حمله به رکورد زیر 10ثانیه

لیلی خرسند - خبرنگار

روزهای خوب حسن تفتیان نزدیک است؟ دونده سرعتی، همانی که با گرفتن سهمیه المپیک دوی 100متر در بازی‌های ریودوژانیرو تاریخ‌ساز شده بود، بعد از 2شکست در مسابقات قهرمانی آسیا و بازی‌های آسیایی، چهره‌ای مغضوب شد، متهم شد که در کمپ و اردوهای فرانسه دلارها را برای هیچ هدر داده است. بعد از آن شکست‌ها، مصدومیت و کرونا هم تفتیان را از دوومیدانی دور کرد. حتی گرفتن سهمیه المپیک هم او را به روزهای اوج محبوبیت نرساند، انگار که گرفتن سهمیه «باید»ی بوده که او مجبور به انجامش بوده. اما 2 قهرمانی در 2هفته پی‌درپی در مسابقات داخل سالن فرانسه دوباره نگاه‌ها را متوجه حسن کرده است. او باز هم می‌تواند بدرخشد؟ تفتیان دوباره در فرانسه است و در کمپ اینسپ با گان‌اونتانون، مربی فرانسوی تمرین می‌کند. او در مسابقات 60متر داخل سالن هفته پیش با رکورد 69/6 قهرمان شد و این هفته با رکورد 62/6. با این آمادگی است که پسر تربت‌‌حیدریه‌ای دوومیدانی دنبال آرزوهای بزرگ در بازی‌های توکیو‌2020 است. اینکه از بهترین رکوردش 04/10به زیر 10ثانیه برسد.

  با این قهرمان‌شدن‌های پشت سر هم می‌گویند همه‌‌چیز در فرانسه خوب پیش می‌رود.
همینطور است. تمرینات خیلی خوبی دارم. مربی‌ام روی نقاط ضعفم کار کرده. روندم رو به رشد است. مربی‌ام هم از رکوردم راضی است، هم از قهرمانی و هم از تکنیکم.

با لغو همه مسابقات، بازی‌های المپیک توکیو اصلی‌ترین مسابقه‌ای است که در پیش دارید. تمرینات برای این بازی‌ها را از کی شروع می‌کنید؟ 
چند روز دیگر به تهران می‌آیم تا در آخرین مسابقه فصل داخل سالن شرکت کنم. چند‌هفته‌ای تهران تمرین دارم و دوباره برای تمرینات به فرانسه برمی‌گردم. المپیک تنها مسابقه اصلی است اما در چند‌ مسابقه بین‌المللی دیگر مثل دایموند لیگ هم شرکت می‌کنم. قطعا همه مسابقات جنبه آماده‌سازی برای المپیک را دارد.

  نمی‌ترسید بیایید ایران دیگر نتوانید برگردید؟ به هر حال همیشه مخالفت‌هایی با اردوی فرانسه شما بوده. حتی چندی پیش رئیس فدراسیون گفته بود بهتر است که در ایران
تمرین کنید.
الان دیگر مشکلی نیست. در صحبت‌هایی که با آقای صیامی داشتم، با اردوی فرانسه کاملا موافق بود. به این واقف است که المپیک میدان خیلی بزرگی است و موفقیت در این میدان، پشتیبانی خیلی خوب هم می‌خواهد. این چند ماهی را که از دست دادم، من را عقب انداخت. مثل این می‌ماند که همه از اول مهر به کلاس درس بروند ولی من از بهمن. من برای المپیک این اشتباه را نمی‌کنم و هر طور شده از اول فصل فضای باز، تمرینات را شروع می‌کنم.

تمرین در ایران با فرانسه چقدر متفاوت است؟ تفاوت فقط در مربی و مسابقه است؟
درصد زیادی از کار ما را همین 2موردی که گفتید انجام می‌دهند اما کمپ هم خیلی مهم است. ما در ایران کمپ و امکانات سخت‌افزاری نداریم. در آلودگی هوای تهران یک‌ونیم ساعت طول می‌کشد تا سر تمرین برسی ولی اینجا همه‌‌چیز منسجم است.

دوگانگی رفتارها اذیت‌تان نمی‌کند. یک روز که نتیجه می‌گیرید همه تعریف می‌کنند اما با یک شکست همه به این نتیجه می‌رسند که تفتیان تمام‌شده و دیگر نمی‌تواند کاری کند.
قطعا اذیت‌کننده است. تا چند سال پیش کسی فکر می‌کرد که در دوی 100متر بتوانیم سهمیه المپیک یا طلای آسیا بگیریم؟ این اتفاقات دست‌نیافتنی بودند و کسی باور نمی‌کرد یک روز یک دونده ایرانی به این موفقیت‌‌ها برسد. الان می‌گویند تفتیان باید سهمیه می‌گرفت ولی متوجه نیستند که این «باید» را برای دوی 100متر به‌کار می‌برند. من به‌خودم ایمان دارم و این توانایی را هم در خودم می‌بینم که می‌گویم بهتر از قبل نتیجه می‌گیرم. اما باید بدانیم گرفتن سهمیه المپیک، پنجمی جهان و... در دوی 100متر اتفاق کمی نیست. حتی قهرمانی در همین مسابقات فرانسه هم اتفاق خیلی مهمی است، چون دونده‌های خوبی دویدند.

 نتیجه بهتر از نظر خودتان چه نتیجه‌‌ای است؟ 
آرزوهای همه دونده‌های 100متر و همه کشورها این است که دونده‌شان زیر 10ثانیه بدود. این هدف اول من است. 99/9مهم‌ترین عدد برای ما‌ست. بعدش عملکرد خوب در المپیک مهم است.

مثلا فینال؟
اصلا کار آسانی نیست. وقتی از فینال دوی 100متر حرف‌ می‌زنیم، انگار از مدال طلای المپیک حرف می‌‌زنیم. باید ببینیم بقیه چقدر کار و سرمایه‌گذاری کرده‌اند و ما چقدر. از 8نفری که به فینال دوی 100متر المپیک می‌رسند، حداقل 6نفر جت شخصی دارند. فینال 100متر خیلی خفن است. از قبل باید چند خط برای دونده‌های آمریکایی و جامائیکایی کنار بگذاریم. در المپیک لندن در 3خط جاماییکایی‌ها دویدند و در 3خط آمریکایی‌ها. فقط 2 خط برای دویست و پنج شش کشور دیگر ماند. فکر می‌‌کنید از 2 خط یک خط به ایران می‌رسد؟ من در فرانسه همه سختی‌ها را تحمل می‌کنم، در زندانی ورزشی‌ دوام می‌آورم تا به هدف‌هایی که دارم برسم.