رفت و به همین دلیل است که انتخاب اصلح در این مسیر تعیینکننده است.