سنگری که فرو ریخت

بهروز رسایلی|  استقلال در آخرین بازی دور رفت لیگ بیستم با 2گل برابر سپاهان شکست خورد تا اوقات محمود فکری و هواداران حسابی تلخ شود. این بازی در هفته پایانی لیگ در تهران تکرار خواهد شد و شاید آن زمان هر دو تیم برای قهرمانی شانس داشته باشند، اما استقلال برای اینکه در چنین روزی همچنان سرپا باقی بماند و سودای فتح جام داشته باشد، کار سختی دارد؛ واقعاً سخت...

  محمود فکری به پرسش‌های تاکتیکی علاقه ندارد. او بعد از بازی با سپاهان به‌دلیل طرح یکی از همین سؤالات از نشست خبری خارج شد. ما هم قصد نداریم این اشتباه(!) را تکرار کنیم. پس همه ابهامات فنی را کنار می‌گذاریم و می‌پرسیم چرا استقلال این همه بی‌میل و اشتها بازی می‌کند؟ استقلال در دقیقه35 با 2گل از میزبانش عقب افتاد و در ادامه 55دقیقه برای تغییر نتیجه فرصت داشت. نه به تعویض‌های عجیب و ناموفق کادرفنی مخصوصا در خط دفاعی کار داریم و نه به فقدان طرح و برنامه برای رسیدن به گل؛ فقط به‌عنوان یک بیننده عام سؤال می‌کنیم چرا در ساق پای بازیکنان استقلال هیچ نشانه‌ای از عطش و اشتیاق برای حرکت رو به جلو وجود نداشت؟ اصلا انگار از دقیقه60 به بعد استقلالی‌ها بیشتر از حریف برای شنیدن سوت پایان عجله داشتند. چرا؟ آیا اصلا کار انگیزشی در رختکن انجام می‌شود؟ آیا فکری و کادر شلوغش شور فوتبال بازی‌کردن را در وجود بازیکنان زنده می‌کنند؟
   وریا غفوری در این بازی چه کار کرد؟ آقای کاپیتان چه گلی به سر استقلال زد که به‌خاطر بازی کردنش، کادرفنی ناچار شد روی اصولش پا بگذارد و رفتارهای عجیب این بازیکن در مسابقه قبلی را نادیده بگیرد؟ می‌شد در اصفهان وریا را روی نیمکت گذاشت؛ در این صورت لااقل سر کادرفنی بالا بود که حتی به بهای باخت، به اصول انضباطی وفادار باقی مانده است. فکری اما در این مصداق خاص، همه‌‌چیز را با هم باخت. پرسش اینجاست که چرا نفر بعدی پس از تعویض نباید به تابلوها لگد بزند و ورزشگاه را ترک کند؟
   سنگرگرفتن پشت نتیجه، تبحر ویژه محمود فکری و دستیارانش است. امسال هربار از محمودخان در مورد کیفیت تیم سؤال شد، او گفت: «فعلا که صدر جدول هستیم.» قبلا پرویز مظلومی هم زیاد از این جواب‌ها می‌داد و البته استاد صمد مرفاوی هم بعد از آن داربی معروف در لیگ ششم، پز 12امتیاز پیش‌بودن استقلال نسبت به پرسپولیس را داد. در عمل اما همه این برتری‌های کمی و آماری به‌خاطر ضعف فنی از بین رفت و باعث شد کل این کادر روی هم، حتی یک قهرمانی لیگ هم در استقلال نداشته باشند. الان هم سنگر «صدر» برای فکری فرو ریخته است. تحلیل منتقدان درست بود. تیم او با این همه اشتباه مخصوصا در فاز دفاعی نمی‌توانست به بالانشینی در جدول ادامه بدهد. حالا سرمربی استقلال چه حرفی برای گفتن دارد؟
    بدترین وضعیت اما از آن هواداران استقلال است. از یک‌سو سخت می‌توان با محمود فکری چشم‌اندازی مثبت برای آینده متصور بود و از سوی دیگر در صورت جدایی او، گزینه خاصی هم برای حضور روی نیمکت آبی‌ها وجود ندارد. استفاده از مربی خارجی که ممنوع است، داخل کشور هم فقط می‌ماند فرهاد مجیدی که او هم پارسال امتحانش را پس داد و تازه خلقیات عجیب خاص خودش را دارد. این یک برزخ واقعی است.