گزارش/ فرسایش ۳۷تن خاک ایران در هر سال

هر سال ۳۷تن خاک کشور دچار فرسایش آبی و بادی می‌شود و کنترل این روند باید در رأس اقدامات نهادهای مسئول کشور قرار گیرد.
به گزارش همشهری، اکنون متوسط بارندگی در کشور یک‌سوم متوسط بارش جهانی است و فرسایش آبی بیش از ۱۶تن و فرسایش بادی بیش از ۲۱تن در سال است. براساس پیگیری همشهری از سازمان جنگل‌ها، ۴۵۰شهر و بیش از ۸هزار و ۶۰۰ روستای کشور اکنون در معرض سیلاب هستند. در ۲۰سال اخیر نیز بیش از 3500سیل به وقوع پیوست که هر سیل بیش از ۴۰۰میلیارد ریال خسارت به بار آورد.
در چنین شرایطی فرونشست زمین یک پدیده نوظهور و جدی برای کشور است. در عمده عرصه‌های بیابانی کشور، سالانه ۱۲ تا ۳۰سانتی‌متر فرونشست رخ می‌دهد که همه آن هشدار است. همچنین ۴۰۸دشت با این شرایط مواجه است و این مسئله از امنیت غذایی مهم‌تر است چرا که آینده آب و خاک کشور را تهدید می‌کند.
هجوم شن‌های روان و ریزگردها نیز سالانه ۳هزار میلیارد تومان به سکونتگاه‌ها، زیرساخت‌ها و اراضی کشاورزی خسارت وارد می‌کند. از حدود ۳۰میلیون هکتار زمین که در معرض بیابانی شدن هستند، ۱۴میلیون هکتار، بحرانی و ۷میلیون هکتار کانون بحران هستند؛ برای نمونه، در استان خوزستان حدود ۵۲۱هزار هکتار عرصه بیابانی وجود داشت که متأسفانه ۳۵۰هزار هکتار کانون‌های جدید ایجاد شده و این کانون‌ها تبدیل به کانون ریزگردها شده‌اند. از این ۳۵۰هزار هکتار با کارهایی که انجام شد، حدود ۱۶۰هزار هکتار تثبیت شده و حدود ۷۰کیلومتر کانال اصلی و ۶۰کیلومتر کانال فرعی آبرسانی ایجاد شده است. برای کنترل مهم‌ترین کانون ریزگرد ایران تاکنون در مجموع ۸۱هزار هکتار در خوزستان نهالکاری شده است. حدود ۱۵۰هزار هکتار نیز با ایجاد بادشکن مهار شده و حدود ۸۵هزار هکتار نیز مالچ‌پاشی شده‌اند. البته با توجه به پروتکل جدید، خوزستان دیگر مشمول عملیات جدید مالچ‌پاشی نیست. در ۱۶هزار هکتار نیز مدیریت رواناب شده است.
سازمان جنگل‌ها نیز به‌تازگی به نقل از مسعود منصور، رئیس آن سازمان اعلام کرد: عرصه‌های شکننده اگر تحت کشت دیم قرار گیرند و با یک خشکسالی مانند امسال مواجه شوند، نه‌تنها هیچ عایدی برای مردم نخواهند داشت بلکه خود تبدیل به کانون گردوغبار می‌شوند. مردم می‌توانند در قالب طرح‌های گیاهان دارویی مشارکت کنند؛ نه اینکه به‌صورت غیرمجاز یک کشت دیم ایجاد کنند. اینگونه طرح‌ها نه‌تنها پایداری بیشتری دارند و وابستگی کمتری به آب خواهند داشت بلکه عایدی بیشتری نیز خواهند داشت. به‌گفته منصور، مدل مدیریت عرصه‌های بیابانی این است که پوشش گیاهی باید به بیابان‌ها برگردد. به‌دلیل نبود مدیریت صحیح، استفاده بی‌رویه و حذف پوشش گیاهی تبدیل به بیابان شده، اما باید کاری کرد که مجددا پوشش گیاهی بازگردد.