احیای گردشگری ری با انتقال صنایع آلاینده

شهرستان ری جزء ۱۸ شهر اول جهان در زمینه دارا بودن آثار مختلف تاریخی، باستانی و فرهنگی است و پیشینه فرهنگی و تاریخی آن، پشتوانه عظیم و افتخارآمیزی برای شهر تهران و حتی کشور به شمار می‌آید، اما این شهر و آثار تاریخی آن در جنوب پایتخت مهجور و غریب رها شده‌اند و شهرری با مشکلات زیست‌محیطی مختلف که سرریز مشکلات شهر تهران است، دست و پنجه نرم می‌کند.  
زخم‌های بی‌شماری مانند آلودگی هوا، شیرابه‌های زباله آرادکوه، گرد و غبار و سایر آلاینده‌های محیط‌زیستی طی سال‌های متمادی از کلانشهر تهران بر پیکره شهرستان ری وارد شده است.  
سلامت جسم و روان مردم شهرستان ری از کودکان تا افراد سالخورده تحت تأثیر آلاینده‌های محیطی مختلف مانند دود کارخانه سیمان و صنایع معدنی قرار گرفته و به مشکلات جسمی و بیماری‌های مختلفی دچار شده‌اند، اما این شرایط ناعادلانه باید تغییر کند و شهرستان ری محل فعالیت و استقرار صنایع مزاحم و آلاینده قرار نگیرد. باید مشکلات زیست‌محیطی تحمیل شده بر شهرستان ری کاهش یابد و در این شهرستان طرح‌های سبز و دوستدار محیط‌زیست اجرا شود.  
اگر ظرفیت‌های گردشگری این شهر کهن و تاریخی به درستی مدیریت شود، پتانسیل پذیرش خیل عظیمی از گردشگران به وجود می‌آید.  
هم اکنون بسیاری از کشورهای همسایه با آنکه از آثار تاریخی و اقلیمی ایران بهره‌ای ندارند، از درآمد صنعت گردشگری به‌عنوان صنعت دوم جهان سود می‌برند. حتی کشورهایی وجود دارد که سالانه به اندازه ۲ برابر جمعیت خود گردشگر دارند، ولی سهم ایران در این بازار پر رونق قبل از شیوع کرونا هم فقط ۲ دهم‌درصد بود.  
اگر جاذبه‌های گردشگری شهرستان ری به خوبی به هموطنان و جهانیان معرفی می‌شد، اکنون شاهد گردشگران بی‌شماری در این شهر بودیم، ولی با این حال، نباید فرصت جبران را از دست بدهیم و ضرورت دارد با استفاده از ظرفیت بخش خصوصی، صنعت توریسم شهرری را احیا کنیم.  
بدون‌ تردید انتقال صنایع آلاینده از این شهر، نخستین قدم برای احیای صنعت گردشگری آن به شمار می‌آید.