زهرا عبدی
هر کسی در عمیقترین جای ذهنش، یک پستویی دارد که در مواقع بحرانی به آنجا پناه میبرد. آنجا میتواند بدترین احوال و سهمگینترین و کمرشکنترین حوادث را پشت سر بگذارد. مثل پناهگاههای دوران جنگ. بعد از بمباران بیرون میآیی. شهر سوخته، خانهات خراب شده اما خودت زندهای. دود از زنده و مرده شهر برمیخیزد اما تو فرصت داری تا دوباره بسازیاش.
بوک مارک/ تاریکی معلق روز
در همینه زمینه :
