بر هر درد بی‌درمان دواست
فاطمه عباسی
آناتول فرانس، نویسنده و منتقد فرانسوی در جایی گفته «خنده، بهترین اسلحه جنگ با زندگی است». برای همین هم هست که این روزها اگر یکی از شبکه‌های اجتماعی اینستاگرام یا توییتر را باز کنید، پر است از شوخی و خنده و دست انداختن هرآنچه در پیرامون ما رخ می‌دهد. انگار عده‌ای طنزنویس دورهم جمع شده‌اند و برآیندش شده متن‌ها و تصاویر و اشاره‌های خنده‌دار و بانمکی که چند لحظه‌ای احوالمان را عوض می‌کند اما واقعیت این است که خبری از گروه طنزنویس و کنار هم در کار نیست و جامعه ایرانی به شکل خودجوش اخبار را رصد می‌کند و به محض اینکه بتواند، سوژه‌ای برای خنده به همان خبرها متصل می‌کند. از خبرهایی مثل کرونا و واکسن بگیر تا توافق هسته‌ای و حواشی آن، همه و همه می‌شوند خوراکی برای اندکی شیطنت و طنازی. از بالا که نگاه کنید، انگار مردم دور هم جمع شده‌اند، سوژه‌ای را که دور از دسترس است و نمی‌توانند در موردش کاری بکنند، روبه‌رویشان گذاشته‌اند و دارند به آن می‌خندند. چون کار دیگری از دستشان ساخته نیست و با این شیطنت‌هایی که تا دیروز در قالب جوک و لطیفه بود و امروز تم مدرن‌تری به‌خود گرفته و در قالب تصویرسازی و کلیپ به نمایش درمی‌آید، ترس‌ها، نگرانی‌ها، غم‌ها و تلخی‌ها را یک جوری تحمل می‌کنند. این خنده‌ها برای ما جماعت ایرانی که ماه‌های سختی را گذرانده و می‌گذرانیم، می‌تواند چتر نجات باشد.
در همینه زمینه :
