خطر بازگشت به عصر واردات بنزین

علیرضا صادق‌آبادی، معاون وزیر نفت نسبت به‌احتمال بازگشت به عصر واردات دوباره بنزین هشدار می‌دهد و می‌گوید که «پیش‌بینی می‌کند متوسط مصرف بنزین در سال1400 به روزانه 95 تا 100میلیون لیتر برسد»؛ در این صورت خروج نام ایران از باشگاه صادرکنندگان بنزین دنیا و محروم ماندن از دلارهای صادرات بنزین جدی‌تر و یک گزینه محتمل در سال‌های آینده خواهد بود.
اشاره مدیرعامل شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده‌های نفتی مهر تأییدی است برای شدت بسیار بالای مصرف انرژی در کشور و در واقع این هشدار صادق‌آبادی در شرایطی بیان می‌شود که به‌نظر می‌رسد سهمیه‌بندی بنزین در آبان1398 هم نتوانسته جلوی رشد مصرف مورد انتظار بنزین را بگیرد. یک گزینه همیشه مطرح برای جلوگیری از رشد مصرف فرآورده‌های نفتی استراتژیک چون بنزین، افزایش قیمت سالانه آن است اما گزینه‌های دیگری هم وجود دارد که هم کم‌دردسرتر و هم بهینه‌تر است، پیشنهاد معاون وزیر نفت، توسعه حمل‌ونقل مبتنی بر سوخت سی‌ان‌جی است. تجربه دوگانه‌سوز کردن بخشی از خودروهای عمومی با تسهیلات بانکی با مشارکت وزارت نفت در یک سال اخیر، نشان داد که مسیر اصلاح الگوی مصرف انرژی در کشور تنها از مسیر افزایش قیمت نمی‌گذرد و ضرورت دارد تا سیاست‌های مکمل ازجمله سرمایه‌گذاری در صنایعی چون سی‌ان‌جی و تشویق مردم به دوگانه‌سوز کردن خودروها هم ارزآوری بهتری برای کشور دارد، هم نیاز به سرمایه‌گذاری سنگین جهت ساخت پالایشگاه نخواهد بود و هم اینکه کشور در جمع صادرکنندگان بنزین دنیا باقی می‌ماند. برخی به اشتباه تصور می‌کنند خودکفایی یعنی اینکه بتوان مصرف داخلی را با تولید داخلی پاسخ داد و سیاست‌های اقتصاد مقاومتی، اقتصاد منزوی و دور شدن از بازارهای جهانی را مطلوب می‌پندارند. واقعیت اما این است که اگر ایران بتواند به یک قدرت منطقه‌ای در حوزه اقتصادی تبدیل شود، اقتصاد کشور مقاوم‌تر و کمتر آسیب‌پذیر در برابر تحریم‌ها و تهدیدها خواهد بود. بنابراین وقتی معاون وزیر نفت که متولی عرضه فرآورده‌های نفتی ایران است، نسبت به خطر بازگشت به عصر واردات بنزین هشدار می‌دهد عقل حکم می‌کند تا دیرنشده برای کاهش میزان مصرف سوخت خودروهای بنزین‌خوار، جایگزینی سوخت کمتر آلاینده هوا نظیر سی‌ان‌جی گام‌های جدی‌تری برداریم تا دست‌کم انرژی برای نسل‌های آینده باقی بماند. جهان آینده، صنایع، خدمات، شهرها و شهروندانی با کمترین میزان مصرف انرژی و بالاترین بازده اقتصادی را حمایت می‌کند و عصر انرژی‌سوزی و رفاه موقت برای رضایت در سیاست به پایان رسیده است.